Category: Ποίηση

Εγώ θέλω να κοιμάμαι πλάι σου. Και να σου κάνω τα ψώνια σου, και να σου κουβαλάω τις σακούλες σου, Και να σου λέω πόσο πολύ μου αρέσει να είμαι

Αυτός ο έρωτας Τόσο ορμητικός Τόσο εύθραυστος Τόσο απαλός Τόσο απεγνωσμένος Αυτός ο έρωτας Όμορφος σαν τη μέρα Κι άθλιος σαν τον καιρό όταν ο καιρός είναι κακός Αυτός ο

Κοίτα που γελάμε σ’ αυτή τη φωτογραφία! Και δεν είν’, ξέρεις, πολύ παλιά. Είναι δύσκολο να πιστέψω πως μας τους έφερε η θάλασσα της Κερύνιας, είναι δύσκολο να πιστέψω πως

Έχω μια λέξη στο λαιμό που με φλογίζει και δεν τη λέω, δεν απελευθερώνομαι από εκείνη παρ’ όλο που με σπρώχνει το αιμάτινό της σπρώξιμο. Αν την απελευθέρωνα θα έκαιγε

Η σημαία προχωρεί στο αποκρουστικό τοπίο, και η χωριάτικη ομιλία μας πνίγει το ταμπούρλο.   Στα κέντρα θα τροφοδοτήσουμε την πιο πυκνή πορνεία. Θα πνίξουμε στο αίμα τις λογικές επαναστάσεις.

Είμαι σαν κάποιο βασιλιά σε μια σκοτεινή χώρα, πλούσιον, αλλά χωρίς ισχύ, νέον, αλλά από τώρα γέρο, που τους παιδαγωγούς φεύγει, περιφρονεί, και την ανία του να διώξει ματαιοπονεί  

La gioia e sempre sull’altra riva                                     Gabriele D’Annunzio Πάντα κάτι με κρατεί και με φέρνει πίσω, στο καιρό που κάθε τι μου ‘λεγε να ζήσω,   που όλα –

Όταν απ’ τα χτυπήματα της περιφρόνησής σου, κακούργα, θα παραδώσω την  ψυχή, Συ θα πιστέψεις πως μ’ έχεις πια για καλά ξεφορτωθεί, Και μένα και τα πείσματά μου. Όμως τότε

Κυριακή, 21 Μάρτη 1965 Χτες είδαμε το Ζορμπά, το φιλμ του Κακογιάννη – Καζαντζάκη. Με δηλητηρίασε όλη νύχτα και σήμερα πρωί. ‘Οχι από συναίσθημα εθνικής προσβολής, που ύστερα από βροντερές

Βρέχει Η Οδός Καλλιδρομίου δεν βράχηκε ποτέ Μόνο από δάκρια πνιγόταν χωρισμένων και απολυμένων Και από σφαίρες… γέλια παιδιών… σιωπές εραστών… Καφέδες και τσιγάρα φοιτητών καφάσια με φρούτα και λαχανικά

Εγώ στη θέση σου θα με αγαπούσα, θα τηλεφωνούσα, δεν θα έχανα χρόνο, θα μου έλεγα ναι.   Δεν θα είχα ενδοιασμούς, θα δραπέτευα.   Θα έδινα αυτό που έχεις,

Τη πρώτη νύχτα πλησιάζουνε και κλέβουν ένα λουλούδι από τον κήπο μας και δε λέμε τίποτα.   Τη δεύτερη νύχτα δε κρύβονται πλέον περπατούνε στα λουλούδια, σκοτώνουν το σκυλί μας