Μικρά που έμειναν στο Περιθώριο

Category: Ποίηση

Κατερίνα Γώγου – Τέχνη σημαίνει έρωτας

Στην γη είναι όλα παλιά. Έχουν ειπωθεί όλα. Εκείνο που σώνει τον άνθρωπο σε έναν βαθμό είναι η Τέχνη. Και η Τέχνη γίνεται από μια μικρή κάστα ανθρώπων, είτε “διανοούμενων”,

Διονύσης Σαββόπουλος – Μέρες καλύτερες θά ᾿ρθοῦν

Μέρες καλύτερες θά ᾿ρθοῦν, τό λέει τό ἔνστικτό μου αὐτό τό κάτι μέσα μου, τό ἐντελῶς δικό μου. Χαράζουνε τά πρόσωπα, τά βλέμματα γλυκαίνουν γιατί ταλαιπωρήθηκαν καί τώρα το μαθαίνουν.

Αλέξανδρος Χρονίδης – Το περιπολικό δεν είναι ταξί

Καθώς η χώρα συζητά για το επεισόδιο της Βανδή και την μεταφορά ενός ψυγείου, κάπου πιο σκοτεινά, η Κυριακή Γρίβα έσβηνε έξω από ένα αστυνομικό τμήμα, λίγα βήματα μακριά από

Θωμάς Γκόρπας – Περνάει ο στρατός

Λένε κάποια τραγούδια και ιστορικά βιβλία πως ο στρατός μας θαυματούργησε στην Αλβανία. Αλλ’ ο πατέρας μου κανένα θαύμα δε θυμόταν κι όταν τον ρώταγα τον πόλεμο τον καταριόταν. –

Charles Bukowski – Πως είναι η κατάσταση

Πρώτα δοκιμάζουν να σε τσακίσουν με την ανυπόφορη φτώχεια κι ύστερα δοκιμάζουν να σε τσακίσουν με τη μάταιη φήμη. κι αν δεν σπάσεις με κανένα από τα δύο υπάρχουν οι

Μανόλης Ἀναγνωστάκης – Στ᾿ Ἀστεῖα Παίζαμε!

Δὲ χάσαμε μόνο τὸν τιποτένιο μισθό μας Μέσα στὴ μέθη τοῦ παιχνιδιοῦ σᾶς δώσαμε καὶ τὶς γυναῖκες μας Τὰ πιὸ ἀκριβὰ ἐνθύμια ποὺ μέσα στὴν κάσα κρύβαμε Στὸ τέλος τὸ

Αλεξάνδρα Κοσμαρίκου – Mην πεις στην κόρη σου ότι έχασε κιλά. Ούτε ότι πήρε κιλά.

Mην πεις στην κόρη σου ότι έχασε κιλά. Ούτε ότι πήρε κιλά. Απλά μίλα της για το πώς λειτουργεί το σώμα της. Εάν πιστεύεις ότι το σώμα της είναι υπέροχο,

Ιωάννης Πολέμης – Τα Ζώα

Ποτὲ δὲν θὰ πειράξω τὰ ζῷα τὰ καϋμένα· μὴ τάχα σὰν ἐμένα κ᾿ ἐκεῖνα δὲν πονοῦν; Θὰ τὰ χαϊδεύω πάντα, προστάτης των θὰ γείνω, ποτὲ δὲν θὰ τ᾿ ἀφίνω σ᾿

Κική Δημουλά – Επιτύμβιο

Κάθε φιλί που δίνεται, μα κάθε ανεξαιρέτως ένα τοις εκατό αποτελείται από αιωνιότητα κι όλο το άλλο από τον κίνδυνο να ’ναι το τελευταίο. Αλλά και τελευταίο ακόμα πιο φιλί

Αργύρης Χιόνης – Σαν τόν τυφλό μπροστά στόν καθρέφτη

Ὤ ναί, ξέρω καλά πώς δέν χρειάζεται καράβι γιά νά ναυαγήσεις, πώς δέν χρειάζεται ὠκεανός γιά νά πνιγεῖς. Ὑπάρχουνε πολλοί πού ναυαγῆσαν μέσα στό κοστούμι τους, μές στή βαθιά τους

Najwa Zebian – Σπασμένα φτερά

Μη σπας τα φτερά ενός πουλιού κι έπειτα του ζητάς να πετάξει . Μη θρυμματίζεις μια καρδιά κι έπειτα της ζητάς να αγαπήσει. Μη συνθλίβεις μια ψυχή κι έπειτα της

Μαριανίνα Κριεζή – Κανένας δε χαϊδεύει σαν εσένα

Κανένας δε χαϊδεύει σαν εσένα. Ο ήλιος μόνο, ο ήλιος ο ζεστός σε χρόνια παιδικά και ξεχασμένα- Κανένας δε χαϊδεύει σαν εσένα. Το χάδι στο κορμί, το χάδι στην ψυχή