Πιθανόν εμείς να πέφτουμε έξω μ’ όλα αυτά τα φτηνά μας γούστα
που τα πληρώνουμε πανάκριβα για τα μπουζούκια
και τα παρεμφερή ωραία πράγματα…
Πιστεύω να υπάρξει ένας παράδεισος και για μας
γεμάτος ανυπολόγιστα φιλιά, τσιγάρα, καφέδες
και κρασιά, κουτούκια
και ταξιά, έρημες μεταμεσονύχτιες πλατείες,
κλειστά μαγαζιά
κλειστά παράθυρα κι από πίσω οι καλές
γυναίκες μόνες
ή με τον άντρα τους και γι’ αυτό δυο φορές μόνες…
Τα θεάματα, 1983
Φωτογραφία: Antonio Palmerini
Αυτό το καλοκαίρι ποιος θα το πάρει; Ποιοι μας αγαπάνε; Κλειστό μαγαζί κλειστό μαγαζί της αγάπης. Κι αυτό το καλοκαίρι φέρνει για μένα μπάνια σ’ αχρησιμοποίητες ακρογιαλιές θαλασσινά ναπολιτάνικα φαγιά
Κανείς δεν σκέφτηκε να κλείσει φεύγοντας την πόρτα κανείς δεν σκέφτηκε τον άνεμο που θα ʽρχονταν σε λίγο κανείς δεν σκέφτηκε τι άφηνε και τι έπαιρνε κοντά του φύλλα μαχαίρια
Ο κεντρικός σχεδιασμός του βίου βασίζεται στο ότι είμαστε αρεστοί σε κάποιον. Στις πρώτες φάσεις της ζωής και κατά τη νεότητα, για τον άνθρωπο έχει πρωταρχική σημασία να τον σκέφτονται.
