Tag: Ποιήση
Γεώργιος Σουρῆς – Εἰς τὰ θεμέλια τοῦ φρενοκομείου
(Τὸ φρενοκομεῖο χτίστηκε μὲ κληροδότημα τοῦ Χίου φιλάνθρωπου Τζωρτζῆ Δρομοκαΐτη (ποὺ πέθανε τὸ 1880) ἔξω ἀπὸ τὴν Ἀθήνα, κοντὰ στὴ Μονὴ Δαφνίου, γι᾿ αὐτὸ πολλοὶ τὸ λένε καὶ Δαφνί. Ὁ
Jean de la Fontaine – Η γυναίκα που νίκησε τον διάβολο – Μικρό ιστορικό
To 1665, ο Γάλλος συγγραφέας Jean de la Fontaine δημοσίευσε την συλλογή Contes et nouvelles en vers που περιείχε το ποίημα Le Diable de Papefiguière (The Devil Of Pope-Fig Island).
Καταραμένοι ποιητές – Μικρό ιστορικό – Φωτογραφικό άλμπουμ
Καταραμένοι ποιητές λέγονται αυτοί που ζούσαν στο περιθώριο της κοινωνίας, κάνοντας ναρκωτικά, εγκλήματα αλλά και πράξεις περίεργες για τα κοινά στερεότυπα της κοινωνίας. Ο όρος προήλθε από το μυθιστόρημά του
Lawrence Ferlinghetti – Έλα γείρε μαζί μου και γίνε η Αγάπη μου
Έλα γείρε μαζί μου και γίνε η Αγάπη μου γείρε μαζί μου αγάπη ξάπλωσε μαζί μου κάτω από το κυπαρίσσι στο γλυκό χορτάρι εκεί που γέρνει ο άνεμος εκεί που
Jean Moréas – Les morts m’ écoutent – Oἱ νεκροὶ μ’ ἀκοῦνε
Μέσα στοὺς τάφους κατοικῶ, μόνο οἱ νεκροὶ μ’ ἀκοῦνε, ἐχθρὸς πάντα θανάσιμος θὰ μείνω τοῦ ἑαυτοῦ μου, οἱ ἀνίδεοι καὶ οἱ ἀχάριστοι τὴ δάφνη μου κρατοῦνε, ὀργώνω κι ἄλλοι χαίρονται
Μαρία Πολυδούρη – Ποιὸς ξέρει
Καμμιὰν ἀπὸ τὶς πίκρες μου δὲ γνώρισες τὶς πίκρες μου τὶς ἄσωστες τὶς μαῦρες. Καὶ στῶν ματιῶν μου μέσ᾿ στὸ φεγγοβόλημα τὰ δάκριά μου στεγνωμένα τὰ ᾿βρες. Ἐσὺ μονάχα τὸ
Friedrich Nietzsche – Γιὰ τη φτώχια τοῦ ὑπερπλούτου
Δέκα χρόνια πᾶνε —, δὲ μἔφτανε καμιὰ σταλαγματιά, κανένα ἀγέρι ὑγρούτσικο, καμιὰ δροσιὰ ἀπ’ Ἀγάπη —μιὰ ἄβροχη χώρα… Τόρα παρακαλῶ ἐγὼ τὴ σοφία μου νὰ μὴ γένει φιλάργυρη σ’ αὐτὴ τὴν ξερασιά·
Ποίημα του Jack Kerouac για τον Arthur Rimbaud
Αρθούρε! On t’ appela pas Jean! Το 1854 γεννήθηκες βλαστημώντας στη Σαρλβίλ Στρώνοντας έτσι το δρόμο για την αποτρόπαια φονικότητα των Αρδενών. Πώς να μη το σκάσει ο πατέρας σου!
Οδυσσέας Ελύτης – Η μοναξιά
Αυτά που μ’ αρέσουν είναι η μοναξιά μου. Δεν σιμώνει κανένας. Χρόνια τώρα περνάω τις ώρες μου συντροφιά με κάτι μεγάλες μισοσβησμένες νωπογραφίες, εικόνες παλιές, αλλά φρέσκες ακόμη από τα
Juan Vicente Piqueras Salinas – Εγώ στην θέση σου
Εγώ στη θέση σου θα με αγαπούσα, θα τηλεφωνούσα, δεν θα έχανα χρόνο, θα μου έλεγα ναι. Δεν θα είχα ενδοιασμούς, θα δραπέτευα. Θα έδινα αυτό που έχεις, αυτό που
Μαρία Πολυδούρη – Δὲ καρτερῶ τὸ θάνατο
Δὲ καρτερῶ τὸ θάνατο, εἶνε βαριὰ ἡ ψυχή μου. Δέ μου ταιριάζει ἀγέρωχα νὰ σβήσω, ξαφνικά. Μ᾿ ἔδεσε ἡ μνήμη στὸ ἅρμα της καὶ μὲ τὴν ταραχή μου ξυπνοῦν ὅλα
Γεώργιος Δροσίνης – Ὅταν μοῦ λείπῃς
Ὅταν μοῦ λείπῃς, Στὴν πεθαμένη θάλασσα τῆς λύπης Καράβι ἀσάλευτο ἀπομένω Μαρμαρωμένο, Χωρὶς ἀέρα, μὲ ριγμένα τὰ πανιά. Γύρω ἁπλωμένη ἡ γαληνιὰ Τρομακτική, μεγάλη Καὶ πουθενὰ ἀκρογιάλι… Ζωῆς σημάδι δὲν
