Έβγαλα τη μάσκα και στον καθρέφτη κοιτάχτηκα
Είδα το παιδί που ήμουν εδώ και πολύ καιρό…
Δεν είχε καθόλου αλλάξει.
Αυτό είναι το πλεονέκτημα
Του να ξέρεις τη μάσκα να βγάζεις.
Είμαστε πάντα παιδιά,
Το παρελθόν, που ήταν το παιδί αυτό.
Έβαλα τη μάσκα, την ξανάβγαλα πάλι.
Είναι καλύτερα έτσι
Έτσι, χωρίς τη μάσκα·
Γυρίζω πίσω στην προσωπικότητά μου
Όπως της γραμμής το τέλος.
Πίνακας: Bruce Rolff
Τα παιδιά δεν είναι δικά σας παιδιά. Είναι οι γιοι και οι κόρες της λαχτάρας της ζωής για τον εαυτό της. Έρχονται στον κόσμο μέσα από σας αλλά δεν προέρχονται
Ο Θεός είναι άκτιστος Είναι το Α και το Ω Βρίσκεται παντού κάθε στιγμή ταυτόχρονα Και πληροί τα πάντα Υπήρχε πριν την κτίση του κόσμου Και θα υπάρχει και μετά
Σε περιμένω. Μη ρωτάς γιατί. Μη ρωτάς γιατί περιμένει κείνος Που δέν έχει τί να περιμένει Και όμως περιμένει. Γιατί σαν πάψει να περιμένει Είναι σα να παύει να βλέπει
