Οι δίδυμες June και Jennifer Gibbons γεννήθηκαν τον Απρίλη του 1963 στο Aden της Yemen. Οι γονείς τους ήταν από το Barbados.
Από μικρή ηλικία, λόγω μιας δυσκολίας στην ομιλία, οι δίδυμες ανέπτυξαν μια ειδική γλώσσα επικοινωνίας μεταξύ τους κάτι που ήταν πολύ δύσκολο για τους άλλους, ακόμη και τους γονείς τους, να επικοινωνήσουν μαζί τους.
Στο σπίτι, μιλούσαν, έβγαζαν ήχους και όλα αυτά, αλλά ξέραμε ότι δεν έμοιαζαν, ξέρετε, με φυσιολογικά παιδιά, που μιλούσαν εύκολα.
Aubrey, πατέρας
Όταν μετανάστευσαν στην Ουαλία, οι μικρές αντιμετώπισαν και άλλα προβλήματα πέραν της ομιλίας. Όντας τα μόνα μαύρα παιδιά στο δημοτικό, έγιναν στόχος εκφοβισμού έτσι οι υπεύθυνοι του σχολείου έστελναν συχνά τα παιδιά στο σπίτι ώστε να γλυτώσουν την παρενόχληση.
Μέχρι την εφηβεία, οι δίδυμες έγιναν ακατανόητες μιας και μιλούσαν μόνο η μια στην άλλη και ποτέ σε κάποιον άλλο.
Μια μέρα, θα ξυπνούσε και θα ήμουν εγώ, και μια μέρα θα ξυπνούσα και θα ήμουν εκείνη. Και συνηθίζαμε να λέμε ο ένας στον άλλο: Δώσε μου πίσω τον εαυτό μου. Αν μου δώσεις πίσω τον εαυτό μου, θα σου δώσω πίσω τον εαυτό σου.
June
Το 1974, ένας γιατρός στο σχολείο, παρατήρησε την παράξενη συμπεριφορά και ειδοποίησε τον διευθυντή ότι τα μικρά ήθελαν βοήθεια. Αν και αγνοήθηκε στην αρχή, πέρασαν από ψυχοθεραπευτές, ψυχιάτρους και ψυχολόγους· εντούτοις αρνούνται να μιλήσουν.
Μη έχοντας άλλη λύση, αποφάσισαν να τις χωρίσουν και να της στείλουν σε διαφορετικά οικοτροφεία με την ελπίδα ότι θα μπορέσουν να αναπτύξουν μια αίσθηση του εαυτού τους, να ξεφύγουν από το καβούκι τους και να αρχίσουν να επικοινωνούν με τον ευρύτερο κόσμο.
Η κίνηση τους προκάλεσε μεγάλη δυσφορία αναγκάζοντας τους να τις σμίξουν πάλι. Μετά απ’ αυτό, κλείστηκαν περισσότερο στον κόσμο τους.
Κλειδωμένες στην κρεβατοκάμαρα οι δίδυμες ξεκίνησαν να παρακολουθούν μαθήματα γραφής μέσω ταχυδρομείου. Με τον καιρό, άρχισαν να γράφουν διάφορες ιστορίες/διηγήματα. Μια απ’ αυτές, με τίτλο The Pepsi-Cola Addict θα εκδοθεί.
Στην ηλικία των 18 πειραματίστηκαν με ναρκωτικά διαπράττοντας και τα πρώτα τους μικρό-εγκλήματα, πριν κάνουν εμπρησμό και συλληφθούν το 1981.
Λόγω της ιδιαιτερότητας τους, τοποθετήθηκαν σε νοσοκομείο υψίστης ασφαλείας, στο Broadmoor, που ήταν για εγκληματικά παράφρονες.
Η νοσηλεία δεν ήταν εύκολη αφού δεν αποδέχθηκαν τον τρόπο ζωής των κοριτσιών. Αντί να της αφήσουν στον κόσμο τους προσπάθησαν να τις γιατρέψουν με διάφορα ψυχοσωματικά φάρμακα γεγονός που προκάλεσε θολή όραση στην Jennifer.
