Παῦλος Νιρβάνας – Τὸ φλουρὶ τοῦ φτωχοῦ
Τὸ πρῶτο φλουρὶ τῆς βασιλόπιτας, ποὺ μοῦ ἔπεσε, βγῆκε μοιρασμένο. Ἦταν ἀληθινὸ φλουρί, γιατί ὁ πατέρας μου τὸν καιρὸ ἐκεῖνο συνήθιζε νὰ βάζει στὴ βασιλόπιτα τοῦ σπιτιοῦ μας μιὰ χρυσὴ
Στρατῆς Τσίρκας – Τὰ κάλαντα
Το μεγάλο τὸ ζήτημα, καταλαβαίνεις, ἦταν τὸ ταμποῦρλο: Ἂν εἶχες ταμποῦρλο, ἡ δουλειὰ ἦταν τελειωμένη. Σύντροφο ἔβρισκες ἀμέσως καὶ τὸ φανάρι δὲν κόστιζε παραπάνω ἀπὸ ἕνα γρόσι. Ἐκείνη τὴ χρονιὰ
Ἀνδρέας Καρκαβίτσας – Θεῖον Ὅραμα
— Δε λέτε, ρὲ παιδιά, τίποτα νὰ ζεσταθοῦμε; Καὶ μὲ τὸ λόγο φάνηκε μαῦρο κορμὶ στὴν ἀνοιχτὴ θυρίδα, κύλισε ἀπὸ τὴ σκάλα κάτω ὁ Κώστας ὁ θερμαστής, βαρυτυλιγμένος στὴν πατατοῦκά
Anton Chekhov – Η τρομερή νύχτα – Χριστουγεννιάτικο διήγημα
Ό Ίβάν Πετρόβιτς Πανυχίντιν χλόμιασε, χαμήλωσε τη λάμπα και άρχισε να διηγείται με ταραγμένη φωνή: — Βαθύ και αδιαπέραστο σκοτάδι σκέπαζε τα πάντα, όταν τη νύχτα, παραμονή Χριστούγεννα του 1883,
Μίλτος Σαχτούρης – Ο νεκρός στις γιορτές
Ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια σὰν πλησιάζουν τὰ Χριστούγεννα (αὐτός) ὁ νεκρὸς γεννιέται μέσα μου δὲ θέλει δῶρα δὲ θέλει χρήματα πάγο καὶ χρόνια χιόνια καὶ πάγο σκισμένα ροῦχα ἀχνὰ παπούτσια
Πηνελόπη Δέλτα – Μεσολογγίτικα Χριστούγεννα
Στη σκηνή του Ομέρ Βριόνη οι πασάδες όλοι μαζεμένοι συζητούσαν. Ήταν ν’ αποφασιστεί, πριν ξημερώσει, αν εσήμανε ή όχι η ώρα να πάρουν το Μεσολόγγι. Η νύχτα ήταν σκοτεινή, το
Ἀλέξανδρος Παπαδιαμάντης – Τῆς κοκόνας τὸ σπίτι
Δὲν ἦτον δρόμος πλέον περαστικὸς εἰς ὅλον τὸ χωρίον. Ἀδύνατον νὰ μὴν ἐπερνοῦσε κανεὶς ἀπ᾽ ἐκεῖ ὅστις θὰ ἀνέβαινεν εἰς τὴν ἐπάνω ἐνορίαν ἢ ὅστις θὰ κατέβαινεν εἰς τὴν κάτω.
Dylan Thomas – Τα Χριστούγεννα ενός παιδιού από την Ουαλία
Eκείνα τα χρόνια στην παραθαλάσσια κόχη, τα Χριστούγεννα έμοιαζαν τόσο μεταξύ τους που τώρα, απ’ όλους τους μακρινούς ήχους και τις απόμακρες ομιλίες που κάποιες βραδιές ακούω πριν αποκοιμηθώ, δεν
Fyodor Dostoevsky – Το ουράνιο χριστουγεννιάτικο δέντρο
Είμαι συγγραφέας και υποθέτω πως αυτή την ιστορία την έχω επινοήσει. Γράφω «υποθέτω», μολονότι δεν υπάρχει αμφιβολία πως την έχω επινοήσει, κι όμως θέλω να πιστεύω ότι πρέπει να έχει
Anton Chekhov – Ο Βάνκας – Χριστουγεννιάτικο διήγημα
O Βάνκας Ζούκοφ, ένα παιδάκι εννιά χρονών, δουλεύει εδώ και τρεις μήνες κάλφας στο τσαγκαράδικο του Αλιάχιν. Τη νύχτα της παραμονής των Χριστουγέννων δεν πλάγιασε. Περίμενε να φύγει το αφεντικό
Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης – Φιλόστοργοι
Μίαν πρωίαν προ τριών ετών – ήτο τας παραμονάς των Χριστουγέννων – η κυρά Πράπω η Σκαλιώτισσα, ψηλή, χονδρή γυναικάρα πενηνταοκτώ ετών, είχε σηκωθή να πάγη να επισκεφθή την νοννάν
Αργύρης Χιόνης – Εκδοχές του τέλους
Με ήτα η ζωή τελειώνει· με ήττα, επίσης. I Καβάλα σ’ ένα κουνιστό αλογάκι με χάρτινο καπέλο και ξύλινο σπαθί πήρα και εγώ μέρος στη μάχη στο αίμα, στη
