Περιθώριο

Αγαπητή Μαρία, Απόψε, μόλις τελείωσα τη δουλειά, ένιωσα για σένα με τις κεραίες μου την ίδια αγωνία που χθες εσύ με τις δικές σου κεραίες ένιωσες για μένα. Μια ελαφριά

Πρέπει να ήταν στα πρώιμα χρόνια της φοιτητικής μου ζωής όταν διάβασα Τα άνθη του κακού σε μετάφραση Γιώργη Σημηριώτη. Θυμάμαι ότι με εντυπωσίασαν αλλά χωρίς διάρκεια. Το ποιητικό κλίμα,

Θα ‘ρθεις μια μέρα που δεν θα σε περιμένω η καρδιά μου θα χτυπάει κανονικά και το κρεβάτι θα ‘ναι άστρωτο η φούστα μου και τα μαλλιά μου θα ‘ναι

Ο Ερμής ήταν θεός των αρχαίων Ελλήνων, με πολλές ιδιότητες. Ήταν αγγελιαφόρος, ψυχοπομπός, μεσολαβητής μεταξύ θεών και ανθρώπων, λόγιος και προστάτης του εμπορίου. Το όνομα του, μάλλον προέρχεται από την

Αν οι γονείς αγαπούν τα παιδιά τους, δεν θα είναι εθνικιστές, γιατί η λατρεία του κράτους φέρνει πόλεμο, που σκοτώνει ή ακρωτηριάζει τα παιδιά τους. Αν οι γονείς αγαπούν τα

Όσο και να προσπαθούσε, δεν μπορούσε να την καταλάβει, εκτός κι αν ίσχυε το προφανές, ότι απλώς είχε κουραστεί να είναι παντρεμένη μαζί του. Ίσως για κείνην ο γάμος να

Έχει κάνει την τύχη του ο όρος «καρυωτακισμός» που συνοδεύει τον Καρυωτάκη, αφού 62 χρόνια μετά το 1935, επιμένει να λέγεται, και θα δούμε τώρα πόσο και σήμερα δοκιμάζεται. Τον

φαντάσου πως σε λάτρεψα, ξέροντας τι μαλάκας είσαι. φαντάσου πόσο πιο πολύ θα ήμουν δική σου αν μια φορά το είχες παραδεχτεί. φαντάζομαι πως έχουν δίκιο, οι υποτίθεται σπουδαίοι, και

Η ευκολότερη εξήγηση για την τέχνη που ενοχλεί, αναστατώνει, ή δημιουργεί αμφιβολίες αν είναι τέχνη ή όχι, είναι η κοινοτυπία “ο καλλιτέχνης πρέπει να ήταν υπό την επήρεια ναρκωτικών”. Πολλοί

Η Ελλάδα είναι χωρίς αμφιβολία η πιο όμορφη χώρα που έχει απομείνει. Οι άνθρωποι είναι οι πιο συμπαθητικοί που γνώρισα ποτέ. Όλοι χαμογελάνε. Γιατί δεν μου είπες ότι η Ελλάδα

Τι είναι η τέχνη; Τι είναι τέχνη; Αν το ήξερα, θα φρόντιζα να το αποκαλύψω. Η τέχνη είναι ένα είδος εξέγερσης. Δηλαδή κάτι το οποίο πολύ απλά, δεν επιτρέπεται να

Καημὸς ἀλήθεια νὰ περνῶ τοῦ ἔρωτα πάλι τὸ στενό, ὥσπου νὰ πέσει ἡ σκοτεινιὰ μιὰ μέρα τοῦ θανάτου… Στενὸ βαθὺ καὶ θλιβερό, ποῦ θὰ θυμᾶμαι γιὰ καιρό, – τί μοῦ