Category: Περί ανέμων γράφω

Έφευκα που την Λεμεσό τζαι πάεννα έσσω μου, Σκάλα. Εσταμάτησα σε ένα φούρνο να πιάχω ένα καφέ. Πόξω που τον φούρνο εκάθετουν ένας τζαι εσιουμάλιζεν ένα κάττο. Πρέπει να ‘ταν

Μπήκα στον παιχνιδότοπο με τα μικρά μου. Τρελή χαρά. Έβγαλαν παπούτσια και έτρεξαν στους περίεργους λαβύρινθους που χάνονται στα χρώματα. Έσκυψα, πήρα τα παπούτσια και πήγα να κάτσω. Μισώ τους

– Αντιλαμβάνεσαι που βρίσκεσαι; – Ναι. – Πιστεύεις ότι ξέρω τα πάντα για ‘σένα; – Δεν ξέρω. Ίσως. Nα είμαι ειλικρινείς, δεν πιστεύω σε τέτοια. – Ήσουν θρήσκος; – Κάποτε

Το πρωί ξυπνούσα, ντυνόμουν με την ησυχία μου έβγαινα έξω περίμενα στην στάση. Τα μικρά, συνήθως κοιμόντουσαν. Κάποτε με έπαιρναν είδηση, ξυπνούσαν. Αυτός, έτρεχε ξοπίσω μου με τραβούσε απ’ τα

Ποτέ οι άνθρωποι δεν ήταν ίσοι, ποτέ. Γεννιόμαστε ίσοι, αλλά μόνο για μια στιγμή. Αμέσως, η χώρα, η γειτονιά, το θρήσκευμα, ο βίος των γονέων σου, καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό

Έρχεσαι στο σπίτι από μια άσχημη μέρα. Στον καναπέ σκέφτεσαι πόσο χάλια είναι η ζωή σου. Τα παιδιά δεν σου δίνουν σημασία γιατί απλά δεν τους δίνεις και ‘συ. Δεν

Ήρθα για καφέ. Κάθισα. Έπιασα πάλι το κινητό. Το κρατάνε και οι δίπλα. Όλοι, με ένα κινητό. Διαβάζω τις ίδιες ειδήσεις, ξανά και ξανά. Κάθε μέρα τα ίδια. Αλλά δεν

Άργησα να ξεχωρίσω τι μου αρέσει από το τι δεν μου αρέσει, πραγματικά. Να αντιληφθώ εκείνο που αγαπώ εγώ όχι εκείνο που αρέσει στους άλλους για μένα. Να ανακαλύψω τι

Κλάψε αν πιστεύεις ότι σε βοηθά κλάψε αν σε κάνει να νιώθεις καλύτερα Κλάψε για τον άτυχο έρωτα τον έρωτα που δεν έζησες τον μαλάκα που σε μείωσε τον μαλάκα

Συχνά ακούω το μότο, γεννήθηκα έτοιμος και διερωτώμαι,   Πως είναι να είσαι έτοιμος; Πως είναι να νιώθεις σιγουριά; Πως είναι να αναπνέεις νορμάλ και η καρδιά σου να χτυπά

Θέλω να είμαι το σκυλί σου Να μου φωνάζεις και να ‘ρχομαι Να με περιμένεις, με τα λαμπερά σου μάτια και εγώ να τρέχω σαν τρελλός να σε περιμένω και

Αγαπώ τους ιδιαίτερους που γελούν με την ψυχή τους χωρίς λόγο σε ανύποπτο χρόνο   που ζουν την ζωή τους σε ένα κόσμο που δεν έχεις φανταστεί που δεν μπορείς