Γεωργίος Σουρής – Τω βασιλεί
Κι εγώ, Μεγαλειότατε, ποσώς δεν αμφιβάλλω, πως στο ταξίδι σας αυτό περάσατε καλά, και κρίμα που δεν βρέθηκα κι εγώ εκεί να ψάλλω, και να φωνάξω Ζήτω μας και τράλαλαλαλά.
George Orwell – Η παγίδα του χρήματος
Στα Τάρταρα, στα Τάρταρα! Μέσα στην ασφαλή και τρυφερή μήτρα της γης, εκεί όπου δεν βρίσκονται ούτε χάνονται δουλειές, που δεν υπάρχουν συγγενείς ή φίλοι που να σε ζαλίζουν, ούτε
Edmund Keeley – Μικρά για την Ελλάδα
Και όπως όλοι οι Έλληνες, έτσι και οι Αθηναίοι είναι άνθρωποι φιλόξενοι, καλοδέχονται τους ξένους, όταν τους επισκέπτονται, όποιες κι αν είναι οι προκαταλήψεις ενάντια στη χώρα που τυχαίνει εκείνο
Φώτης Κόντογλου – Γιάννης ὁ Εὐλογημένος
O Ἅγιος Βασίλης, σὰν περάσανε τὰ Χριστούγεννα, πῆρε τὸ ραβδί του καὶ γύρισε σ᾿ ὅλα τὰ χωριά, νὰ δεῖ ποιὸς θὰ τόνε γιορτάσει μὲ καθαρὴ καρδιά. Πέρασε ἀπὸ λογιῶν-λογιῶν πολιτεῖες
Anton Chekhov – Νύχτα στο νεκροταφείο
«Ελάτε, Ιβάν Ιβάνιτς, πείτε μας κάτι τρομαχτικό!» Ο Ιβάν Ιβάνιτς έστριψε το μουστάκι του, ξερόβηξε, πλατάγισε τα χείλη του και φέρνοντας το κάθισμά του κοντά στις κυρίες, άρχισε: «Η ιστορία
Πηνελόπη Δέλτα – Πρωτοχρονιάτικο παραμύθι
Μια παραμονή Πρωτοχρονιάς, χωμένο στη γωνία μιας εξώπορτας, κάθουνταν ένα αγοράκι και κοίταζε το αντικρινό φωτισμένο παράθυρο. Είχε νυχτώσει νωρίς, και το χιόνι σκέπαζε τις πλάκες του δρόμου, τα φανάρια,
Κικέρων – Περί φιλίας
Η φιλία δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια σύμπνοια σε πράγματα ανθρώπινα και θεϊκά. Είναι σύμπνοια που την τρέφει η στοργή και η καλή προαίρεση. Αναρωτιέμαι αν οι θεοί πρόσφεραν
Μιχάλης Γκανᾶς – Χριστουγεννιάτικη ἱστορία
Κάθεται μόνος καί καθαρίζει τ’ ὅπλο του δίπλα στο τζάκι Κανείς δέ θά’ ρθει καί τό ξέρει, κλεῖσαν οἱ δρόμοι ἀπό το χιόνι, σάν πέρυσι, σαν πρόπερσι, Χριστούγεννα καί πάλι
Ανδρέας Καρκαβίτσας – Οι ήχοι της καμπάνας
Νταγκ! Νταγκ! Νταγκ! Το χωριό γίνεται ανάστατο μεμιάς. Μέσα απ’ τον αγέρα, που σαλεύει με θόρυβο τα δένδρα και μέσα απ’ τα κεραμίδια, σιγά – σιγά δυναμώνουν και φτάνουν στην
Ένα αλλιώτικο γράμμα στον Santa
Τι κι αν οι γονείς αποφάσισαν μια εφηβική βραδιά να μας ξεστομίσουν πως δεν υπάρχεις. Τι κι αν σοκαρισμένοι, φορώντας τις παιδικές χριστουγεννιάτικες κάλτσες, πιάσαμε στα πράσα την μαμά να
Ἀλέξανδρος Παπαδιαμάντης – Τὸ Χριστόψωμο
Μεταξὺ τῶν πολλῶν δημωδῶν τύπων, τοὺς ὁποίους θὰ ἔχωσι νὰ ἐκμεταλλευθῶσιν οἱ μέλλοντες διηγηματογράφοι μας, διαπρεπῆ κατέχει θέσιν ἡ κακὴ πενθερά, ὡς καὶ ἡ κακὴ μητρυιά. Περὶ μητρυιᾶς ἄλλοτε θὰ
Anton Chekhov – Τα Χριστούγεννα
“Τι να γράψω;” ρώτησε ο Γίγκορ, βουτώντας την πένα του στο μελάνι. Η Βασιλίνα δεν είχε δει την κόρη της για τέσσερα χρόνια. Η Εφιμία είχε φύγει μακριά, στην Αγία
