Category: Ποίηση
Charles Baudelaire – Ο καθένας με τη Χίμαιρά του
Κάτω από έναν γκρίζο τεράστιο ουρανό, μέσα σε μια απέραντη πεδιάδα, συνάντησα πολλούς ανθρώπους που βάδιζαν σκυμμένοι. Ο καθένας απ’ αυτούς σήκωνε στην πλάτη του μια πελώρια Χίμαιρα, βαριά όσο
ντέμη – Πλανήτες
Μερικοί άνθρωποι είναι φτιαγμένοι να ταξιδεύουν Το βλέπεις στα μούτρα τους, στα χέρια τους και τα μάτια τους Υπάρχουν κι άλλοι που δεν είναι, αλλά το κάνουν Έχουν ένα πείσμα
Βασίλης Νικολόπουλος – Απ’ τα πόδια με πιάνει η νύχτα
Το πέταγμα της πεταλούδας έχει πάντα κάποιον λόγο που δεν θα γνωρίζεις Μοιάζουμε για κάθε έναν απ’ αυτούς Τα χρώματα λαμπαδιάζουν και τινάζονται Βρέχει Ο αέρας σαρώνει τα δευτερόλεπτα της
Ο μυστήριος θάνατος της Μαρίας Πολυδούρη και η πρόβλεψη της ίδιας
Την αυγή της 29ης Απριλιού 1930, σε ηλικία είκοσι οχτώ χρονών η Μαρία Πολυδούρη πεθαίνει στην κλινική Χρηστομάνου. Μεταφέρθηκε εκεί, λίγο πριν ξεψυχήσει, με έξοδα του πρώην αρραβωνιαστικού της Αριστοτέλη
Θέκλα Γεωργίου – Βαβέλ
Κάποιος έχει ζήσει ανάμεσα σε άλλους. Κάποιος έχει φανταστεί ότι υπερτερεί των άλλων. Κάποιος έχει φανταστεί τους άλλους. Κάποιος δεν μπορεί να υπάρξει ανάμεσα στους άλλους. Κάποιος έχει εξαφανιστεί από
Μυρσίνη Γκανά – Εγώ θα σε περιμένω
Εγώ θα σε περιμένω κάθε μέρα με λαχτάρα και θα πηδάω πάνω σου με αγάπη όταν θα μπαίνεις και θα σου δίνω υγρά φιλιά και θα περνάω το χέρι μου
Κωνσταντίνος Καβάφης – Το πρώτο σκαλί
Εἰς τὸν Θεόκριτο παραπονιούνταν μιὰ μέρα ὁ νέος ποιητὴς Εὐμένης. «Τώρα δυὸ χρόνια πέρασαν ποῦ γράφω, κ’ ἕνα εἰδύλλιο ἔκαμα μονάχα. Τὸ μόνον ἄρτιόν μου ἔργον εἶναι. Ἀλλοίμονον, εἲν’ ὑψηλὴ
Roberto Juarroz – Δεν υπάρχουνε παράδεισοι χαμένοι
Δεν υπάρχουνε παράδεισοι χαμένοι Ο παράδεισος είναι κάτι που χάνεται καθημερνά Όπως καθημερνά χάνονται η ζωή Η αιωνιότητα κι ο έρωτας. Έτσι επίσης χάνουμε την ηλικία Που, ενώ φαίνεται ν’
Κωστής Αργυριάδης – Ο δρόμος για τη θάλασσα του βορρά
Στη Στέλλα, στον εκλιπόντα Θάνο […] Μαζί θα σαλπάρουμε προς την παγωμένη θάλασσα του Βορρά στη βροχή θα μας θάψουν μια μέρα με βροχή. […] Το σώμα μου: σκοτάδι και
Παύλος Ανδρέου – Ψηφιακά μεταξύ μας
Αφού ψαχνόμαστε σε άγνωστες συχνότητες γιατί θιγόμαστε τόσο εύκολα; Ας ηθικολογήσουμε στο ισοζύγιο των απόντων καθρεφτών. Εξεγέρσεις στα δίκτυα της προσποιητής ευαισθησίας ανταλλάσσουν δεδομένα με μια απλή κίνηση δακτύλου. Συμπυκνώνουμε
Charles Baudelaire – Ο εχθρός
Μια μαύρη καταιγίδα υπήρξε η νιότη μου, ένα βράδυ Διαρκές· καμμιά φορά τη σκίζαν ήλιοι λαμπεροί· Βροχές-βροντές τη χάλασαν, την έκαναν ρημάδι· Στον κήπο μου έχουν λίγοι μείνει πια ώριμοι
Μενέλαος Λουντέμης – Ερωτικό
Ήρθε. Και φώτισε την καταπακτή μου. Κι’ έγινε φως. Ήταν ο ουρανός; Δεν ξέρω. Ένα μόνο ξέρω Πως έχασα τη γη. Ήρθε. Και ξοπίσω της έτρεχαν ξυπόλυτες Ένα κοπάδι ξέπλεκες
