Μ. Καραγάτσης – Το χαμένο νησί
Και τότε είδα, και τότε ένιωσα-καθώς ο ήλιος του απομεσήμερου έγυρε κουρασμένος στο δρόμο της νυχτός-πως κύλησαν ανόητα τα χρόνια τα τριανταοχτώ , πως σπαταλήθηκαν δίχως λογισμό και κρίση, δίχως
Ηλίας Πετρόπουλος – Λόγος επικήδειος διά τα παλαιά άγνωστα ρεμπέτικα τραγούδια
Λόγος επικήδειος διά τα παλαιά άγνωστα ρεμπέτικα τραγούδια, αλλά συγχρόνως και ελεγεία εις ανάμνησιν της ομορφιάς μιας γυναίκας εξαιρετικώς αγαπηθείσης. Καλούνται ρεμπέτικα τραγούδια τα άσματα των πληγωμένων, απλών, αγνών και
Μενέλαος Λουντέμης – Ερωτικό
Ήρθε. Και φώτισε την καταπακτή μου. Κι’ έγινε φως. Ήταν ο ουρανός; Δεν ξέρω. Ένα μόνο ξέρω Πως έχασα τη γη. Ήρθε. Και ξοπίσω της έτρεχαν ξυπόλυτες Ένα κοπάδι ξέπλεκες
Το ψέμα είναι ευκολότερο από την αλήθεια
Πιστεύεις ότι έχω όρεξη να παραδεχθώ αυτά που ήδη διαισθάνομαι; Ξέρεις τι συνέπειες θα είχε για εμένα να παραδεχθώ ότι το ταίρι μου έχει εραστή/ερωμένη; Άσ’ τα, άνθρωπέ μου, άσ’
Ο άσεμνος πίνακας του Manet και η σημασία του – Μικρό ιστορικό
Όταν ο Manet παρουσίασε το Le Déjeuner sur l’herbe [Πρόγευμα στη Χλόη] το 1863, σόκαρε τον καλλιτεχνικό κόσμο της Γαλλίας. Κανείς δεν ανέμενε να δει κάτι τέτοιο. Ο πίνακας απεικόνιζε
μιχάλης μαυροθέρης – Ε, και;
Κάθομαι χαμαί οκλαδόν ώρες ακούω Καρρά και τάχα κάμνω πως γράφω στο κομπιούτερ μα σε σκέφτομαι κι είναι τόσο τρελό, τρελό συναίσθημα που τα πόδια
Τι μου έμαθε ο Μόμπι-Ντικ
Οι περισσότεροι άνθρωποι γνωρίζουν το Μόμπι-Ντικ ως ένα μυθιστόρημα για έναν καπετάνιο που κυνηγά μια γιγαντιαία λευκή φάλαινα. Αλλά κάτω από την επιφάνεια, είναι κάτι περισσότερο, είναι μια μελέτη της
Olga Tocarczuk – H τρυφερότητα στον άνθρωπο
Η τρυφερότητα είναι η πιο σεμνή μορφή αγάπης. Είναι το είδος της αγάπης που δεν εμφανίζεται στις γραφές ή στα Ευαγγέλια, αυτή η αγάπη στην οποία δεν ομνύει κανείς, τα
T.S. Eliot – Οι κούφιοι άνθρωποι
“Κύριο Κουρτς – πέθανε” Μια δεκάρα για τον Γέρο-Γκάη Ι Είμαστε οι κούφιοι άνθρωποι Είμαστε οι παραγεμισμένοι άνθρωποι Που σκύβουμε μαζί Καύκαλα μ’ άχερα γεμάτα. Αλίμονο! Οι σ τ ε
Oriana Fallaci – Γράμμα σ’ ένα παιδί που δε γεννήθηκε ποτέ
Εδώ έξω, αντίθετα θα έχεις χίλια αφεντικά. Κι εγώ θα είμαι το πρώτο αφεντικό σου, μια και θα σου επιβάλω, άθελά μου και δίχως καν να το συνειδητοποιώ, εκείνα που
Νίκος Κυριακίδης – Οι πικροί άνθρωποι
Οι όμορφοι άνθρωποι Έχουν το βλέμμα τους λίγο χαμένο. (Θα το έχετε προσέξει…) Πηγαίνουν να σκλαβωθούν Φορώντας πάντα τα καλά τους. Βγαίνουν το βράδυ με παρέες Και σιωπούν ή φλυαρούν
Tom Robbins – Κρατήστε την ζωντάνια σας
Το παντζάρι είναι το πιο μελαγχολικό ζαρζαβατικό, το πιο πρόθυμο να υποφέρει. Δεν μπορείς να βγάλεις αίμα στίβοντας ένα γογγύλι… Το παντζάρι είναι ο φονιάς που επιστρέφει στον τόπο του
