Κοντά σου δεν αχούν άγρια οι ανέμοι.
Κοντά σου είνε η γαλήνη και το φως.
Στου νου μας τη χρυσόβεργην ανέμη
Ο ρόδινος τυλιέται στοχασμός.
Κοντά σου η σιγαλιά σα γέλιο μοιάζει
που αντιφεγγίζουν μάτια τρυφερά
κ’ αν κάποτε μιλάμε, αναφτεριάζει,
πλάι μας κάπου η άνεργη χαρά.
Κοντά σου η θλίψη ανθίζει σα λουλούδι
κι’ ανύποπτα περνά μέσ’ στη ζωή.
Κοντά σου όλα γλυκά κι’ όλα σα χνούδι,
σα χάδι, σα δροσούλα, σαν πνοή.
Καθώς η χώρα συζητά για το επεισόδιο της Βανδή και την μεταφορά ενός ψυγείου, κάπου πιο σκοτεινά, η Κυριακή Γρίβα έσβηνε έξω από ένα αστυνομικό τμήμα, λίγα βήματα μακριά από
Λένε κάποια τραγούδια και ιστορικά βιβλία πως ο στρατός μας θαυματούργησε στην Αλβανία. Αλλ’ ο πατέρας μου κανένα θαύμα δε θυμόταν κι όταν τον ρώταγα τον πόλεμο τον καταριόταν. –
Πρώτα δοκιμάζουν να σε τσακίσουν με την ανυπόφορη φτώχεια κι ύστερα δοκιμάζουν να σε τσακίσουν με τη μάταιη φήμη. κι αν δεν σπάσεις με κανένα από τα δύο υπάρχουν οι
