Tag: Ποιήση
Κωστής Παλαμάς – Ποτέ άνθρωπος δεν θ’ αγάπησε
Ποτέ άνθρωπος δεν θ’ αγάπησε τόσο στη ζωή του σαν εμένα, και ποτέ άνθρωπος δεν θ’ απόλαψε τόσο λίγο τον έρωτα σαν εμένα. Ποτέ άνθρωπος δεν λαχτάρησε τόσο σαν εμένα
Λεία Χατζοπούλου – Καραβία – Σ’ έχω δε σ’ έχω
Σ’ έχω δε σ’ έχω σε κρατώ δε σε κρατώ ελπίζω δεν ελπίζω σε ονειρεύομαι σε πρύμνες καραβιών που μόλις ξεμακραίνουν να μου απλώνεις τα χέρια είσαι δεν είσαι αυτός
Charles Bukowski – Η ιδιοφυία του πλήθους
Υπάρχει αρκετή πανουργία, μίσος, βία και παραλογισμός στο μέσο άνθρωπο που αρκεί για να προμηθεύσει οποιονδήποτε στρατό μια οποιαδήποτε μέρα, και οι καλύτεροι στο φόνο είναι αυτοί που κηρύττουν εναντίον
Οδυσσέας Ελύτης – Στην απλότητα κρύβεται η ευτυχία
Mπορώ να γίνω ευτυχισμένος με τα πιο απλά πράγματα και με τα πιο μικρά.. Και με τα καθημερινότερα των καθημερινών. Μου φτάνει που οι εβδομάδες έχουν Κυριακές. Μου φτάνει που
Patti Smith – Ο Ρεμπώ νεκρός
Είναι τριάντα επτά. Του έκοψαν το πόδι. Η σύφιλη στάζει. Ένας κρεμώδης ιός. Ένας μυστηριώδης πύραυλος M-5 στον κώλο. Το θύμα υποφέρει από ψυχικό ολοκαύτωμα. Το πρόσωπό του βλακώδες και
Chief Tecumseh – Ζήσε τη ζωή σου
Ζήσε τη ζωή σου έτσι ώστε ο φόβος του θανάτου να μην μπορέσει ποτέ να μπει στην καρδιά σου. Μην ενοχλείς κανέναν για τη θρησκεία του· σεβάσου τις απόψεις των
Νίκος Εγγονόπουλος – Σονέττο μάλλον απαισιόδοξο
το γυμνασμένο μάτι του τραμπούκου να διέκρινε άραγε των ροδόδενδρων την αρμονία; όχι – όχι – μιαν απέραντη ηθικολογία δεν θα βοηθήση να κάνουμε καλλίτερο τον κόσμο να ελπίζεις –
Νίκος Καββαδίας – Mal Du Depart
Στὴν ἀδερφή μου Ζένια Θὰ μείνω πάντα ἰδανικὸς κι ἀνάξιος ἐραστὴς τῶν μακρυσμένων ταξιδιῶν καὶ τῶν γαλάζιων πόντων, καὶ θὰ πεθάνω μία βραδιά, σὰν ὅλες τὶς βραδιές, χωρὶς νὰ σχίσω
Κατερίνα Γώγου – Τέχνη σημαίνει έρωτας
Στην γη είναι όλα παλιά. Έχουν ειπωθεί όλα. Εκείνο που σώνει τον άνθρωπο σε έναν βαθμό είναι η Τέχνη. Και η Τέχνη γίνεται από μια μικρή κάστα ανθρώπων, είτε “διανοούμενων”,
Διονύσης Σαββόπουλος – Μέρες καλύτερες θά ᾿ρθοῦν
Μέρες καλύτερες θά ᾿ρθοῦν, τό λέει τό ἔνστικτό μου αὐτό τό κάτι μέσα μου, τό ἐντελῶς δικό μου. Χαράζουνε τά πρόσωπα, τά βλέμματα γλυκαίνουν γιατί ταλαιπωρήθηκαν καί τώρα το μαθαίνουν.
Αλέξανδρος Χρονίδης – Το περιπολικό δεν είναι ταξί
Καθώς η χώρα συζητά για το επεισόδιο της Βανδή και την μεταφορά ενός ψυγείου, κάπου πιο σκοτεινά, η Κυριακή Γρίβα έσβηνε έξω από ένα αστυνομικό τμήμα, λίγα βήματα μακριά από
Θωμάς Γκόρπας – Περνάει ο στρατός
Λένε κάποια τραγούδια και ιστορικά βιβλία πως ο στρατός μας θαυματούργησε στην Αλβανία. Αλλ’ ο πατέρας μου κανένα θαύμα δε θυμόταν κι όταν τον ρώταγα τον πόλεμο τον καταριόταν. –
