Μου’ πε
μην φοβάσαι
όλα θα παν’ καλά
και από τότε
όλα πηγαίνουν κατά διαόλου.
Ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός
μα όσο περνούσε ο χρόνος
τόσο μου γαμούσε την ψυχή.
Σε λίγα χρόνια
όλα θα ‘ναι μια ανάμνηση
αλλά από τότε
μόνο την κόλαση θυμάμαι.
Αλήθεια,
πόσα ψέματα μπορεί να χωρέσουν
σε λίγους στίχους που αντιστοιχούν σε μια ζωή.
Φωτογραφία: Roberto De Mitri
Ψες, μπήκα για χιλιοστή φορά να ακούσω μουσική που άκουγα μικρός ή καλύτερα μουσική που δεν ακούω ιδιαίτερα πλέον. Αυτό για μένα είναι ένα πνευματικό ταξίδι στο παρελθόν. Θυμάμαι πρόσωπα,
Έφευκα που την Λεμεσό τζαι πάεννα έσσω μου, Σκάλα. Εσταμάτησα σε ένα φούρνο να πιάχω ένα καφέ. Πόξω που τον φούρνο εκάθετουν ένας τζαι εσιουμάλιζεν ένα κάττο. Πρέπει να ‘ταν
