Κικέρων – Περί φιλίας
Η φιλία δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια σύμπνοια σε πράγματα ανθρώπινα και θεϊκά. Είναι σύμπνοια που την τρέφει η στοργή και η καλή προαίρεση. Αναρωτιέμαι αν οι θεοί πρόσφεραν
Μιχάλης Γκανᾶς – Χριστουγεννιάτικη ἱστορία
Κάθεται μόνος καί καθαρίζει τ’ ὅπλο του δίπλα στο τζάκι Κανείς δέ θά’ ρθει καί τό ξέρει, κλεῖσαν οἱ δρόμοι ἀπό το χιόνι, σάν πέρυσι, σαν πρόπερσι, Χριστούγεννα καί πάλι
Ανδρέας Καρκαβίτσας – Οι ήχοι της καμπάνας
Νταγκ! Νταγκ! Νταγκ! Το χωριό γίνεται ανάστατο μεμιάς. Μέσα απ’ τον αγέρα, που σαλεύει με θόρυβο τα δένδρα και μέσα απ’ τα κεραμίδια, σιγά – σιγά δυναμώνουν και φτάνουν στην
Ένα αλλιώτικο γράμμα στον Santa
Τι κι αν οι γονείς αποφάσισαν μια εφηβική βραδιά να μας ξεστομίσουν πως δεν υπάρχεις. Τι κι αν σοκαρισμένοι, φορώντας τις παιδικές χριστουγεννιάτικες κάλτσες, πιάσαμε στα πράσα την μαμά να
Ἀλέξανδρος Παπαδιαμάντης – Τὸ Χριστόψωμο
Μεταξὺ τῶν πολλῶν δημωδῶν τύπων, τοὺς ὁποίους θὰ ἔχωσι νὰ ἐκμεταλλευθῶσιν οἱ μέλλοντες διηγηματογράφοι μας, διαπρεπῆ κατέχει θέσιν ἡ κακὴ πενθερά, ὡς καὶ ἡ κακὴ μητρυιά. Περὶ μητρυιᾶς ἄλλοτε θὰ
Anton Chekhov – Τα Χριστούγεννα
“Τι να γράψω;” ρώτησε ο Γίγκορ, βουτώντας την πένα του στο μελάνι. Η Βασιλίνα δεν είχε δει την κόρη της για τέσσερα χρόνια. Η Εφιμία είχε φύγει μακριά, στην Αγία
Το μεγαλείο του Παπαδιαμάντη
Συνομιλία όπως την έγραψε ο Σταμάτης Σταματίου: Παραμονὲς τῶν Χριστουγέννων. ῏Ηταν ὥρα δειλινοῦ καὶ ἐγὼ καθόμουνα σ᾿ ἕνα ἀπὸ τὰ γραφεῖα τῆς “᾿Ακροπόλεως” εἰς τὴν Στοὰν τοῦ Πάππου, τότε. ῎Αλλος
Τα πρώτα βήματα του Καζαντζάκη στα γράμματα
Την πρώτη του ουσιαστική εμφάνιση στα γράμματα την κάνει ο Καζαντζάκης προς τα τέλη της πρώτης δεκαετίας του αιώνα μας, ύστερα από τις σπουδές του στο Παρίσι. Μια τραγωδία του,
Ναπολέων Λαπαθιώτης – Το όνειρό μου πέθανε
Το όνειρό μου πέθανε χθες αργά το βράδυ. Μόνος τώρα κι έρημος τι μπορώ να πω; Κι όμως το `ξερε καλά το βαθύ του χάδι πόσο τ’ αγαπώ. Μου κρατούσε
Παύλος Νιρβάνας – Η βιβλιοφιλία των Ελλήνων
Δύο μεγάλους φίλους έχουν τα βιβλία εις τον κόσμον αυτόν: τους ποντικούς και τους Έλληνας. Κάθε άνθρωπος, που έχει εις το σπίτι του το περιττόν έπιπλον, το ονομαζόμενον βιβλιοθήκη, είναι
Jorge Bucay – Η πόλη των πηγαδιών
Εκείνη την πόλη δεν την κατοικούσαν άνθρωποι, όπως όλες τις άλλες πόλεις του πλανήτη. Σ’ εκείνη την πόλη κατοικούσαν πηγάδια. Πηγάδια ζωντανά … αλλά πηγάδια. Τα πηγάδια διέφεραν μεταξύ τους
Gabriel García Márquez – Αν ο Θεός
Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα
