Τα καμπαρέ ήταν νυκτερινά κέντρα που προσέφεραν ένα ξεχωριστό είδος διασκέδασης, από τα κοινά νυχτερινά κέντρα ή μπυραρίες της εποχής, παρουσιάζοντας θεατρικές παραστάσεις που συνδυάζονταν με μουσική, χορό και τραγούδι.
Τα πρώτα καμπαρέ εμφανίστηκαν στον Παρίσι κατά τον 16ον αιώνα. Πολλοί τα θεωρούν ως πρόγονοι των εστιατορίων και όχι άδικα, διότι ήταν σε αντίθεση με τις κοινές ταβέρνες, σερβίριζαν κρασί, όχι μονάχο του, αλλά συνοδευόμενο πάντα με γεύμα το όποιο τοποθετούσα σε τραπέζι που ήταν πάντοτε στολισμένο με τραπεζομάντιλο. Πέραν αυτών, η λέξη cabaret, που χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το 1655, προέρχεται μάλλον από την ολλανδική λέξη cambered (μικρό δωμάτιο) που έχει την σημασία της ταβέρνας.
Στα παλιά χρόνια τα καμπαρέ δεν είχαν κάποιο συγκεκριμένο πρόγραμμα διασκέδασης αλλά μπορούσε κάποιος να βγει στην σκηνή και να κάνει το δικό του show! Συνήθως, χρησιμοποιούνταν ως χώρος συνάντησης όπου μπορούσες να φας και να πιεις το ποτό σου.
Τα καμπαρέ, πολύ γρήγορα έγιναν στέκι των συγγραφέων όπως των Jean de La Fontaine, Moliere, Jean Racine αλλά και άλλων καλλιτεχνών, έτσι σιγά-σιγά φτάσαμε και στο καλλιτεχνικό show όπου δίδονταν διάφορες παραστάσεις. Με τα χρόνια αυτό εξελίχθηκε ιδιαίτερα με αποτέλεσμα να υπήρχαν γυναίκες, κυρίως, οι οποίες ήθελαν να κάνουν καριέρα στα καμπαρέ σαν χορεύτριες, τραγουδίστριες κτλ.
Από τα καμπαρέ πέρασαν πάρα πολλοί διάσημοί όπως η αμερικανή χορεύτρια Josephine Baker, ο Miles Davis, η Judy Garland, ο Maurice Chevalier, ο Tino Rossi αλλά και οι Grateful Dead.
Νομίζω δεν χρειάζεται να γράψω οτιδήποτε άλλο διότι οι φωτογραφίες μιλούν από μόνες τους.
efge63
September 18, 2018 at 2:12 pm
Από το πρώτο μου ιστολόγιο η ανάρτηση !! Εύχομαι καλό Φθινόπωρο να έχουμε!!!
https://tadeefi.wordpress.com/2013/07/03/leave-your-troubles-outside-%CE%AD%CE%BB%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%BF-cabaret-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B5%CF%83%CF%8D/
Chris.Pinturicchio
September 18, 2018 at 2:57 pm
Πολύ όμορφη η ανάρτηση σου
Άιναφετς
September 18, 2018 at 3:03 pm
Αχ! Χρήστο, τι υπέροχες φωτό!
Όταν ζούσα στο Παρίσι είχα παρακολουθήσει παραστάσεις σε δυο τρία καμπαρέ που υπήρχαν τότε και οι παραστάσεις δεν ήταν μόνο για τουρίστες όπως τώρα και θυμάμαι πως το εισιτήριο-ποτό- φαγητό, πανάκριβο, αλλά άξιζε τον κόπο! 😛
Πανέμορφες κοπέλες σχεδόν ολόγυμνες (με κάτι αστεράκια “έκρυβαν”!) έδιναν εξαιρετικές παραστάσεις! 😉
Πολλά ΑΦιλιά νοσταλγικά… σίγουρα! 🙂
ΥΓ: Ο Μορίς Σεβαλιέ ήταν φίλος του παππού που ήταν παραγωγός κινηματογράφου και με είχε κρατήσει ως κοριτσάκι στα γόνατα του!
Chris.Pinturicchio
September 19, 2018 at 11:58 am
Βρε Στεφανία…. στο είπα και προηγουμένως. Γιατί δεν γράφεις τα βιώματα σου σ’ ένα βιβλίο να μάθουμε και εμείς;;
Άιναφετς
September 19, 2018 at 2:45 pm
Δεν έχει πιο πλάκα να σας τα ξεφουρνίζω λίγα λίγα, όπως και τι είπε ο Σεβαλιέ όταν καθόμουν στα γόνατα του; 😛
“Θα σταματήσω να μεγαλώνω για να σε περιμένω να μεγαλώσεις και θα σε παντρευτώ”… ήμουν πολύ όμορφο κοριτσάκι! (φωτό στο βιογραφικό μου, στο blog μου!) 😉
Ο δε παππούς παραγωγός και χωρισμένος από νωρίς απ’ την πανέμορφη γιαγιά μου, σύχναζε τα βράδια έξω από το Folie Bergere το πιο φημισμένο καμπαρέ των Παρισίων γιατί περίμενε διάφορες κοπελίτσες! 😉
Δίνετε μου ευκαιρίες και θα τα γράφω!!! 😀
Chris.Pinturicchio
September 20, 2018 at 12:05 pm
Όχι Στεφανία μου δεν έχει πλάκα γιατί ξεχνάμε τι ακριβώς μας έλεγε πριν. Τα θέλουμε όλα μαζεμένα σε ένα βιβλίο! Έχεις άλλες πληροφορίες να μας πεις;