Category: Ποίηση
Δημήτρης Μιχελουδάκης – Με το σφυγμό για μετρονόμο
Όλα τα θαυμαστικά στον κάλαθο — πού να τα στερεώσω; αφού παντού έψαξα πουθενά δεν βρήκα τον μπελά μου ή μια έστω ανατριχίλα να ανοίγει όλες τις πόρτες και ιδίως
Ιάσωνας Σταυράκης – Γράμματα στη θαλάμη
Σκοτεινή εποχή. Τα θερμοκήπια πυροδοτούσαν στοιχειά π’ αλλάζουν τον άνθρωπο. Η νέα συγκομιδή μαζί με την πείνα την υστερία την περηφάνεια και τους φόβους θα έφερνε κι απροσδόκητους ήρωες. Με
Νίκος Φρατζέτης – Ο σκύλος
Ὁ μικρὸς μπάσταρδός μας, ὁ σκύλος τῆς γειτονιᾶς μας, εἶναι βαφτισμένος ἀπὸ τὰ παιδιά. Τὸν φωνάζουμε Βρομιάρη. Τὸν ταΐζουμε τὰ ἀποφάγια μας. Τὸν χαϊδεύουμε, ὅταν ἔχουμε ὄρεξη καὶ χρόνο, στὸ
Αντικαβαφισμός – Ο πρώτος λίβελος κατά του Καβάφη
Τὸ ποιητικὸν ἔργο τοῦ Κ. Π. Καβάφη Κάϊρο 1912 —Τὰ ποιήματα τοῦ Κυρίου Καβάφη, διάβασέ τα, μοὔλεγε κάποιος, χάνεις, πρόσεξε πρὸ πάντων στὴ φιλοσοφία ποὺ κρύβει μέσα του τὸ ποίημα
Charles Baudelaire – Στὸν ἀναγνώστη
Ἡ ἀνοησία, τ᾿ ἁμάρτημα, ἡ ἀπληστία κι ἡ πλάνη κυριεύουνε τὴ σκέψη μας καὶ φθείρουν τὸ κορμί μας, κι εὐχάριστα τὶς τύψεις μας θρέφουμε στὴν ψυχή μας, καθὼς ποὺ θρέφουν
Ναπολέων Λαπαθιώτης – Τὸ παλιό μας τραγούδι
Τὸ παλιό μας τὸ τραγούδι, ποῦ τ᾿ ἀκούγαμε μαζί, τώρα ποὺ χαθῆκαν ὅλα, ποιὸς θὰ τό ῾λεγε νὰ ζεῖ! Ἀπὸ τότε ποὺ ἡ καρδιά μου σ᾿ ἔχασε παντοτινά, δὲ τὸ
Γεώργιος Σουρῆς – Εἰς τὰ θεμέλια τοῦ φρενοκομείου
(Τὸ φρενοκομεῖο χτίστηκε μὲ κληροδότημα τοῦ Χίου φιλάνθρωπου Τζωρτζῆ Δρομοκαΐτη (ποὺ πέθανε τὸ 1880) ἔξω ἀπὸ τὴν Ἀθήνα, κοντὰ στὴ Μονὴ Δαφνίου, γι᾿ αὐτὸ πολλοὶ τὸ λένε καὶ Δαφνί. Ὁ
Μαρία Κούβαρου – Ανασφάλεια
Κλεμμένη γνώση θυσία στο βωμό της προσωπικής επίδειξης του ψεύτικου ιδεατού Του εαυτού που ποτέ δεν θα γίνουμε μα που νομίζουμε ότι είμαστε ήδη Ανθρώπινες αδυναμίες Ατέρμονες συζητήσεις για ανουσιότητες
Μενέλαος Λουντέμης – Τὸ παραμύθι ἑνὸς ραγισμένου ἔρωτα
Μιὰ φορὰ κι ἕνα καιρό, ἦταν ἕνα γραμμόφωνο. Ἕνα ὁλομόναχο γραμμόφωνο. Μὰ μπορεῖ καὶ νὰ μὴν ἤτανε γραμμόφωνο καὶ νά ῾ταν μόνο ἕνα τραγούδι, ποὺ ζητοῦσε ἕνα γραμμόφωνο, γιὰ νὰ
Μαρία Πολυδούρη – Θα ρθῆς ἀργά
Ὡς πότε πιὰ θὰ καρτερῶ νὰ ξαναρθῆς καὶ πάλι σὰν ἀπὸ χρόνους μακρινοὺς καὶ ξένες χῶρες πέρα; Λιγόστεψε ἡ ζωούλα μου καὶ μέρα μὲ τὴ μέρα, ἀνήμπορη καὶ τρυφερή, σβήνεται
Μαρία Στούπα – Η Αγαπημένη σου
Το επιστολικό διήγημα της Άννας Εμμανουήλ γράφτηκε ως απάντηση στο ποίημα του Τάσου Λειβαδίτη, Αγαπημένη μου που γράφτηκε για την Μαρία Στούπα. Αγαπημένε μου Ναι, θα σου δώσω τα χέρια
Γιώργος Γεραλής – Αισθηματικά ελεγεία
ΙV Ἄν μὲ θυμᾶσαι,θὰ τὸ ξέρει μόνο τὸ χέρι σου ὅταν παίρνει ἕνα βιβλίο– κι’ οὔτε θὰ νιώθης πὼς σιγὰ σιμώνω, νὰ τὸ φυλλομετρήσουμε κι’ δύο. Ἄν μὲ θυμᾶσαι,θὰ τὸ
