Category: Περί ανέμων γράφω

Το πρωί ξυπνούσα, ντυνόμουν με την ησυχία μου έβγαινα έξω περίμενα στην στάση. Τα μικρά, συνήθως κοιμόντουσαν. Κάποτε με έπαιρναν είδηση, ξυπνούσαν. Αυτός, έτρεχε ξοπίσω μου με τραβούσε απ’ τα

Ποτέ οι άνθρωποι δεν ήταν ίσοι, ποτέ. Γεννιόμαστε ίσοι, αλλά μόνο για μια στιγμή. Αμέσως, η χώρα, η γειτονιά, το θρήσκευμα, ο βίος των γονέων σου, καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό

Έρχεσαι στο σπίτι από μια άσχημη μέρα. Στον καναπέ σκέφτεσαι πόσο χάλια είναι η ζωή σου. Τα παιδιά δεν σου δίνουν σημασία γιατί απλά δεν τους δίνεις και ‘συ. Δεν

Ήρθα για καφέ. Κάθισα. Έπιασα πάλι το κινητό. Το κρατάνε και οι δίπλα. Όλοι, με ένα κινητό. Διαβάζω τις ίδιες ειδήσεις, ξανά και ξανά. Κάθε μέρα τα ίδια. Αλλά δεν

Άργησα να ξεχωρίσω τι μου αρέσει από το τι δεν μου αρέσει, πραγματικά. Να αντιληφθώ εκείνο που αγαπώ εγώ όχι εκείνο που αρέσει στους άλλους για μένα. Να ανακαλύψω τι

Κλάψε αν πιστεύεις ότι σε βοηθά κλάψε αν σε κάνει να νιώθεις καλύτερα Κλάψε για τον άτυχο έρωτα τον έρωτα που δεν έζησες τον μαλάκα που σε μείωσε τον μαλάκα

Συχνά ακούω το μότο, γεννήθηκα έτοιμος και διερωτώμαι,   Πως είναι να είσαι έτοιμος; Πως είναι να νιώθεις σιγουριά; Πως είναι να αναπνέεις νορμάλ και η καρδιά σου να χτυπά

Θέλω να είμαι το σκυλί σου Να μου φωνάζεις και να ‘ρχομαι Να με περιμένεις, με τα λαμπερά σου μάτια και εγώ να τρέχω σαν τρελλός να σε περιμένω και

Αγαπώ τους ιδιαίτερους που γελούν με την ψυχή τους χωρίς λόγο σε ανύποπτο χρόνο   που ζουν την ζωή τους σε ένα κόσμο που δεν έχεις φανταστεί που δεν μπορείς

Συγνώμη που σε πλήγωσα. Αλήθεια. Αλλιώς τα είχα στο νου μου.   Δάνεια, υποχρεώσεις, παιδιά, έξοδα…   Αλήθεια, συγνώμη. Δεν είμαι για τέτοια. Αλλιώς φανταζόμουν τον έρωτα, την οικογένεια.  

Πίστευα ότι κρατούσα κάτι, στα χέρια μου πριν αντιληφθώ ότι χάθηκε, ξαφνικά.   Μου έτυχε τρείς φορές.   Έψαξα παντού, με όλους τους τρόπους. Τα έβρισκα στο μυαλό μου, πουθενά

Υπάρχουν στιγμές που θέλω να κάνω την αλλαγή να γίνω καλύτερος να γίνω άλλος άνθρωπος, αλλά μόλις φτάσει η στιγμή κάνω πίσω. Φοβάμαι την μεγάλη αλλαγή, μ’ αρέσει η ρουτίνα