Tag: Κώστας Καρυωτάκης
Μαρία Πολυδούρη – Του Καρυωτάκη
«Οἱ νέοι ποὺ φτάσανε μαζὶ στὸ ἔρμο νησί» μὲ σένα κάποια βραδιὰ μετρήθηκαν κ᾿ ηὖραν ἐσὺ νὰ λείπης. Τὰ μάτια τους κοιτάχτηκαν τότε, χωρὶς κανένα ρώτημα, μόνο ἐκίνησαν τὶς κεφαλὲς
Κώστας Καρυωτάκης – Ὕπνος
Θὰ μᾶς δοθεῖ τὸ χάρισμα καὶ ἡ μοῖρα νὰ πᾶμε νὰ πεθάνουμε μία νύχτα στὸ πράσινο ἀκρογιάλι τῆς πατρίδας; Γλυκὰ θὰ κοιμηθοῦμε σὰν παιδάκια γλυκά. Κι ἀπάνωθέ μας θὲ νὰ
Ο Καρυωτάκης και η παράδοση του μπωντλαιρισμού
Φαίνεται ίσως περίεργο ότι η ποιητική ταυτότητα του Καρυωτάκη αντλεί ισχυρά κίνητρα από τη μακρινή παράδοση του μπωντλαιρισμού και μάλιστα σε μια εποχή που ο μοντερνισμός είχε ήδη κάνει αισθητή
Αλληλογραφία Κώστα Καρυωτάκη με Μαρία Πολυδούρη
Σάββατο βράδυ Τάκη αγαπημένε μου! Πόσο μου φαίνεται χρόνος κάθε ώρα που περνώ μακριά σου! Επίστευα, πριν φύγω, πως δε θα σε θυμόμουν έτσι πολύ και με τόσο πόνο· υπέθετα
Κώστας Καρυωτάκης – Ὑποθῆκαι
Ὅταν οἱ ἄνθρωποι θέλουν νὰ πονῆς μποροῦνε μὲ χίλιους τρόπους. Ρίξε τὸ ὅπλο καὶ σωριάσου πρηνής, ὅταν ἀκούσης ἀνθρώπους. Ὅταν ἀκούσης ποδοβολητὰ λύκων, ὁ Θεὸς μαζί σου! Ξαπλώσου χάμου μὲ
Κώστας Καρυωτάκης – Το εγκώμιο της θαλάσσης
Ι Ἡ θάλασσα εἶναι ἡ μόνη μου ἀγάπη. Γιατί ἔχει τὴν ὄψη τοῦ ἰδανικοῦ. Καὶ τ᾿ ὄνομά της εἶναι ἕνα θαυμαστικό. Δὲ θυμᾶμαι τὸ πρῶτο ἀντίκρισμά της. Χωρὶς ἄλλο θὰ
Καταραμένοι ποιητές – Μικρό ιστορικό – Φωτογραφικό άλμπουμ
Καταραμένοι ποιητές λέγονται αυτοί που ζούσαν στο περιθώριο της κοινωνίας, κάνοντας ναρκωτικά, εγκλήματα αλλά και πράξεις περίεργες για τα κοινά στερεότυπα της κοινωνίας. Ο όρος προήλθε από το μυθιστόρημά του
Jean Moréas – Les morts m’ écoutent – Oἱ νεκροὶ μ’ ἀκοῦνε
Μέσα στοὺς τάφους κατοικῶ, μόνο οἱ νεκροὶ μ’ ἀκοῦνε, ἐχθρὸς πάντα θανάσιμος θὰ μείνω τοῦ ἑαυτοῦ μου, οἱ ἀνίδεοι καὶ οἱ ἀχάριστοι τὴ δάφνη μου κρατοῦνε, ὀργώνω κι ἄλλοι χαίρονται
Κώστας Καρυωτάκης – Ὁ κῆπος τῆς ἀχαριστίας
Θὰ καλλιεργήσω τὸ ὡραιότερο ἄνθος. Στὶς καρδιὲς τῶν ἀνθρώπων θὰ φυτέψω τὴν Ἀχαριστία. Εὐνοϊκοὶ εἶναι οἱ καιροί, κατάλληλος ὁ τόπος. Ὁ ἄνεμος τσακίζει τὰ δέντρα. Στὴ νοσηρὴ ἀτμόσφαιρα ὀρθώνονται φίδια.
Κώστας Καρυωτάκης – Ονειροπόλος
Ι Δὲν ἤξερε ἂν ἦταν μικρόβιο ἢ ἀόρατος κακοποιός, ἢ ἀκόμη τίποτε ἄλλο. Ἐπίστευε ὅμως ὅτι ὁ Χρόνος ὑπῆρχε στὸ διάστημα. Εἶχε ἀρκετὲς ἀποδείξεις. Κάποτε, σ᾿ ἕνα μακρινὸ ταξίδι του,
Κώστας Καρυωτάκης – Κάθαρσις
Βέβαια. Έπρεπε να σκύψω μπροστά στον ενα και, χαίδεύοντας ηδονικά το μαύρο σεβιότ – παφ, παφ, παφ, παφ -, «έχετε λίγη σκόνη» να είπω «κύριε Aλφα». Ύστερα έπρεπε να περιμένω
