Μικρά που έμειναν στο Περιθώριο

Arthur Rimbaud – Παραμύθι

Ένας πρίγκηπας είχε θιγεί γιατί δεν είχε ποτέ του ασχοληθεί με κάτι έξω από την τελειότητα των χυδαίων γενναιοδωριών. Προέβλεπε εκπληκτικές επαναστάσεις του έρωτα, και υποψιάζονταν τις γυναίκες του ότι μπορούσαν κάτι καλύτερο από την ευπροσηγορία τούτη πλουμισμένη από ουρανό και πολυτέλεια. Ήθελε να δει την αλήθεια, την ώρα της ουσιαστικής λαχτάρας και της ικανοποίησης. Είτε αυτό υπήρξε μια απόκλιση από την ευσέβεια είτε όχι, το θέλησε. Κατείχε τουλάχιστον μιαν αρκετά πλατιά ανθρώπινη εξουσία.

Όλες οι γυναίκες που τον είχαν γνωρίσει δολοφονήθηκαν. Τι λεηλασία στο πάρκο του περιβολιού της ομορφιάς! Κάτω από την σπάθη, τον ευλόγησαν. Δεν παρήγγειλε καθόλου καινούριες.

— Οι γυναίκες ξαναφάνηκαν.

Σκότωσε όλους αυτούς που τον ακολουθούσαν, μετά το κυνήγι ή τις οινοποσίες.

— Όλοι τον ακολουθούσαν.

Διασκέδασε σφάζοντας τα ζώα πολυτελείας. Πυρπόλησε τα παλάτια. Εφορμούσε πάνω στους ανθρώπους και τους τεμάχιζε.

— Το πλήθος, οι χρυσαφένιες στέγες, τα ωραία ζώα υπήρχαν ακόμη.

Μπορεί κανείς να εκστασιάζεται στο χαλασμό, να ξανανιώνει από την θηριωδία! Ο λαός δεν μουρμούρισε. Κανείς δεν προσέφερε την συνδρομή των βλεμμάτων του.

Κάποιο βράδυ κάλπαζε περήφανα. Ένα Πνεύμα φάνηκε μίας άφατης ομορφιάς, ακόμη και ανομολόγητης. Από την φυσιογνωμία και την στάση του έβγαινε η υπόσχεση ενός έρωτα πολλαπλού και περίπλοκου, μιας ευτυχίας ανείπωτης, σχεδόν ανυπόφορης! Ο Πρίγκιπας και το Πνεύμα εκμηδενίστηκαν πιθανόν μέσα στην ουσιαστική υγεία. Πως θα μπορούσαν να μην πεθάνουν απ’ αυτήν;

Μαζί λοιπόν πέθαναν.

Αλλά ο Πρίγκιπας αυτός απεβίωσε, στο παλάτι του, σε μια συνηθισμένη ηλικία. Ο Πρίγκιπας ήταν το Πνεύμα . Το Πνεύμα ήταν ο Πρίγκιπας.

Η σοφή μουσική παραμελεί την λαχτάρα μας.

Είναι ή στοργή καί τό παρόν έφόσον έφτιαξε τό σπίτι άνοιχτό στόν άφρισμένο χειμώνα καί στή χλαλοή τού καλοκαιριού, αύτός του, οί διαδρομές του ή τρομαχτική ταχύτητα τής τελειότητας τών μορφών καί τής πράξης!

”Ω, γονιμότητα τού πνεύματος καί άπεραντοσύνη τού σύμπαντος!

Τό σώμα του! ‘ Η ονειρεμένη πού έξάγνισε τά ποτά καί τις τροφές, αύτός πού είναι τό θέλγητρο τών φευγαλέων τόπων καί ή ύπεράνθρωπη τροφή τών σταθμών. Εναι ή στοργή γιά τό μέλλον ή δύναμη καί ό έρωτας πού έμεΐς, όρθιοι μέσα στις λύσσες καί στήν πλήξη, βλέπουμε νά περνούν μέσα στόν θυελλώδη ούρανό καί στις έκστατικές σημαίες.

Είναι ό έρωτας, μόνο τέλειο καί έπινοημένο ξανά, λόγος θαυμαστός καί άπρόβλεπτος καί ή αιωνιότητα; άγαπημένη μηχανή τών μοιραίων ιδιοτήτων. Είχαμε όλοι τήν τρομάρα τής παραχώρησής του καί τής δικής μας; ώς άπόλαυση τής ύγείας μας, έγωιστική τών χαρισμάτων μας, έγωιστική στοργή καί πάθος γι’ αύτόν πού μάς άγαπά γιά τήν άτέλειωτη ζωή του…

Κι έμεΐς τόν άνακαλοΰμε καί αύτός ταξιδεύει… Κι άν ή λατρεία φεύγει, κουδουνίζει, ή ύπόσχεσή του κουδουνίζει: «Πίσω αύτές οί προλήψεις αύτά τά παλιά σώματα, τά σπιτικά αύτά καί αϋτοί οί αιώνες.

Τούτη έδώ, ή έποχή έχει βουλιάξει». Δέν θά φύγει, δέ θά ξανακατέβει άπό έναν ούρανό, δέ θά έκπληρώσει τήν έξαγορά τής οργής τών γυναικών καί τής χαράς τών άνδρών καί όλης αύτής τής άμαρτίας; γιατί είναι γεγονός, έχοντας αύτός ύπάρξει κι έχοντας άγαπηθεί.

”Ω, οί άνάσες του, τά κεφάλια άποδέσμευση, ή θραύση τής χάρης διασταυρωμένης μέ καινούρια βιαιότητα!

Ή όψη του, ή όψη του! όλα τά παλιά γονατίσματα καί οί μόχθοι καταργήθηκαν στή συνέχεια του.

Τό φώς του! ή έγκατάλειψη όλων τών ήχηρών καί κινουμένων μαρτυρίων μέσα στήν πιό έντονη μουσική!

Τό βήμα του! Οί άποδημίες πιό πελώριες άπό τις παλιές εισβολές.

“Ω, αύτός καί μεΐς! Ή άλαζονία καί καλοπροαίρετη άπό τά χαμένα έλέη.

“Ω κόσμε! καί τό φωτεινό άσμα τών καινούριων συμφορών!

Μάς γνώρισε όλους καί όλους μάς άγάπησε. “Ας μάθουμε, αύτή τή χειμωνιάτικη νύχτα, άπό κάβο σέ κάβο, άπό τόν ταραχώδη πόλο ώς τό κάστρο, άπό τό πλήθος ώς τήν άκτή, άπό βλέμματα σέ βλέμματα, μέ δυνάμεις καί μέ συναισθήματα κουρασμένα, νά τόν καλούμε, καί νά τόν βλέπουμε καί νά τόν διώχνουμε, καί κάτω άπό τις παλίρροιες καί στά ψηλά τών χιονισμένων έρήμων ν’ άκολουθούμε τις όψεις του, τις άνάσες του, τό σώμα του, τό φώς του.

 

Δημοσιεύτηκε στα Αστυνομικά Χρονικά, τεύχος 552-553

Φωτογραφία: Étienne Carjat

Άμα γουστάρεις, ακολούθησε το Περιθώριο στο Google News

Leave a Reply

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.