Οι ανθρώπινοι ζωολογικοί κήποι ξεκίνησαν το 1870 περίπου. Τέτοιου είδους θεάματα όμως, επιδείξεις ανθρώπων, υπήρχαν από την αναγέννηση.
Οι περισσότεροι δυτικοί δεν είχαν δει ποτέ τους μαύρο άνθρωπο. Είχαν μεγάλη περιέργεια να δουν από κοντά τους άγριους, πρωτόγονους, απολίτιστους ανθρώπους που περίγραφαν οι εξερευνητές, που έψαχναν νέα εδάφη για αποικιακή εκμετάλλευση.
Οι έμποροι έφερναν με το ζόρι χιλιάδες αυτόχθονες από Αφρική, Ασία, Λατινική Αμερική, όπου τους έβαζαν μέσα σε κλουβιά για να τους βλέπουν οι δυτικοί σαν αξιοθέατο. Ζούσαν σε άθλιες συνθήκες διαβίωσης. Οι περισσότεροι πέθαιναν από δυσεντερία.
Τους παρουσίαζαν σαν κανίβαλους ή ότι άλλο φανταστείς ώστε να προκαλούν φρενίτιδα στον κόσμο. Τους έβαζαν να κάνουν ψεύτικες μάχες, να χορεύουν, απλά για να χαίρονται τα μάτια τους.
Αυτού του είδους θεάματα υπήρχαν σε όλες τις “πολιτισμένες” πόλεις από Παρίσι και Μιλάνο μέχρι Νέα Υόρκη και Λονδίνο.
Η τελευταία εμφάνιση τους ήταν το 1958. Σήμερα τις ονομάζουν εθνολογικές εκθέσεις.
