Οφτόν Κλέφτικο

Σήμερα δεν θα έχει κείμενο, θα έχει φαί. Θα ψήσουμε οφτόν κλέφτικό, με τον παραδοσιακό τρόπο, γι’ αυτό φέρτε μαζί σας προτσές (πιρούνια) και κουρτέλλες (μαχαίρια) να κάτσουμε να φάμε. Όλοι είναι καλοδεχούμενοι.

Το οφτόν γινόταν συνήθως τους καλοκαιρινούς μήνες, από σκληρό κρέας προβάτου ή αίγας. Ο λόγος που γινόταν αυτούς τους μήνες ήταν γιατί τα ζώα έτρωγαν ποκαλάμες (υπολείμματα σιταριού) και όχι πράσινο χόρτο έτσι το κρέας των ζώων, την συγκεκριμένη περίοδο, ήταν πιο εύγεστο.

Όταν έσφαζαν το ζώο, το έκοβαν σε μεγάλα κομμάτια και το τοποθετούσαν σε ταβάδες (ταψί). Κάποιοι έβαζαν και πατάτες μέσα. Αφού του έβαζαν άλας, πιπέρι, φύλλα δάφνης και νερό το έβαζαν στην άκρη και πύρωναν τον πλιθαρένο φούρνο, πάντα με ξύλα, διότι έδινε καλύτερη γεύση στο κρέας

Μετά το πύρωμα του φούρνου, έβαζαν μέσα τους ταβάδες. Τους έκλειναν το στόμιο τους με μια λαμαρίνα όπου το ασφάλιζαν με λάσπη, ούτως ώστε η θερμότητα να παραμένει στο ταψί. Το κρέας έμενε στον φούρνο για 2-3 ώρες περίπου και μετά  τον άνοιγαν ξανά για να γυρίσουν το κρέας από την άλλη μεριά. Το κρέας για να ήταν έτοιμο θα έπρεπε να “πιάσει χρώμα”, να ροδοκοκκινίσει.

Όταν άνοιγαν τον φούρνο, για να βγάλουν το οφτόν, η τρομερή μυρωδιά του απλώνοντα σε όλη την γειτονιά κάτι που δεν άφηνε κανένα αδιάφορο. Το κρέας ήταν τόσο μαλακό που ξεχώριζε από μόνο του απ’ το κόκκαλο. Μην ξεχνάμε πως οι άνθρωποι δεν έτρωγαν καθημερινά κρέας αλλά σε ειδικές περιστάσεις.

Σήμερα ο κόσμος κάνει πολύ πιο συχνά, απ’ ότι παλιά, οφτόν κλεφτικό αφού σχεδόν το κάθε σπίτι έχει το δικό του φούρνο στην αυλή. Βέβαια, για να είμαστε ειλικρινείς, τα σημερινά κρέατα δεν έχουν καμία σχέση σε ποιότητα με τα πρωτινά διότι τα ζώα σήμερα μεγαλώνουν σε φάρμες και ζωοτροφές και όχι στην φύση. Πέραν αυτού, χάθηκε και το παλιό κυπριακό πρόβατο με βάκλα όπου, όπως λένε οι παλιοί, το κρέας του ήταν νοστιμότατο.

Κλείνοντας το κείμενο να αναφερθώ και στο γιατί το λέμε κλέφτικό, ιστορία που μας έρχεται από πολύ παλιά. Ο όρος κλέφτικό συχνά συνδέεται με τους κλέφτες και τους αρματολούς όπου κρύβονταν στα βουνά, κυνηγημένοι από τις αρχές, είτε γιατί έκαναν εγκλήματα είτε γιατί δεν είχαν χρήματα για να πληρώσουν τα χρέη τους.

Εκεί, για να επιβιώσουν, έκλεβαν κανένα ζώο για να φάνε. Επειδή όμως έπρεπε να κρύψουν τον καπνό και την μυρωδιά που βγάζει ο φούρνος, σκαρφίστηκαν μια δική τους πατέντα όπου μπορούσαν να ψήσουν το κλέφτικό ζώο.

Έσκαβαν πάνω σε ένα βουνό ένα λάκκο όπου τον πύρωνα με ότι έβρισκαν. Μετά έβαζαν πάνω στα κάρβουνα το κρέας όπου έβαζαν αρώματα απευθείας από την φύση όπως φύλλα κουμαριάς, χαρουπιάς, λεμονιάς και άλλα. Μετέπειτα, για να κρύψουν τον καπνό και την μυρωδιά, έβαζαν πάνω από τον λάκκο κάμποσα κλαδιά και τα κάλυπταν με χώμα! Μετά από κάποιες ώρες είχαν ένα έτοιμο κλέφτικό γεύμα για φάγωμα!

Καλή μας όρεξη!

Άμα γουστάρεις, ακολούθησε το Περιθώριο στο Google News