Μικρά που έμειναν στο Περιθώριο

Category: Ποίηση

Ο Καρυωτάκης και η παράδοση του μπωντλαιρισμού

Φαίνεται ίσως περίεργο ότι η ποιητική ταυτότητα του Καρυωτάκη αντλεί ισχυρά κίνητρα από τη μακρινή παράδοση του μπωντλαιρισμού και μάλιστα σε μια εποχή που ο μοντερνισμός είχε ήδη κάνει αισθητή

Μενέλαος Λουντέμης – Μαγική αυταπάτη

Πες το μου θαρρετά Εγώ ήμουν κείνος που αγάπησες; Βάλε το χέρι στην καρδιά – όχι εκεί – Στ’ αριστερά! Έτσι. Και τώρα πες μου: Ήμουν εγώ; Θαρρώ πως κάνουμε

Tennessee Williams – Το άγνωστο ποίημα και οι εξετάσεις ελληνικών

Σε μια καταχώρηση στο ημερολόγιο του στις 30 Μαΐου 1937, ο Ουίλιαμς παραπονιέται για τους «θλιμμένους διαβόλους του πρωινού» και καταλήγει: «Αύριο οι εξετάσεις των ελληνικών που αναμφίβολα θα πατώσω».

Jorge Bucay – Πριν πεθάνω θα ‘θελα να ‘μαι σίγουρος ότι σου έμαθα

Πριν πεθάνω, κόρη μου, θα θελα να μαι σίγουρος ότι σου έμαθα: Να χαίρεσαι τον έρωτα Να έχεις εμπιστοσύνη στις δυνάμεις σου Να αντιμετωπίζεις τους φόβους σου Να ενθουσιάζεσαι με

Μανόλης Ἀναγνωστάκης – Θά ῾ρθει μιὰ μέρα

Θά ῾ρθει μιὰ μέρα ποὺ δὲ θά ῾χουμε πιὰ τί νὰ ποῦμε Θὰ καθόμαστε ἀπέναντι καὶ θὰ κοιταζόμαστε στὰ μάτια Ἡ σιωπή μου θὰ λέει: Πόσο εἶσαι ὄμορφη, μὰ δὲ

Walt Whitman – Tα Φύλλα Χλόης και οι συμβουλές για μια όμορφη ζωή

Ο Walt Whitman ήταν τριάντα έξι ετών όταν ο ίδιος δημοσίευσε τα Φύλλα Χλόης. Εν μέσω της αποκαρδιωτικής υποδοχής του, έλαβε μια επιστολή ενθάρρυνσης που έσωσε την ψυχή του από

Nâzım Hikmet – Τὰ τραγούδια τῶν ἀνθρώπων

Τὰ τραγούδια τῶν ἀνθρώπων εἶναι πιὸ ὄμορφα ἀπ᾿ τοὺς ἴδιους πιὸ βαριὰ ἀπὸ ἐλπίδα πιὸ λυπημένα πιὸ διαρκῆ. Πιότερο ἀπ᾿ τοὺς ἀνθρώπους, τὰ τραγούδια τους ἀγάπησα. Χωρὶς ἀνθρώπους μπόρεσα νὰ

Μίλτος Σαχτούρης – Ὀρυχεῖο

Σοῦ γράφω γεμάτη τρόμο μέσα ἀπὸ μιὰ στοὰ νυχτερινὴ φωτισμένη ἀπὸ μίαν ἐλάχιστη λάμπα σὰ δαχτυλίθρα ἕνα βαγόνι περνάει ἀπὸ πάνω μου προσεχτικὰ ψάχνει τὶς ἀποστάσεις του μὴ μὲ χτυπήσει

Pablo Neruda – Μη λείψεις καν μια μέρα μακριά μου

Μη λείψεις καν μια μέρα μακριά μου, γιατί να, πώς να το πω, μου ‘ναι μεγάλη η μέρα, και θα σε περιμένω σαν στους σταθμούς εκείνους που σε κάποια γωνιά

Θανάσης Τριαρίδης – Πρέπει να φανταστούµε κάποιον

Ξέρω, θα έρθουν δύσκολοι καιροί, μέρες όπου οι ηθικές αξίες μας θα ξεχαστούν, και τα παιδιά μας -ή κι εμείς οι ίδιοι- θα πατάμε κουμπιά που θα σημαίνουν τον θάνατο

Arthur Rimbaud – Η αλχημεία του λόγου

Και τώρα η σειρά μου. Η εξιστόρηση μιας τρέλας μου. Για πολύ καιρό καυχήθηκα πως κάθε πιθανού τόπου ήμουν ο κυρίαρχος και ως γελοιότητες χαρακτήριζα τις διασημότητες της σύγχρονης ζωγραφικής

Νίκος Καββαδίας – Μικρό βιογραφικό – Φωτογραφικό άλμπουμ

Ὁ Νίκος Καββαδίας γεννήθηκε τὸ 1910 σὲ μία μικρὴ ἐπαρχιακὴ πόλη τῆς Μαντζουρίας, στὴν περιοχὴ τοῦ Χαρμπὶν ποὺ ἦταν στρατιωτικὴ βάση. Λεγόταν τότε Νικόλσκι Οὐσουρίσκι, κοντὰ στὸν ποταμὸ Οὐσσούρ. Ὁ