Tag: Πεζογραφία
Αργύρης Χιόνης – Η πολιτεία των κωφαλάλων
Σε μια απ᾽ τις άπειρες περιπλανήσεις μου, για να γνωρίσω τα θαυμαστά και τα περίεργα αυτού του κόσμου, ο δρόμος μου μ᾽ έφερε και μ᾽ άφησε για λίγο σε μια
Luis Buñuel – Και όμως, αγαπήσαμε
Όσο κι αν μερικοί δυσκολεύονται να το πιστέψουν, αγαπήσαμε … Όταν ήμαστε νέοι ο έρωτας μας φαινόταν ένα αίσθημα παντοδύναμο, ικανό να μεταμορφώσει μια ζωή. Ο σεξουαλικός πόθος ήταν αναπόσπαστο
Μαλβίνα Κάραλη – Του έρωτα μέγα κακό
Άκου φίλη, δύσκολα χωρίς αυτόν. Αλλά ούτε με αυτόν. Τον διεκδίκησα όσο κανέναν. Μου τα άργησε τα χατίρια μου. Πολύ. Άκου φίλη, εγώ χωρίς αυτόν πεθαίνω, πνίγομαι. Και δεν με
Περικλής Κοροβέσης – Ξεχασμένα ευχαριστώ
Μερικές φορές, βαθιά τη νύχτα, με ένα ποτήρι κρασί στο χέρι, έρχονται κάποιες στιγμές που η ψυχή μου γεμίζει ουράνια τόξα. Όχι σημαντικά πράγματα. Μικρές στιγμές που τους χρωστάω ένα
Carson McCullers – Ν’ αγαπάς ή να αγαπιέσαι;
Κατ’ αρχάς, η αγάπη είναι μια κοινή εμπειρία ανάμεσα σε δύο πρόσωπα – όμως το ότι είναι μια κοινή εμπειρία δεν σημαίνει πως είναι και παρόμοια εμπειρία για τους δύο
Charles Bukowski – Δεν ξέρω τι θέλω
Τον έβλεπα εγώ το δρόμο μπροστά μου. Ήμουνα φτωχός και θα έμενα φτωχός. Αλλά δεν τα ήθελα και πολύ τα χρήματα. Δεν ήξερα τι ήθελα. Ή μάλλον ναι, ήξερα. Ήθελα
Simone de Beauvoir – Γυναίκα δε γεννιέσαι, γίνεσαι
Στα κορίτσια καλλιεργείται η ψυχολογία της αναμονής της ευτυχίας και του πλούτου από κάποιον «Γοητευτικό Πρίγκιπα» και όχι η ψυχολογία της προσπάθειας να δώσει μάχη για τη δύσκολη και κάπως
Zsigmond Moricz – Εφτά δεκάρες
Οι Θεοί έκαναν πολύ καλά σαν όρισαν πως και οι φτωχοί μπορούν να γελάνε δυνατά. Μέσα στα χαλάσματα δεν ακούς μόνο κλάματα μα και γέλια καρδιακά. Και είναι πάρα πολύ αληθινό
Μαλβίνα Κάραλη – Ούτε και σήμερα ξύπνησα έξυπνη
Σάββατο πρωί με Καρλ Φίλιπ Εμανουέλ Μπαχ στο Β&Ο. Οι Ισραηλίτες στην έρημο. Μουσική εργασίας, λέει. Γράφω και ονειρεύομαι μια όαση. Στο Τελ Αράντ. Στο Ατβάντ με τους κέδρους. Αίθουσα
Milan Kundera – Για την φιλία
Η φιλία είναι απαραίτητη στον άνθρωπο για την καλή λειτουργία της μνήμης του. Το να θυμόμαστε το παρελθόν μας, το να το κουβαλάμε πάντοτε μαζί μας, είναι ίσως ο αναγκαίος
Ηλίας Βενέζης – Το νούμερο 31328 – Το βιβλίο της σκλαβιάς
Είμαστε ένα τάγμα εργατικό. «Αμελέ ταμπουρού.» Τα τάγματα των στρατιωτικών αιχμαλώτων είναι χώρια από μας. Αυτοί περνούν καλύτερα. Εμείς είμαστε ένα καθαρό τάγμα σκλάβων. […] Η πιο σκληρή δουλειά είναι
Ἀντώνης Σαμαράκης – Ζητεῖται Ἐλπίς
Ὅταν μπῆκε στὸ καφενεῖο, κεῖνο τὸ ἀπόγεμα, ἤτανε νωρὶς ἀκόμα. Κάθισε σ᾿ ἕνα τραπέζι, πίσω ἀπὸ τὸ μεγάλο τζάμι ποὺ ἔβλεπε στὴ λεωφόρο. Παράγγειλε καφέ. Σὲ ἄλλα τραπέζια, παίζανε χαρτιὰ
