Category: Πεζογραφία

Ζούμε μια ζωή παράλογη, εντελώς παράλογη, εξωφρενική, κι αυτά δεν είναι μόνο λόγια, κάποιο ρητορικό σχήμα, μια υπερβολή, αλλά η απλή διαπίστωση του τι συμβαίνει. Τις προάλλες, είχα την ευκαιρία

Οι «εθνικιστές» κάθε είδους όχι μόνον αποφεύγουν να αποδοκιμάσουν τις θηριωδίες που διαπράττονται από τους «δικούς» τους, αλλά διαθέτουν και την αξιοσημείωτη ικανότητα να μην τις πληροφορούνται καν. Επί περίπου

Ἐν πολλοῖς τό μεθύσι ἀκολουθεῖ τήν πορεία τοῦ ὀργασμοῦ. Ὑψώνεται σιγά σιγά καί, μετά ἀπό ἕνα μετέωρο σπαραγμό, καταπέφτει. Οἱ περισσότεροι ἐγκαταλείπουν λίγο ἤ πολύ πρίν ἀπό τήν κορύφωση. Μά

Να παίζουμε μαζί τους πολύ, ώσπου να μπορέσουν να παίζουν μόνοι τους και με τους φίλους τους. Και τότε να παίζουν πολύ. Ίσως αυτό να είναι το πιο σοβαρό σημείο.

Ήταν σπίτι, ως συνήθως, βυθισμένη κάτω από το πάπλωμά της, παρακολουθούσε την καθιερωμένη σειρά των έξι, όταν ξαφνικά άκουσε τον ήχο του θυροτηλέφωνου. Σηκώθηκε οκνηρά, αν και γνώριζε πως δεν

Η ποίηση για τον άνθρωπο είναι ένας από τους τρόπους έκφρασης της προσωπικότητάς του και εκδηλώνεται με την βοήθεια του λόγου, του μοναδικού εργαλείου, που ικανοποιεί τις ανάγκες της. Όλα

Δεν είχα κανένα ενδιαφέρον. Δεν ξέρω πώς μπορούσα να ζω μια τόσο άδεια ζωή, αλλά τη ζούσα… Αν υπήρχε κάτι… κάποια ενστικτώδης αγάπη για τη ζωή ξεράθηκε σαν κήπος όπου

Μια κι είναι δύσκολο να γράψει κανείς την αλήθεια, αφού την καταπνίγουν παντού, στους πιο πολλούς φαίνεται ζήτημα πεποιθήσεων μονάχα το αν θα γραφτεί ή όχι. Πιστεύουν πως το μόνο

Σάββατο βράδυ Τάκη αγαπημένε μου! Πόσο μου φαίνεται χρόνος κάθε ώρα που περνώ μακριά σου! Επίστευα, πριν φύγω, πως δε θα σε θυμόμουν έτσι πολύ και με τόσο πόνο· υπέθετα

Τον αριθμό του τηλεφώνου της δεν τον θυμάμαι πια. Το μόνο που ξέρω ακόμα είναι ότι φορούσε μαύρο καπέλο μ’ ένα καφετί φτερό. Κι ότι ήθελα να ζήσω μαζί της,

«Ἡ Ποίησις — εἶπε ὁ Πόε — δὲν εἶναι τὸ Ἔργο μου: εἶναι τὸ πάθος μου». Λακωνικώτερος καὶ ἀκριβέστερος χαρακτηρισμὸς δὲν ἠμποροῦσε νὰ δοθεῖ. Γιὰ τὴ λογική, ὑπάρχει στὴν Κριτικὴ