Category: Πεζογραφία
Φώτης Κόντογλου – Δροσίσετε τὴν ψυχή σας στὴν καλωσύνη καὶ ἁγνότητα
Τοῦτος ὁ κόσμος εἶναι ἀνάποδος. Ὅπως καὶ νὰ κάνεις, δὲν τὸν εὐχαριστᾶς. Οὔτε στὸν ἥλιο τὸν βρίσκεις, οὔτε στὸν ἴσκιο. Ὁ κάθε ἕνας λέγει τὸ κοντό του καὶ τὸ μακρύ
Julian Barnes – Για την ανθρώπινη απώλεια
Το κείμενο αναφέρεται στον χαμό της επί τριάντα χρόνια σύζυγό του. Ζούµε στην επιφάνεια, στη γη, κι όµως γι’ αυτό- οι βλέψεις µας είναι υψιπετείς. Ενώ σερνόµαστε στο έδαφος, απλώνουµε
George Orwell – Κάποιες σκέψεις για τον κοινό φρύνο
Όσο για την άνοιξη, ούτε καν οι στενοί και βρόμικοι δρόμοι γύρω από την Τράπεζα της Αγγλίας δεν είναι ικανοί να την αποκλείσουν. Διαχέεται παντού, σαν εκείνα τα καινούργια δηλητηριώδη
Fernando Pessoa – Για την ζωή
Όλοι τους έχουν, όπως εγώ, μια καρδιά ενθουσιώδη και λυπημένη. Τους γνωρίζω καλά. Κάποιοι είναι παιδιά για θελήματα, άλλοι υπάλληλοι γραφείου, άλλοι μικρέμποροι, άλλοι πάλι οι νικητές των καφενείων και
Charles Baudelaire – Ἡ Φωνή
Ἡ κούνια μου ἀκουμποῦσε στὴ βιβλιοθήκη … ὅπου μυθιστόρημα, ἐπιστήμη, μυθολογία, τὰ πάντα, ἡ λατινικὴ τέφρα καὶ ἡ ἑλληνικὴ σκόνη, ἀνακατευόσαντε. Δὲν ἤμουν μεγαλύτερος ἀπὸ ἕνα βιβλίο. Δυὸ φωνὲς μοῦ
Bertolt Brecht – Για την αμφιβολία
Ευλογημένη να ‘ναι η αμφιβολία! Σας συμβουλεύω να τιμάτε χαρούμενα και προσεχτικά εκείνον που το λόγο σας εξετάζει σαν κάλπικη μονέδα! Άμποτε να ‘σαστε συνετοί και να μη δίνετε το
Βασίλης Βασιλικός – Το τελευταίο αντίο
Ήρθες και ξάπλωσες στα πόδια μου το τελευταίο εκείνο μεσημέρι, ήσυχα, αδιαμαρτύρητα, τρυφερά. Μου είπες χωρίς φωνή το τελευταίο αντίο. Μ’ αποχαιρέτησες, με το σώμα σου. Μόνο που εγώ δεν
Άγγελος Τερζάκης – Τα παιδιά με τα κλωνάρια
Ήταν η ώρα του σούρουπου. Ένα αντρόγυνο κατέβαινε τη λεωφόρο πιασμένο μπράτσο, καθώς πορεύονταν τα ζευγάρια κάποιον άλλο καιρό. Το βάδισμά του ήταν κανονικό και λιγάκι βαρύ, ανάλογο με την
Octavio Paz – Για την ύπαρξη
Όλοι μας, σὲ κάποια στιγμὴ τῆς ζωῆς μας, ἀνακαλύπτουμε ὅτι ἡ ὕπαρξή μας ἀποτελεῖ κάτι τὸ ἰδιαίτερο, τὸ ἀμεταβίβαστο, τὸ πολύτιμο. Σχεδόν πάντα ή ἀποκάλυψη αυτή πραγματοποιείται στην εφηβεία. Η
Συζήτηση Καραγκιόζη και Χατζαϊβάτη για τους βουλευτές
Καραγκιόζης Ἀδελφὲ Χατζαϊβάτη, ξέρεις τίποτε καινούρια; Χατζαϊβάτης Ἔφυγαν οἱ βουλευτάδες… Καραγκιόζης Νὰ χαθοῦνε τὰ γαϊδούρια. Χατζαϊβάτης Φεύγει καὶ ὁ Καλλιγᾶς μας καὶ πηγαίνει ’στὸ Παρίσι. Καραγκιόζης Ἂν μᾶς φέρῃ κι’
Κώστας Καρυωτάκης – Ονειροπόλος
Ι Δὲν ἤξερε ἂν ἦταν μικρόβιο ἢ ἀόρατος κακοποιός, ἢ ἀκόμη τίποτε ἄλλο. Ἐπίστευε ὅμως ὅτι ὁ Χρόνος ὑπῆρχε στὸ διάστημα. Εἶχε ἀρκετὲς ἀποδείξεις. Κάποτε, σ᾿ ἕνα μακρινὸ ταξίδι του,
Δημήτρης Μιχελουδάκης – Κειμενουργείο
Μαζεύτηκαν πολλοί γύρω από την πληγή της. Με τη φροντίδα τους την κρατούσαν ανοιχτή – έπαιρναν κι έπαιρναν με το νύχι τους για χέρι και φορούσαν τα σπλάχνα της. Από
