Κλεμμένη γνώση θυσία στο βωμό της προσωπικής επίδειξης του ψεύτικου ιδεατού
Του εαυτού που ποτέ δεν θα γίνουμε μα που νομίζουμε ότι είμαστε ήδη
Ανθρώπινες αδυναμίες
Ατέρμονες συζητήσεις για ανουσιότητες και συνεχής φλυαρία
Γιατί φοβόμαστε ότι η σιωπή θα πει πιο πολλά
Κρυμμένοι στη γωνιά μας έχουμε καλυφτεί με τη χρυσή λάσπη
Μιας άνευ αιτίας θεοποίησης ενός τεράστιου τίποτα
Που νομίζουμε ότι είναι πολύ
Χαμένη στον καπνό που από τα χείλη σου δραπέτευε
Λες και σαν και εμένα συνάντησε κάτι που δεν ήθελε να δει
Προσπάθησα να πιαστώ από την απάντηση
Που κι εσύ με κόπο προσπάθησες να δώσεις
Σκόρπια λόγια από παλιούς φιλοσόφους που κάποτε είχαν, ίσως, κάτι να πουν
Κλεμμένη γνώση ξανά
Δεν καταλαβαίνω, συγγνώμη, φταίω μονάχα εγώ
Δεν κατάλαβες όμως κι εσύ
Και μετά με ρώτησες γιατί
Σύννεφα από σκέψεις και στιβάδες από λέξεις ξεχύθηκαν
Σε ένα παραλήρημα φόρο τιμής στο χτες
Γιατί φοβόμαστε το αύριο να σκεφτούμε
Προσπάθησες κι εσύ να πιαστείς απ’όσα πέρασαν
Και δεν κουράστηκα σήμερα, όχι
Ήταν μικρότερη η διαδρομή σήμερα που δεν έτρεχα για να σε φτάσω
Μα ήσουν εσύ που ήθελες να κρατηθείς απ’όλα αυτά
Κυνηγάμε φαντάσματα οι άνθρωποι
Από φόβο μην μας έβρει ένα μέλλον που θα είναι αλλιώς
Αναμνήσεις και παλιές καταλήψεις σε κάστρα
Που είχαμε από ανασφάλεια βαφτίσει απόρθητα
Και περπατάμε, περπατάμε, κουραζόμαστε πολύ
Για να ανακαλύψουμε ότι ούτε βήμα δεν έχουμε κάνει
Και ερχόμενοι αντιμέτωποι με τον καθρέφτη κάποιο πρωί
Βλέπουμε το παλιό μας χαμόγελο να μη μας ταιριάζει πια
Και όσα νομίζαμε μέχρι χθες πως κερδίσαμε
Μοιάζουν πλέον τόσο αδιάφορα
Σαν σκουριασμένα λάφυρα κάποιου ξεχασμένου πολέμου
Που δεν κερδίσαμε ποτέ
Δημοσιεύτηκε στην συλλογή Η Γέννηση της Σκύλας
Φωτογραφία: Roberto de Mitri, The shadow of your absence
