Category: Ποίηση

Κάποτε μιὰ νύχτα θ’ ἀνοίξω τὰ μεγάλα κλειδιὰ τῶν τρένων γιὰ νὰ περάσουν οἱ παλιὲς μέρες οἱ κλειδοῦχοι θὰ ‘χουν πεθάνει, στὶς ράγιες θὰ φυτρώνουν μαργαρίτες ἀπ’ τὰ παιδικά μας

Ὅταν οἱ ἄνθρωποι θέλουν νὰ πονῆς μποροῦνε μὲ χίλιους τρόπους. Ρίξε τὸ ὅπλο καὶ σωριάσου πρηνής, ὅταν ἀκούσης ἀνθρώπους. Ὅταν ἀκούσης ποδοβολητὰ λύκων, ὁ Θεὸς μαζί σου! Ξαπλώσου χάμου μὲ

Τα ποιήματα που έζησα στο σώμα σου σωπαίνοντας, θα μου ζητήσουν, κάποτε, όταν φύγεις, τη φωνή τους. Όμως εγώ δε θα ’χω πια φωνή να τα μιλήσω. Γιατί εσύ συνήθιζες

Αν το καβαφικό σύμπαν συγχωνεύει στο κράμα του Έλληνες και αλλοεθνείς, τότε υπάρχουν άραγε εχθροί στο καβαφικό εμείς; Πιθανότατα ναι. Θα μείνω στους εξωτερικούς εχθρούς και θα διερευνήσω αν τελικά

Αν θέλεις να δοκιμάσεις, κάνε το ως το τέλος• αλλιώς μην το αρχίσεις καν. Αν θέλεις να δοκιμάσεις, κάνε το ως το τέλος• αυτό σημαίνει ότι μπορεί να χάσεις γκόμενες,

Κύριε, Δέξου την κοπέλα αυτή, γνωστή σε όλη τη γη, με το όνομα Μαίριλυν Μονρόε. Αν και δεν είναι αυτό το αληθινό της όνομα (αλλά Εσύ ξέρεις το αληθινό της,

όταν ακούς τον μάιλς ντέιβις να παίζει ζωντανά το «Hannibal», στον δίσκο του «Live Around the World», ηχογραφημένο στο χόλιγουντ μπόουλ, βρίσκεσαι αντιμέτωπος με ένα αξιομνημόνευτο σόλο που αν και

Από καιρού εις καιρόν έρχονται από την Αβυσσηνία χιλιάδες στίχοι, οι οποίοι εξανεμίζονται στο δρόμο. Ακόμα και ο de Renéville δεν κατάφερε να βρει το έργο La Chasse Spirituelle, το

Τοῦ Διογένη πιάσετε ἀμέσως τὸ φανάρι, κι᾿ ἐλᾶτε νὰ γυρέψουμε κανέναν ἀρχηγό· ἀλλὰ καθένας μας, θαρρῶ, εἶν᾿ ἄξιος νὰ πάρῃ τὴν ἀρχηγίαν κόμματος, ἀκόμη δὰ κι᾿ ἐγώ. Γιὰ τὰ πρωτεῖα

Τα όνειρα που βυζάξαμε με της καρδιάς μας το αίμα Πεταξαν και χαθήκανε μες της ζωής το ρέμα Μα τάχα εμείς παντοτινά τ’ άφταστα θα ζητούμε; Βάλτε να πιούμε Τα

Ποιητές, βγήτε από τά ντουλάπια σας, Ανοιχτέ τα παράθυρα, ανοίχτε τις πόρτες σας, Πολύ καιρό τρυπώσατε μες στους κλειστούς σας κόσμους. Κατεβήτε, κατεβήτε άπ’ τούς Ρώσικους Λόφους σας, τους Τηλεγραφικούς

V Φτιάξτε λοιπόν το πλοίο του θανάτου, γιατί πρέπει να φύγετε για το μακρύτερο ταξίδι, για τη λησμονιά. Και να χαθείτε μ’ έναν θάνατο, αργόσυρτο κι επώδυνο που βρίσκεται ανάμεσα