Κάθε χρόνο το Σεπτέμβρη σαν ανοίγουν τα σχολεία
στις συνοικίες οι γυναίκες μπαίνουν στα χαρτοπωλεία.
Και αγοράζουν σχολικά βιβλία και τετράδια για τα παιδιά τους.
Απελπισμένες ψάχνουν στα τριμμένα τσαντάκια τους
και την τελευταία δεκάρα, όλο παράπονο
που η γνώση είναι τόσο ακριβή.
Κι όμως μήτε που υποπτεύονται
πόσο κακή είναι η γνώση
που προορίζεται για τα παιδιά τους…
Μετάφραση: Πέτρος Μάρκαρης
Φωτογραφία: Βούλα Παπαϊωάννου
Τα παιδιά δεν είναι δικά σας παιδιά. Είναι οι γιοι και οι κόρες της λαχτάρας της ζωής για τον εαυτό της. Έρχονται στον κόσμο μέσα από σας αλλά δεν προέρχονται
Ο Θεός είναι άκτιστος Είναι το Α και το Ω Βρίσκεται παντού κάθε στιγμή ταυτόχρονα Και πληροί τα πάντα Υπήρχε πριν την κτίση του κόσμου Και θα υπάρχει και μετά
Σε περιμένω. Μη ρωτάς γιατί. Μη ρωτάς γιατί περιμένει κείνος Που δέν έχει τί να περιμένει Και όμως περιμένει. Γιατί σαν πάψει να περιμένει Είναι σα να παύει να βλέπει
Μorgana
September 13, 2021 at 1:27 pm
Ποιά βιβλία, λογοκριμένα, μέχρι καί τήν παραμικρή λεπτομέρεια, αλλά καί οι διδάσκοντες, άλλοι αυτοί, μήπως έχουν αντικειμενική κρίση? Όλοι υπηρετούν έναν “αφέντη” όχι πάντως τής αντικειμενικότητος καί τής ΓΝΩΣΗΣ