Για να πω πως έρκουνται Χριστούγεννα
Έφευκα που την Λεμεσό τζαι πάεννα έσσω μου, Σκάλα. Εσταμάτησα σε ένα φούρνο να πιάχω ένα καφέ. Πόξω που τον φούρνο εκάθετουν ένας τζαι εσιουμάλιζεν ένα κάττο. Πρέπει να ‘ταν
Iain Reid – Οι ανθρώπινες σχέσεις
Νομίζω ότι αυτό που θέλω είναι να με μάθει κάποιος. Να με γνωρίσει πραγματικά. Να με μάθει καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον, ίσως και από μένα. Αυτός δεν είναι ο λόγος
Το μεγάλο θανατικό στην Κρήτη – Μικρό Ιστορικό
Ο ανώνυμος συγγραφέας αφηγείται την επιδημία της πανούκλας που έπληξε το κάστρο της Κρήτης το 1592. Σύμφωνα με το αφήγημα, το θανατικό κράτησε 4 μήνες και για να μην εξαπλωθεί
William Blake – Μια αξιομνημόνευτη φαντασίωση
Καθώς περπατούσα ανάμεσα στις φλόγες της κόλασης, γοητευμένος από τις απολαύσεις του Πνεύματος, που οι Άγγελοι θεωρούν μαρτύριο και παραφροσύνη, συνέλεξα μερικές από τις Παροιμίες τους· με τη σκέψη ότι
Μαρία Κούβαρου – Ανασφάλεια
Κλεμμένη γνώση θυσία στο βωμό της προσωπικής επίδειξης του ψεύτικου ιδεατού Του εαυτού που ποτέ δεν θα γίνουμε μα που νομίζουμε ότι είμαστε ήδη Ανθρώπινες αδυναμίες Ατέρμονες συζητήσεις για ανουσιότητες
Οι σκύλοι που έσωσαν τα παιδιά στο Nome της Alaska – Μικρό ιστορικό – Φωτογραφικό άλμπουμ
Τον Ιανουάριο του 1925 μια θανατηφόρα επιδημία διφθερίτιδας εξόντωνε τα παιδιά στο Nome της Alaska. Ο κοντινότερος ορός για την ασθένεια βρισκόταν στο Anchorage που ήταν 1100 χιλιόμετρα μακριά. Να
Μάρω Βαμβουνάκη – Για την συγχώρεση
Υπάρχουν τα συγχωρώ τα γεμάτα έπαρση. Εννοούν: εγώ ο καλότατος, ο γενναιόκαρδος, ο άριστος, ο ακομπλεξάριστος, συγχωρώ βέβαια εσένα, ο οποίος, σαν μυρμήγκι που είσαι, τι βλάβη θα μπορούσες να μου
Bob Dylan – Η ομιλία για το βραβείο Nobel
Καλησπέρα σας. Στέλνω τους θερμότατους χαιρετισμούς μου στα μέλη της Σουηδικής Ακαδημίας και σε όλους τους εκλεκτούς καλεσμένους που είναι παρόντες απόψε. Λυπάμαι που δεν μπορώ να είμαι μαζί σας,
Ο Ντίνος Χριστιανόπουλος για τον Λαπαθιώτη
Οι πρώτοι στίχοι του Λαπαθιώτη ήταν γραμμένοι με τόλμη, ξεχείλιζαν ηδονικότητα. Έφηβος της ζωής και της ποιήσεως, παιδί του πάθους και του έρωτα, αδέσμευτος από κάθε πρόληψη, εμφανίστηκε με στίχους
Μενέλαος Λουντέμης – Τὸ παραμύθι ἑνὸς ραγισμένου ἔρωτα
Μιὰ φορὰ κι ἕνα καιρό, ἦταν ἕνα γραμμόφωνο. Ἕνα ὁλομόναχο γραμμόφωνο. Μὰ μπορεῖ καὶ νὰ μὴν ἤτανε γραμμόφωνο καὶ νά ῾ταν μόνο ἕνα τραγούδι, ποὺ ζητοῦσε ἕνα γραμμόφωνο, γιὰ νὰ
Πόσο γελοίος μπορεί να είσαι τελικά;
Μπήκα στον παιχνιδότοπο με τα μικρά μου. Τρελή χαρά. Έβγαλαν παπούτσια και έτρεξαν στους περίεργους λαβύρινθους που χάνονται στα χρώματα. Έσκυψα, πήρα τα παπούτσια και πήγα να κάτσω. Μισώ τους
Pierre Drieu La Rochelle – Για την αυτοκτονία
Η αυτοκτονία είναι η καταφυγή των ανθρώπων που το ελατήριό τους φαγώθηκε απ’ την σκουριά, την σκουριά της καθημερινότητας. Έχουν γεννηθεί για την δράση, έχουν όμως καθυστερήσει την δράση τότε
