Μπορείς ν’ αγαπάς και ν’ αγαπιέσαι ιδανικά;
Το πρόσωπο που σε αγαπάει σ’ έχει επιλέξει από την τεράστια μάζα του άμορφου πηλού που είναι η ανθρωπότητα για να φτιάξει κάτι μ’ εσένα, και ο άμορφος ασήμαντος πηλός
Χάρης Μεγαλυνός – Κοσμικόν Πάθος
Θα ήθελα ν’ αλλάξω το σώμα μου με το δικό σου, όχι για τίποτα άλλο παρά για να καταλάβω τι είναι αυτό που τέμνει κι ενώνει τις τύχες ενός κόσμου
Δεν γίνεται να τα ‘χεις καλά με όλους
Ας το παραδεχθούμε: μόνον ο βλάκας κι ο υποκριτής αγαπούν όλο τον κόσμο, ή στέκουν ουδέτεροι απέναντί του. Να τα έχουμε καλά με όλους, σημαίνει πως πουλάμε τον εαυτό μας.
Hermann Hesse – Ο δρόμος για τον εαυτό μας
Δεν μπορώ να ονομάσω τον εαυτό μου παντογνώστη. Υπήρξα ερευνητής και είμαι ακόμα, μόνο που δεν ψάχνω πια στ’ αστέρια, ούτε στα βιβλία• σκύβω κι ακούω αυτό που βουίζει μέσα
Μπορεί ένα σώμα να βρει ποτέ τη γαλήνη σε χρυσό;
Μια συνεχιζόμενη φωτογραφική εξερεύνηση από τον David Leventi μας παρασύρει στην πλούσια οικειότητα της αριστοκρατίας. Αποκαλύπτει το μεγαλείο των επιλεγμένων κρεβατοκάμαρων από τον 16ο έως τον 19ο αιώνα. Αν και
Νάνος Βαλαωρίτης – Η σχέση των Ελλήνων με τους αρχαίους Έλληνες
Η παράδοσή μας είναι γλωσσική. Όχι συνειδητή. Φέρνουμε μέσα μας την άγνοια της μεγάλης παιδείας της αρχαιότητας, αλλά φέρνουμε επίσης και υποσυνείδητη τη «γνώση» της. Φαίνεται καθαρά στους ποιητές μας,
Lawrence Ferlinghetti – Ο κόσμος είναι ωραίο μέρος
Ο κόσμος είναι ωραίο μέρος για να γεννηθείτε αν δεν σας νοιάζει που η ευτυχία δεν είναι πάντα και τόσο διασκεδαστική αν δεν σας νοιάζει μια δόση κόλασης που και
Pyotr Kropotkin – Η ιδέα του καλού και του κακού
Ο Φορέλ, ο απαράμιλλος αυτός παρατηρητής των μυρμηγκιών, έδειξε, με βάση έναν μεγάλο όγκο παρατηρήσεων και στοιχείων, ότι όταν ένα μυρμήγκι, το οποίο έχει τυλώσει την κοιλιά του με μέλι,
Μάνος Χατζιδάκις – Ο χρόνος είναι αδυσώπητος
Πανάρχαια βούληση του ανθρώπου, να υποτάξει τον Χρόνο, να τόνε βάλει στο χέρι του, για να μπορέσει η επιλεγμένη στιγμή, να παραμείνει αιώνια και μετέωρη στον ορίζοντα, σημάδι κολακευτικό από
Maria Sarris – Η σκιά που έγινε σώμα
Κάποτε, υπήρχε μόνο σκοτάδι. Ένα κενό που μοιάζει να μην είχε κανένα σκοπό, εκτός από το να αποκαλύψει κάτι που ήταν εκεί, αλλά κανείς δεν τολμούσε να το δει. Για
Μαλβίνα Κάραλη – Κολλημένοι σε λάθος ανθρώπους
«Επιλέγεις λάθος άνθρωπο, δηλαδή, για να το σκάσεις πιο εύκολα; Και τότε πώς εξηγείται το γεγονός πως καμιά φορά κολλάς στο λάθος πρόσωπο εκατό χρόνια;», ρωτάει η μεταμεσονύκτια φίλη. «Κατά
Μαρία Πολυδούρη – Του Καρυωτάκη
«Οἱ νέοι ποὺ φτάσανε μαζὶ στὸ ἔρμο νησί» μὲ σένα κάποια βραδιὰ μετρήθηκαν κ᾿ ηὖραν ἐσὺ νὰ λείπης. Τὰ μάτια τους κοιτάχτηκαν τότε, χωρὶς κανένα ρώτημα, μόνο ἐκίνησαν τὶς κεφαλὲς
