Ας πούμε ότι ζούμε κατά μέσον όρο 85 χρόνια, δηλαδή 31.025 μέρες, από τις οποίες κάθε μέρα αφιερώνουμε 8 ώρες στον ύπνο, 3 ώρες και 30 λεπτά στα ψώνια, στην ετοιμασία των γευμάτων, στην κατανάλωσή τους, στο πλύσιμο των πιάτων κτλ., 1 ώρα και 30 λεπτά στην προσωπικά υγιεινή και φροντίδα, στις αρρώστιες κτλ., 3 ώρες στις δουλειές του σπιτιού, στα παιδιά, στις μετακινήσεις, στις συναλλαγές με δημόσιες υπηρεσίες, στα μαστορέματα κτλ., 6 ώρες στη δουλειά, δηλαδή 140 ώρες εργασίας το μήνα επί 45 χρόνια (ανεξάρτητα από το γεγονός ότι μπορεί και να μας προσφέρουν μεγάλη ευχαρίστηση), 1 ώρα για κοινωνικές σχέσεις, συζητήσεις με τους γείτονες, ποτά, συνελεύσεις, σεμινάρια κτλ. Πόσος χρόνος μένει στον μέσο άνθρωπο να γευτεί το αλάτι της ζωής;
Οι διακοπές, το θέατρο, ο κινηματογράφος, η όπερα, οι συναυλίες, οι εκθέσεις, το διάβασμα, η μουσική που ακούμε ή παίζουμε, οι περίπατοι στην εξοχή, οι εκδρομές, τα ταξίδια, η κηπουρική, οι επισκέψεις σε φίλους, η γλυκιά απραξία, το γράψιμο, η δημιουργία, η ονειροπόληση, ο στοχασμός, τα σπορ, τα παιχνίδια συναναστροφής, τα απλά παιχνίδια, τα σταυρόλεξα, η ξεκούραση, η κουβέντα, η φιλία, το φλερτ, ο έρωτας και -γιατί όχι;- κάποια ένοχη απόλαυση; Θα προσέξετε ότι δεν μιλάω καν για το σεξ. Μαντέψτε: πρέπει να χωρέσει κι αυτό στη μία ώρα και τα 30 λεπτά που απομένουν καθημερινά κατά τη λεγόμενη παραγωγική περίοδο, ή στις 5 ώρες και τα 30 λεπτά, πριν ή μετά από αυτήν.
Αλλά εσείς επιμηκύνετε το χρόνο εργασίας εις βάρος όλων των άλλων πραγμάτων, και κλείνετε το δρόμο στις απολαύσεις που λαχταρά η ψυχή σας.
Μετάφραση: Έφη Κορομηλά
Φωτογραφία: Alex Blăjan
