Category: Περί ανέμων γράφω

Σ’ όλη μου την ζωή εργάζομαι, στερούμαι, υπομένω, επιμένω. Αγχώνομαι για το αύριο, για το μέλλον γενικότερα. Όχι για μένα αλλά γι’ αυτούς, που άλλοι το λένε οικογένεια και εγώ

Το 2013, ο διαγωνισμός για τον πιο δυνατό άνθρωπο στον κόσμο έγινε στην Κίνα. Οι διαγωνιζόμενοι, προκειμένου να διαφημίσουν τον διαγωνισμό σε πόλεις που δεν είχαν εύκολη πρόσβαση στα Μ.Μ.Ε.,

Δεν στο ‘πα ότι θα πέρναγα για ένα φιλί; Άμα γουστάρεις, ακολούθησε το Περιθώριο στο Google News

Έχω έντονα στην μνήμη μου αυτή την εικόνα. Την γιαγιά να με ταΐζει με το ζόρι. Λες και ήταν χτες. “Με το ζόρι θα φας” έλεγε. “Εμείς στην ηλικία σου…”

Ποτέ μου δεν παραπονέθηκα, για τίποτα. Ούτε γιατί δεν είχα παπούτσια, ούτε γιατί γυάλιζα τα παπούτσια των άλλων. Το μόνο που μου έλειπε, ήταν εκείνο που με γέμιζε. Η αγάπη,

  Θα μ’ αγαπάς, ο κόσμος να χαλάσει; Καρδιά μου, ο κόσμος χάλασε και εγώ σ’ αγαπώ ακόμα… Άμα γουστάρεις, ακολούθησε το Περιθώριο στο Google News

Συχνά πυκνά θυμάμαι την γειτόνισσα μου, την θεία μου την Τασία. Μου είχε πει μιαν τραουθκιά, όπως την ονόμαζε, που την είχε ακούσει από τον πατέρα της… “Έχουν να πουν