Category: Ποίηση
Μενέλαος Λουντέμης – Αν μ’ αγαπούσες δε θα μου το’ λεγες
Αχ, τι βαρύ έγκλημα έκανα να μην πω πως σ’ αγαπούσα πολύ, πολύ, όσο δε λέγεται, όσο δε γράφεται, όσο δεν αντέχεται. Τότε μπορεί και να μην έφευγες. Μα μήπως
Χρόνης Μίσσιος – Όλα τα ωραία πράγματα είναι αγάπη
Όλα τα ωραία πράγματα είναι αγάπη. Η αγάπη για δημιουργία, φαντασία, συναίσθημα, ελευθερία. Είναι όλα αυτά που θυσιάσαμε στην “λόγική”, στην οργάνωση και στην τεχνική. Είχες ποτέ τον καιρό να
Κατερίνα Γώγου – Θα ‘ρθει καιρός
Θα ‘ρθει καιρός που θ’ αλλάξουν τα πράγματα να το θυμάσαι Μαρία θυμάσαι Μαρία στα διαλείμματα εκείνο το παιχνίδι που τρέχαμε κρατώντας τη σκυτάλη Μη βλέπεις εμένα μην κλαις εσύ
Αναστασία Αντωνακάκη – Πάλι
Το παιδί δεν μπορεί να δεχτεί ότι αυτό που του αρέσει τελείωσε. Γι’ αυτό λέει “πάλι”. Πάλι θα ακούσω την ιστορία. Πάλι θα πετάξω την μπάλα κάτω. Πάλι θα φάω
Charles Baudelaire – Η αρχή του τέλους
Η ζωή του Μπωντλαίρ ήταν γεμάτη από προσωπικές, οικονομικές και ψυχικές δυσκολίες τις οποίες αποτύπωνε στο ημερολόγιό του. Όταν έγραψε αυτή την καταχώρηση, η σωματική και ψυχική του υγεία επιδεινωνόταν
Μενέλαος Λουντέμης – Μην αργείς
Μην αργείς. Τούτο μόνο σου λέω. Μην αργείς Γιατί, σε λίγο, σαν θα χτυπάς την πόρτα μου, θα νομίζω πως είναι τα γηρατειά, πως είν’ ο χειμώνας, πως είν’ ο
Nâzım Hikmet – Αυτοβιογραφία
[…] Υπάρχουν άνθρωποι που ξέρουν από βότανα, άλλοι από ψάρια, εγώ γνωρίζω από αποχωρισμούς. Κάποιοι άνθρωποι ξέρουν απ΄ έξω τ΄ όνομα κάθε άστρου εγώ γνωρίζω όλους τους πόθους κι όχι
Γαβριέλλα Κασάπη – Ψάχνω μία, ένα, δύο
Ψάχνω μία λέξη να με φωνάζει Ψάχνω ένα όνειρο να θέλω Ψάχνω δύο μάτια να κοιτάζω Ψάχνω μια αγκαλιά να με αντέχει Ψάχνω ένα μέρος να με αποδεχτεί Ψάχνω δύο
W.H. Auden- Αν ήξερα να σου πω
Ο χρόνος δε θα δείξει τίποτα, αλλά αυτό σ’ το είπα, ο χρόνος γνωρίζει μόνο το τίμημα που πρέπει να πληρώσουμε. Αν μπορούσα να σου πω, αν ήξερα, θα σ’
René Char – Έκανες πολύ καλά που έφυγες Arthur Rimbaud!
Έκαμες πολύ καλά που έφυγες, Arthur Rimbaud! Τα δέκα-οχτώ σου χρόνια τ’ ανυπότακτα στη φιλία, στην δυσμένεια, στην ηλιθιότητα των ποιητών του Παρισιού, όπως και στο βόμβισμα από τη στείρα
Κατερίνα Καρπούζη – Νύχτες
Σε κάποιους άρεσε το Campari και κάποιοι το έπιναν μόνο για παρέα. Ήταν τότε που μερικοί κορόιδευαν τις τεχνολογίες και τώρα πρώτοι στα μπαρ με ένα κινητό στο χέρι αρέσκονται
Κωνσταντῖνος Καβάφης – Ὁ Ἥλιος τοῦ Ἀπογεύματος
Ὁ Ἥλιος τοῦ Ἀπογεύματος Τὴν κάμαρην αὐτή, πόσο καλὰ τὴν ξέρω. Τώρα νοικιάζονται κι αὐτὴ κ’ ἡ πλαγινὴ γιὰ ἐμπορικὰ γραφεῖα. Ὅλο τὸ σπίτι ἔγινε γραφεῖα μεσιτῶν, κ᾿ ἐμπόρων, κ’
