ΙV
Ἄν μὲ θυμᾶσαι,θὰ τὸ ξέρει μόνο
τὸ χέρι σου ὅταν παίρνει ἕνα βιβλίο–
κι’ οὔτε θὰ νιώθης πὼς σιγὰ σιμώνω,
νὰ τὸ φυλλομετρήσουμε κι’ δύο.
Ἄν μὲ θυμᾶσαι,θὰ τὸ ξέρει ἡ λύπη
τῆς φωνῆς σου,στὸν κῆπο ποὺ εἶχες γείρει,-
κλωνάρι κερασιᾶς,λιγνὴ τουλίπη,-
πρώτη φορά,στοῦ ἀνέμου τὸ χατήρι.
Ἄν μὲ θυμᾶσαι,θὰ τὸ ξέρει μόνο
μιὰ φωτιὰ ποὺ θὰ καίη καὶ μὲς τὰ χιόνια.
Μοὖπες πώς ὁ καιρὸς νικάει τὸν πόνο.
Κι’ ὅμως ἔχουν περάσει τόσα χρόνια.
Φωτογραφία: Antonio Palmerini
όταν ακούς τον μάιλς ντέιβις να παίζει ζωντανά το «Hannibal», στον δίσκο του «Live Around the World», ηχογραφημένο στο χόλιγουντ μπόουλ, βρίσκεσαι αντιμέτωπος με ένα αξιομνημόνευτο σόλο που αν και
Από καιρού εις καιρόν έρχονται από την Αβυσσηνία χιλιάδες στίχοι, οι οποίοι εξανεμίζονται στο δρόμο. Ακόμα και ο de Renéville δεν κατάφερε να βρει το έργο La Chasse Spirituelle, το
Τοῦ Διογένη πιάσετε ἀμέσως τὸ φανάρι, κι᾿ ἐλᾶτε νὰ γυρέψουμε κανέναν ἀρχηγό· ἀλλὰ καθένας μας, θαρρῶ, εἶν᾿ ἄξιος νὰ πάρῃ τὴν ἀρχηγίαν κόμματος, ἀκόμη δὰ κι᾿ ἐγώ. Γιὰ τὰ πρωτεῖα
