Νίκος Καββαδίας – Κι αὐτὸς χαμογελάει…
Γνωρίζω κάποιον κύριο ποὺ ἠλίθιο τὸν νομίζουν, γιατὶ, παράξενα μιλεῖ κι ἕνα μονὸκλ φοράει, γιατὶ, συχνάζει μ᾿ ἄσεμνες καὶ θλιβερὲς γυναῖκες καὶ γιατὶ πάντα ὅτι τοῦ πεῖς αὐτὸς χαμογελάει. Ποὺ
Chief Tecumseh – Ζήσε τη ζωή σου
Ζήσε τη ζωή σου έτσι ώστε ο φόβος του θανάτου να μην μπορέσει ποτέ να μπει στην καρδιά σου. Μην ενοχλείς κανέναν για τη θρησκεία του· σεβάσου τις απόψεις των
Tom Waits – Missing my Son
Το «Missing My Son» είναι από εκείνες τις ιστορίες του Tom Waits που σε κάνουν να γελάς και να συγκινείσαι ταυτόχρονα. Κρυμμένο στο τέλος του άλμπουμ Orphans: Brawlers, Bawlers &
Gabriel García Márquez – Όταν η μοναξιά γίνεται τρόπος να αγαπάς τη ζωή
Στα Εκατό χρόνια μοναξιάς, ο Gabriel García Márquez μιλά για όλα όσα κάνουν τον άνθρωπο ευάλωτο και αληθινό — τη νοσταλγία, την απώλεια, τον φόβο του θανάτου, την ανάγκη για
Οι ψυχοκόρες της Ελλάδας — Από την αθέατη υπηρεσία στην κραυγή της Σπυριδούλας
Η ιστορία των οικιακών βοηθών και ψυχοκόρων στην Ελλάδα είναι μια ιστορία αόρατης εργασίας και σιωπηλής εκμετάλλευσης. Για αιώνες, η κοινωνική θέση της γυναίκας ήταν σαφής: ή είχε υπηρέτρια ή
Día de los Muertos: Η μεξικανική γιορτή που ενώνει ζωντανούς και νεκρούς
Από άκρη σ’ άκρη, ο κόσμος έψαχνε πάντα μοναδικούς τρόπους να συμφιλιωθεί με τον θάνατο, να τιμήσει τους νεκρούς τους, αλλά ουδείς δεν άγγιξε την μαγεία του Μεξικού που μέσα
Νίκος Εγγονόπουλος – Σονέττο μάλλον απαισιόδοξο
το γυμνασμένο μάτι του τραμπούκου να διέκρινε άραγε των ροδόδενδρων την αρμονία; όχι – όχι – μιαν απέραντη ηθικολογία δεν θα βοηθήση να κάνουμε καλλίτερο τον κόσμο να ελπίζεις –
Madeleine L’Engle – Όλες οι ηλικίες που ήμουν, υπάρχουν ακόμα μέσα μου
Είμαι ακόμα όλες οι ηλικίες που υπήρξα. Επειδή κάποτε ήμουν παιδί, είμαι πάντα παιδί. Επειδή κάποτε ήμουν ένας αναζητητής έφηβος, γεμάτος διαθέσεις και εκστάσεις, όλα αυτά είναι ακόμη κομμάτι μου
Ο Winston Churchill και η συνταγή για ουίσκι που νίκησε την ποτοαπαγόρευση!
Πολύ πριν γίνει ο εμβληματικός ηγέτης του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Winston Churchill πέρασε μια περιπέτεια που θα ταίριαζε περισσότερο σε ταινία μαύρης κωμωδίας. Το 1931, σε μια περίοδο που
Ίσως να μην
Ίσως να μην είμαστε φτιαγμένοι να ζούμε αυτήν την ρουτίνα. Ίσως γι’ αυτό μας καταβάλλουν τα ψυχοσωματικά. Ίσως να πρέπει να επιστρέψουμε εκεί που ανήκουμε, στην ηρεμία της φύσης. Άμα
Νίκος Καββαδίας – Mal Du Depart
Στὴν ἀδερφή μου Ζένια Θὰ μείνω πάντα ἰδανικὸς κι ἀνάξιος ἐραστὴς τῶν μακρυσμένων ταξιδιῶν καὶ τῶν γαλάζιων πόντων, καὶ θὰ πεθάνω μία βραδιά, σὰν ὅλες τὶς βραδιές, χωρὶς νὰ σχίσω
Κατερίνα Γώγου – Τέχνη σημαίνει έρωτας
Στην γη είναι όλα παλιά. Έχουν ειπωθεί όλα. Εκείνο που σώνει τον άνθρωπο σε έναν βαθμό είναι η Τέχνη. Και η Τέχνη γίνεται από μια μικρή κάστα ανθρώπων, είτε “διανοούμενων”,
