Ο Κώστας Καρκαβίτσας γεννήθηκε στα Λεχαινά Hλείας το 1871. Ήταν ο αδελφός του διάσημου συγγραφέα Ανδρέα Καρκαβίτσα.
Για την νεανική ηλικία του Κώστα Καρκαβίτσα δεν υπάρχουν πολλά καταγεγραμμένα παρά μόνο πως δεν ακολούθησε καμιά ανώτερη σπουδή. Το 1900, μετά από προτροπή του αδερφού του, θα εργαστεί στο λογιστήριο της εφημερίδας “Εστία” για 53 συναπτά έτη. Εκεί, στην εφημερίδα, ξεδίπλωσε και το δικό του συγγραφικό ταλέντο και δημοσίευσε όλα του τα κείμενα.
Δυστυχώς, λόγω του δυσπρόσιτου χαρακτήρα αλλά και της υπερβολικής μετριοφροσύνης του για τις λογοτεχνικές του επιδόσεις, τα κείμενα του έμεναν στην αφάνεια. Ο Χρήστος Αγγελομάτης, που την τότε εποχή εργαζόταν και αυτός στην εφημερίδα σαν αρχισυντάκτης, συγκέντρωσε σε ένα βιβλίο 122 σελίδων όλα τα κείμενα του και τα έκδωσε το 1939 από τις Εκδόσεις “Πυρσός” με τίτλο “Ο Διαολής και άλλα διηγήματα”.
Μετά από το πρώτο βιβλίο που εκδόθηκε, ο Κώστας Καρκαβίτσας συνέχισε να γράφει. Λίγο πριν πεθάνει, επρόκειτο να μαζέψουν για δεύτερη φορά όλα τα κείμενα του, μαζί με τα πρώτα εκδομένα και να τα εκδώσουν με εικονογράφηση του ζωγράφου Αντώνη Κανά. Δυστυχώς, λόγω της υπερβολικής μετριοφροσύνης ματαίωσε αυτήν την έκδοση.
Άφησε την τελευταία του πνοή στις 5 Μαΐου 1959 σε ηλικία 88 ετών στην Αθήνα. Έμεινε για πάντα ένας άγνωστος συγγραφέας που ζούσε υπό την σκιά της τεράστιας επιτυχίας του αδερφού του.
Κωνσταντίνα Κοράκη
January 30, 2018 at 10:39 am
Υπερβολική μετριοφροσύνη λοιπόν το πρόβλημα… Εδώ, βλέπουμε για άλλη μια φορά ότι ο δημιουργός πρέπει να βγάζει τη δουλειά του προς τα έξω, κάτι που είναι ασύμβατο για πολλούς/μερικούς εσωστρεφείς ανθρώπους. Πολύ ενδιαφέρον κείμενο, πάντως.
Chris.Pinturicchio
January 30, 2018 at 10:50 am
Σ’ ευχαριστώ Κωνσταντίνα για το σχόλιο σου. Όντως ο Κώστας Καρκαβίτσας δεν κατάφερε ποτέ να δείξει το ταλέντο του αλλά ας μην ξεχνάμε ποιον είχε για αδελφό. Πολύ πιθανόν να επηρεαζόταν απ’ αυτό.
Σαν επιπλέον πληροφορία να πω πως η οικογένεια Καρκαβίτσα είχε ακόμη ένα συγγραφέα (αδελφός του Ανδρέα και του Κώστα) που ίσως να μην έκδωσε ποτέ κάποιον κείμενο (δεν βρήκα κάτι) και ήταν πιο άγνωστος από τον Κώστα που έκδωσε μονάχα ένα βιβλίο.
Κωνσταντίνα Κοράκη
January 30, 2018 at 11:10 am
Σαφώς, οι συγκρίσεις είναι αναπόφευκτες και, ειδικά, αν υπάρχουν στενοί οικογενειακοί δεσμοί, είναι πιο δύσκολες για τα “αφανή” μέλη. Και με την τελευταία πληροφορία για τον τρίτο αδερφό αναρωτιέμαι αν υπήρχε οικογενειακό ταλέντο ή ο ένας επηρέασε τον άλλον!
Chris.Pinturicchio
January 30, 2018 at 11:43 am
Αυτό είναι κάτι που δεν θα μάθουμε ποτέ για το οικογενειακό ταλέντο ή εάν ο ένας επηρέασε τον άλλο 🙂
Κωνσταντίνα Κοράκη
January 30, 2018 at 10:39 am
Υπερβολική μετριοφροσύνη λοιπόν το πρόβλημα… Εδώ, βλέπουμε για άλλη μια φορά ότι ο δημιουργός πρέπει να βγάζει τη δουλειά του προς τα έξω, κάτι που είναι ασύμβατο για πολλούς/μερικούς εσωστρεφείς ανθρώπους. Πολύ ενδιαφέρον κείμενο, πάντως.
Chris.Pinturicchio
January 30, 2018 at 10:50 am
Σ’ ευχαριστώ Κωνσταντίνα για το σχόλιο σου. Όντως ο Κώστας Καρκαβίτσας δεν κατάφερε ποτέ να δείξει το ταλέντο του αλλά ας μην ξεχνάμε ποιον είχε για αδελφό. Πολύ πιθανόν να επηρεαζόταν απ’ αυτό.
Σαν επιπλέον πληροφορία να πω πως η οικογένεια Καρκαβίτσα είχε ακόμη ένα συγγραφέα (αδελφός του Ανδρέα και του Κώστα) που ίσως να μην έκδωσε ποτέ κάποιον κείμενο (δεν βρήκα κάτι) και ήταν πιο άγνωστος από τον Κώστα που έκδωσε μονάχα ένα βιβλίο.
Κωνσταντίνα Κοράκη
January 30, 2018 at 11:10 am
Σαφώς, οι συγκρίσεις είναι αναπόφευκτες και, ειδικά, αν υπάρχουν στενοί οικογενειακοί δεσμοί, είναι πιο δύσκολες για τα “αφανή” μέλη. Και με την τελευταία πληροφορία για τον τρίτο αδερφό αναρωτιέμαι αν υπήρχε οικογενειακό ταλέντο ή ο ένας επηρέασε τον άλλον!
Chris.Pinturicchio
January 30, 2018 at 11:43 am
Αυτό είναι κάτι που δεν θα μάθουμε ποτέ για το οικογενειακό ταλέντο ή εάν ο ένας επηρέασε τον άλλο 🙂