Category: Ποίηση
Κική Δημουλά – Επιτύμβιο
Κάθε φιλί που δίνεται, μα κάθε ανεξαιρέτως ένα τοις εκατό αποτελείται από αιωνιότητα κι όλο το άλλο από τον κίνδυνο να ’ναι το τελευταίο. Αλλά και τελευταίο ακόμα πιο φιλί
Αργύρης Χιόνης – Σαν τόν τυφλό μπροστά στόν καθρέφτη
Ὤ ναί, ξέρω καλά πώς δέν χρειάζεται καράβι γιά νά ναυαγήσεις, πώς δέν χρειάζεται ὠκεανός γιά νά πνιγεῖς. Ὑπάρχουνε πολλοί πού ναυαγῆσαν μέσα στό κοστούμι τους, μές στή βαθιά τους
Najwa Zebian – Σπασμένα φτερά
Μη σπας τα φτερά ενός πουλιού κι έπειτα του ζητάς να πετάξει . Μη θρυμματίζεις μια καρδιά κι έπειτα της ζητάς να αγαπήσει. Μη συνθλίβεις μια ψυχή κι έπειτα της
Μαριανίνα Κριεζή – Κανένας δε χαϊδεύει σαν εσένα
Κανένας δε χαϊδεύει σαν εσένα. Ο ήλιος μόνο, ο ήλιος ο ζεστός σε χρόνια παιδικά και ξεχασμένα- Κανένας δε χαϊδεύει σαν εσένα. Το χάδι στο κορμί, το χάδι στην ψυχή
Κωνσταντίνα Τσιώρου – Ανοικτά παράθυρα
Ανοικτά παράθυρα που μου παίρνουν από μέσα ότι μου απέμεινε. Δύο κομμάτια δικά μου και κανένα δικό σου. Δεν έκλαψα για σένα μα για τις στιγμές που παραλίγο να μου
Jorge Luis Borges – Αν ζούσα την ζωή ξανά…
Αν μπορούσα τη ζωή μου να ζήσω εξ’ αρχής, στην επόμενη θα προσπαθούσα να κάνω λάθη πιο πολλά. Τέλειος τόσο να ‘μαι δεν θα προσπαθούσα και πιότερη ξεκούραση θ’ αποζητούσα.
Γεωργία Δρακάκη – Ο Τάσος πέθανε: Ένας αντι-επιτάφιος
Το αμάξι πήρε δρόμο επιστροφής Θάψαμε τον Τάσο Κι ο Τάσος πουθενά Ούτε νεκρός ούτε ζωντανός Ήθελα να τρέξω στο σπίτι μου Να είσαι εκεί Να έχεις κάνει μια τέλεια
Κατερίνα Γώγου – Ετών 9
Όταν ξυπνήσεις το πρωί και δε θα βρεις στο πάτωμα χαπάκια, πουλόβερ και σουτιέν και χτυπήσεις με δύναμη την πόρτα χωρίς ν’ ακούσεις πίσω σου το υστερικό μου “σκασμός” μη
Charles Bukowski – Συμβουλή
καθώς ο άνεμος ορμάει από τη θάλασσα ξανά και η στεριά αμαυρώνεται με έκτροπα και ταραχή να προσέχεις με το ξίφος της επιλογής, θυμήσου πως ό,τι ίσως μεγαλοπρεπές 5 αιώνες
Juan Vicente Piqueras Salinas – Η εξομολόγηση του φυγά
Μόνο όταν φεύγω είμαι ευτυχισμένος. Όχι ανάμεσα σε τέσσερις τοίχους, με δρόμους κλειστούς, μα ανάμεσα στο εδώ και στο εκεί, στο ’να σπίτι ή στ’ άλλο, και τα δυο κατά
Charles Baudelaire – La voix
Η κούνια μου ακουμπούσε στη βιβλιοθήκη, Βαβήλ σκοτεινόν, όπου μυθιστόρημα, επιστήμη, μυθολογία, τα πάντα, η λατινική τέφρα και η ελληνική σκόνη, ανακατευόσαντε. Δεν ήμουν μεγαλύτερος από ένα βιβλίο. Δυο φωνές
Κωνσταντῖνος Καβάφης – Che fece …. il gran rifiuto
Σὲ μερικοὺς ἀνθρώπους ἔρχεται μιὰ μέρα ποῦ πρέπει τὸ μεγάλο Ναὶ ἢ τὸ μεγάλο τὸ Ὄχι νὰ ποῦνε. Φανερώνεται ἀμέσως ὅποιος τὤχει ἕτοιμο μέσα του τὸ Ναί, καὶ λέγοντάς το
