Category: Πεζογραφία

Εμείς, όμως, διαβάζουμε για την απόλαυση της ανάγνωσης, διαβάζουμε για τις αναλογίες που ανακαλύπτουμε μέσα μας, για τη μαγεία της φράσης και το βάθος του στοχασμού. Διαβάζουμε γυρεύοντας έναν τόπο

Τον Ιούνη του 1914 εκείνος ήταν φιλοξενούμενός μας στο κτήμα. Πάντα στο σπίτι μας τον θεωρούσαμε δικό μας άνθρωπο, αφού ο μακαρίτης ο πατέρας του ήταν γείτονας και φίλος του

Για να προφυλαχτεί από τις Σειρήνες, ο Οδυσσέας έφραξε τα αυτιά του με κερί και έβαλε να τον αλυσοδέσουν στο κατάρτι. Κάτι ανάλογο, ασφαλώς, θα μπορούσαν να κάνουν ανέκαθεν όλοι

Λέγεται πως αν κάποιος δεν μπορεί να ονειρευτεί τη νύχτα, θα τρελαθεί. Με τον ίδιο τρόπο, αν σε ένα παιδί δεν επιτραπεί να επισκεφτεί τον χώρο της φαντασίας, αυτό το παιδί

Θα είναι αρκετό να πω πως είμαι ο Χουάν Πάμπλο Καστέλ, ο ζωγράφος που σκότωσε τη Μαρία Ιριμπάρνεο. Υποθέτω πως η δίκη βρίσκεται στη μνήμη όλων και πως δε χρειάζονται

Είχατε το προνόμιο να γεννηθείτε σε μια κρίσιμη στιγμή της ιστορίας. Μια εποχή όπου όλα αλλάζουν, όπου τίποτα πλέον δεν θα είναι όπως πριν. Η τύχη είναι εξαιρετική, η περίσταση

Ο μόνος που μας θυμάται συχνά είν’ ο θάνατος. Ακούει τη μυστική μας επίκλησι, στο αργό ατελείωτο μέτρημα των ραθύμων στιγμών της βαρυθυμίας μας, την άφωνη εκ βαθέων ευχή μας,

Η αγάπη είναι σαν το νερό που τρέχει… τρέχει… ασυλλόγιστα στους γκρεμούς, που δε διαλέγει αυλάκι, δε ρωτά τα λουλούδια που ποτίζει, ούτε και τα χαλίκια που κατρακυλά. Δε ρωτά

Η Σελήνη, που είναι η παραξενιά η ίδια, κοίταξε από το παράθυρο την ώρα που κοιμόσουν στην κούνια σου και είπε στον εαυτό της: “Αυτό το παιδί μ’ αρέσει”. Και

Κατάλαβα ότι σ’ αυτά τα δύο χρόνια, θέλοντας να διατηρήσω κάτι -ίσως μια εσωτερική σιωπή, ίσως όχι-, είχα στερήσει απ’ τον εαυτό μου όλα τα πράγματα που συνήθιζα ν’ αγαπώ

Αγαπάτε αλλήλους, πατέρες μου, αγαπάτε τον κοσμάκη του Θεού. Δεν είμαστε δα αγιότεροι εμείς απ’ αυτούς που ζουν μες στον κόσμο επειδή ήρθαμε εδώ πέρα και κλειστήκαμε σε τούτους τους