Ο γονείς των διδύμων και οι δικηγόροι πίεζαν τις αρχές να στείλουν τα κορίτσια σε φυλακή με χαμηλότερη ασφάλεια μιας και η υγεία τους χειροτέρευε.
Τον Μάρτιο του 1993, έγινε η μεταφορά τους σε άλλη φυλακή. Κατά την άφιξή τους οι γιατροί διαπίστωσαν ότι η Jennifer έχασε τις αισθήσεις της και δεν ανταποκρινόταν. Αν και προσπάθησαν να την μεταφέρουν σε κοντινό νοσοκομείο, έχασε την ζωή της λόγω φλεγμονής στην καρδιά. Ήταν μόλις 29 ετών.
Αν και ο πρόωρος θάνατος της Jennifer ήταν συγκλονιστικός, το ίδιο ήταν και το αποτέλεσμα που είχε στην ζωή της June αφού άρχισε ξαφνικά να μιλάει σε όλους κανονικά.
*************************************
Όλες οι πληροφορίες για την άγνωστη ζωή των διδύμων περισυλλέχθηκαν από την Marjorie Wallace που την δεκαετία του 80’ εργαζόταν ως ερευνήτρια δημοσιογράφος στους Sunday Times στο Λονδίνο.
Όταν άκουσε γι’ αυτές, επικοινώνησε με την οικογένεια που της επέτρεψαν να μπει στο δωμάτιο όπου η June και η Jennifer έχτισαν τον δικό τους κόσμο.
«[…] με πήγαν στον επάνω όροφο και μου έδειξαν στην κρεβατοκάμαρα πολλές σακούλες γεμάτες με γραπτά. Και αυτό που ανακάλυψα ήταν ότι ενώ ήταν σε εκείνο το δωμάτιο μόνοι, είχαν μάθει να γράφουν. Και έβαλα τα βιβλία στο πορτμπαγκάζ του αυτοκινήτου και τα πήγα σπίτι. Και δεν μπορούσα να το πιστέψω αυτό, ότι αυτά τα κορίτσια, ενώ στον έξω κόσμο δεν είχαν μιλήσει και είχαν απορριφθεί ως ζόμπι, είχαν αυτή την πλούσια ευφάνταστη ζωή».
Ωθούμενη από τη γοητεία των σιωπηλών διδύμων, η Wallace επισκέφθηκε την June και την Jennifer στη φυλακή ενώ ακόμα περίμεναν τη δίκη. Προς μεγάλη της χαρά, τα κορίτσια άρχισαν σιγά-σιγά να της μιλούν.
Όταν μεταφέρθηκαν στο Broadmoor, η Wallace δεν τους εγκατέλειψε. Κατά τη διάρκεια της παραμονής τους στο ψυχιατρικό ίδρυμα, συνέχισε να τους επισκέπτεται ώσπου μπήκε στον κόσμο τους.
Η Wallace, στις συναντήσεις ανακάλυψε ένα σκοτάδι σε κάθε κορίτσι. Διαβάζοντας τα ημερολόγια της June, διαπίστωσε ότι ένιωθε δαιμονισμένη από την αδελφή της, την οποία ανέφερε ως «σκοτεινή σκιά» πάνω της. Η Jennifer, στα δικά της ημερολόγια, θεωρούσε την June θανάσιμο εχθρό και την περιέγραψε ως πρόσωπο δυστυχίας και εξαπάτησης
Από τις συνομιλίες που είχε με τα κορίτσια, συνειδητοποίησε ότι προετοιμάζονταν για να πεθάνει ένα από αυτά για αρκετό καιρό. Φαινόταν ότι είχαν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο ένας έπρεπε να πεθάνει για να μπορέσει πραγματικά να ζήσει ο άλλος.
Μετά το θάνατο της αδελφής της, η June έγραψε:
Σήμερα πέθανε η αγαπημένη μου δίδυμη αδελφή Jennifer. Είναι νεκρή. Η καρδιά της σταμάτησε να χτυπάει. Δεν θα με αναγνωρίσει ποτέ. Η μαμά και ο μπαμπάς ήρθαν να δουν το σώμα της. Φίλησα το πέτρινο πρόσωπό της. Έγινα υστερική από τη θλίψη.
Σήμερα η June ζει μια φυσιολογική ζωή.
