Category: Πεζογραφία
Sándor Márai – Έτσι πεθαίνουμε
Τον αριθμό του τηλεφώνου της δεν τον θυμάμαι πια. Το μόνο που ξέρω ακόμα είναι ότι φορούσε μαύρο καπέλο μ’ ένα καφετί φτερό. Κι ότι ήθελα να ζήσω μαζί της,
Τέλλος Άγρας – Στοχασμοί για την τέχνη
«Ἡ Ποίησις — εἶπε ὁ Πόε — δὲν εἶναι τὸ Ἔργο μου: εἶναι τὸ πάθος μου». Λακωνικώτερος καὶ ἀκριβέστερος χαρακτηρισμὸς δὲν ἠμποροῦσε νὰ δοθεῖ. Γιὰ τὴ λογική, ὑπάρχει στὴν Κριτικὴ
Έχεις ερωτευτεί ποτέ;
Έχεις ερωτευτεί ποτέ; Φρικτό δεν είναι; Σε κάνει τόσο ευάλωτο. Ανοίγει το στήθος σου και ανοίγει την καρδιά σου και σημαίνει ότι κάποιος μπορεί να μπει μέσα σου και να
Ἀλέξανδρος Παπαδιαμάντης – Μεταθανάτια λόγια
Ἕνας συγγραφεύς, ὁ Ἀλέξανδρος Παπαδιαμάντης— ἀπέθανε καὶ ἀπέθανε εἰς τὸ νησί του, εἰς τὸ ἴδιον ἐρημικὸ νησὶ, εἰς τὸ ὁποῖον ἐγεννήθη καὶ τὸ ὁποῖον ἐδόξασε. Διότι ὁ Παπαδιαμάντης ἦτο μιὰ
Παύλος Νιρβάνας – Ένας αλχημιστής
Ἕνας φτωχὸς διάβολος ἐνεφανίσθη μίαν ἡμέραν εἰς κἄποιο γραφεῖον κομίζων ὅλα τὰ ρίγη τοῦ χειμῶνος. Ἕνα κουρελιασμένο πουκάμισο ἐξετέλει ἐπὶ τῆς θλιβερᾶς του ὑπάρξεως καθήκοντα γελέκου, σακκακιοῦ καὶ παλτοῦ ταὐτοχρόνως.
Kώστας Βάρναλης – Πώς δεν ήθελα να σπουδάσω
Στα 1898 τέλειωσα το σκολειό ― την έβδομη τάξη. Όσο έφτανε η άνοιξη και το καλοκαίρι, τόσο η ανυπομονησία μου μεγάλωνε πότε θα φτάσει η βλογημένη εκείνη ώρα που θ’
Jiddu Krishnamurti – Αν οι γονείς αγαπούν τα παιδιά τους
Αν οι γονείς αγαπούν τα παιδιά τους, δεν θα είναι εθνικιστές, γιατί η λατρεία του κράτους φέρνει πόλεμο, που σκοτώνει ή ακρωτηριάζει τα παιδιά τους. Αν οι γονείς αγαπούν τα
Don Carpenter – Η αποτυχία του γάμου
Όσο και να προσπαθούσε, δεν μπορούσε να την καταλάβει, εκτός κι αν ίσχυε το προφανές, ότι απλώς είχε κουραστεί να είναι παντρεμένη μαζί του. Ίσως για κείνην ο γάμος να
Νίκος Τσιφόρος – Η ασημαντότητα του ανθρώπου
Λες έχω αμπέλια και χωράφια και σπίτια και γης. Κουράδες έχεις. Κανένας άνθρωπος δεν έχει γη. Η γης έχει εμάς και σπάει κέφι μαζί μας, άσε που την ενοχλάμε κάθε
Carson McCullers – Ν’ αγαπάς ή να αγαπιέσαι;
Κατ’ αρχάς, η αγάπη είναι μια κοινή εμπειρία ανάμεσα σε δύο πρόσωπα – όμως το ότι είναι μια κοινή εμπειρία δεν σημαίνει πως είναι και παρόμοια εμπειρία για τους δύο
Charles Baudelaire – Η μελαγχολία του Παρισιού (Le Spleen de Paris)
Δεν έχει ο καθένας το χάρισμα να μπορεί να παίρνει ένα λουτρό μέσα στο πλήθος: ν’ αποκομίζεις ηδονές από το πλήθος είναι μια τέχνη. Και μόνο εκείνος που μια νεράϊδα
Bertolt Brecht – Το θάρρος να γράψει κανείς την αλήθεια
Φαίνεται αυτονόητο πως αυτός που γράφει πρέπει να γράφει την αλήθεια, με την έννοια δηλαδή πως δεν πρέπει να την καταπνίγει ή να την αποσιωπά, και πως δεν πρέπει να
