Tag: Πεζογραφία
Ντίνος Χριστιανόπουλος – Εναντίον
Είμαι εναντίον της κάθε τιμητικής διάκρισης, απ΄ όπου και αν προέρχεται. Δεν υπάρχει πιο χυδαία φιλοδοξία, απ’ το να θέλουμε να ξεχωρίζουμε. Αυτό το απαίσιο «υπείροχον έμμεναι άλλων», που μας
Μωυσής Ελισάφ – Περιθωριοποιούμε αυτά που μας διαφοροποιούν
Συχνά ακούγεται και η ένσταση: Να μη μείνουμε αιχμάλωτοι του παρελθόντος. Οι καιροί αλλάζουν, μαζί και οι άνθρωποι. Πράγματι οφείλουμε και να ξεχνούμε. Και να κοιτούμε μπροστά. Αυτό είναι αναγκαίο
Περικλής Κοροβέσης – Μέσος Έλληνας
Θέλουμε τη σωτηρία μας και αγαπάμε την καταστροφή μας. Ψηφίζουμε κόμματα που μας έπεισαν με ψέματα και πιστέψαμε πως θα βρούμε δουλειά με την ψήφο μας. Και πάντα περιμένουμε στις
Albert Camus – Χρειάζεται καθαρή καρδιά για να πας στην Ελλάδα
Κάνετε λάθος, κύριε, το πλοίο μας ταξιδεύει, μ’ όλη την ταχύτητα. Το Ζοντερζέε όμως, είναι μια νεκρή θάλασσα, ή σχεδόν νεκρή. Δεν ξέρει κανείς πού αρχίζει και πού τελειώνει, με
Aldo Carotenuto – Η προδοσία στην σχέση
Γιατί η γυναικεία προδοσία κρίνεται βαρύτερη; Διότι το αρσενικό εθίστηκε στη θέση της απόλυτης υπεροχής. […] Παρότι το αρσενικό επιβάλει αδυσώπητους κανόνες εκφοβισμού στο θηλυκό, εξαναγκάζοντάς το σε θυσίες και
Baudelaire και Τεχνητοί Παράδεισοι: Η αλήθεια για τα ναρκωτικά μέσα από τη λογοτεχνία
Ο Σαρλ Μπωντλαίρ, ένας από τους πιο ξεχωριστούς ποιητές του 19ου αιώνα, κυκλοφόρησε το 1860 το βιβλίο Les Paradis Artificiels {Τεχνητοί Παράδεισοι} όπου εξέταζε την χρήση ψυχοδραστικών ουσιών, όπως το
Μαλβίνα Κάραλη – Η ντροπή τελειώνει οριστικά όταν τελειώνει ο έρωτας
Η ντροπή τελειώνει οριστικά όταν τελειώνει ο έρωτας. Έτσι μου φαίνεται. Το έχω ξαναδεί το έργο. Θα μου πεις, φίλε, οι ντροπές είναι πολλών ειδών. Μου αρέσει που ταξιδεύουμε με
Ηλίας Βενέζης – Η πικρία στον άνθρωπο
Η πικρία είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα όλων των ζωντανών οργανισμών. Γιατί αυτοί ζητούν πολλά απ’ τη ζωή, και η ζωή τις περισσότερες φορές δίνει λίγα. Με τα λίγα μπορούν να ευτυχούν
Τέλλος Φίλης – Οι φίλοι μου
Οι φίλοι μου είναι οι λέξεις που δε λέμε, οι αγκαλιές που δεν κάνουμε, τα φιλιά που δεν δίνουμε. Οι φίλοι μου είναι τα τηλέφωνα που ξεχνάμε να πάρουμε. Τα
Leo Buscaglia – Να έχεις ένα άνθρωπο που σ’ αγαπά
Αν ο καθένας μας είχε έστω και ένα πρόσωπο στη ζωή του που να του έλεγε, «Θα σε αγαπάω οτιδήποτε κι αν γίνει. Θα σ’ αγαπάω ακόμη κι αν είσαι
Μαλβίνα Κάραλη – Αγάπη και βία
Αγάπη «αυταρχική αφέντρα», οπλίζει το φονικό τους χέρι. Υπέρμετρη αγάπη και τους κάνει έρμαια. Ερωτευμένοι της παραλογοτεχνίας και της παραμεθορίου. Χιμπατζήδες. Αν της άνοιξε το κεφάλι το έκανε από έρωτα.
Οδυσσέας Ιωάννου – Σχεδόν ποτέ δεν ξέρεις πότε θα είναι η τελευταία φορά
Τις ζούμε ή τις ξοδεύουμε σαν να είναι άπειρες. Δεν ξέρω τι διαφορετικό θα κάναμε αν το γνωρίζαμε. Μπορεί τίποτα. Μπορεί να μη θέλουμε να ξέρουμε πως είναι η τελευταία
