Το μεγαλείο του Παπαδιαμάντη
Συνομιλία όπως την έγραψε ο Σταμάτης Σταματίου: Παραμονὲς τῶν Χριστουγέννων. ῏Ηταν ὥρα δειλινοῦ καὶ ἐγὼ καθόμουνα σ᾿ ἕνα ἀπὸ τὰ γραφεῖα τῆς “᾿Ακροπόλεως” εἰς τὴν Στοὰν τοῦ Πάππου, τότε. ῎Αλλος
Τα πρώτα βήματα του Καζαντζάκη στα γράμματα
Την πρώτη του ουσιαστική εμφάνιση στα γράμματα την κάνει ο Καζαντζάκης προς τα τέλη της πρώτης δεκαετίας του αιώνα μας, ύστερα από τις σπουδές του στο Παρίσι. Μια τραγωδία του,
Ναπολέων Λαπαθιώτης – Το όνειρό μου πέθανε
Το όνειρό μου πέθανε χθες αργά το βράδυ. Μόνος τώρα κι έρημος τι μπορώ να πω; Κι όμως το `ξερε καλά το βαθύ του χάδι πόσο τ’ αγαπώ. Μου κρατούσε
Παύλος Νιρβάνας – Η βιβλιοφιλία των Ελλήνων
Δύο μεγάλους φίλους έχουν τα βιβλία εις τον κόσμον αυτόν: τους ποντικούς και τους Έλληνας. Κάθε άνθρωπος, που έχει εις το σπίτι του το περιττόν έπιπλον, το ονομαζόμενον βιβλιοθήκη, είναι
Jorge Bucay – Η πόλη των πηγαδιών
Εκείνη την πόλη δεν την κατοικούσαν άνθρωποι, όπως όλες τις άλλες πόλεις του πλανήτη. Σ’ εκείνη την πόλη κατοικούσαν πηγάδια. Πηγάδια ζωντανά … αλλά πηγάδια. Τα πηγάδια διέφεραν μεταξύ τους
Gabriel García Márquez – Αν ο Θεός
Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα
Oscar Wilde – Γνῶμες περὶ τέχνης
Ὁ καλλιτέχνης εἶνε ὁ δημιουργὸς τῶν ὡραίων πραγμάτων. Σκοπὸς τῆς τέχνης εἶναι νὰ φανερώνει τὴν τέχνη καὶ νὰ κρύβει τὸν καλλιτέχνη. Κριτικὸς εἶν’ ἐκεῖνος ποὺ ἐκφράζει μὲ τρόπο διαφορετικὸ εἴτε
Αφιέρωμα για την ελληνική τζαζ στον ξένο τύπο
Γιά τόν περισσότερο κόσμο ή Ελλάδα άντιπροσωπεύει τό λίκνο τής δυτικής κουλτούρας, οί άρχαιοι κίονες, τό κλασικό θέατρο, ή Ίλιάδα του Ομήρου,ό Περικλής, ό Μέγας ‘ Αλέξανδρος, ό Πλάτωνας και
Alice Miller – Οι φυλακές της παιδικής μας ηλικίας
Η ζωή του καθενός είναι γεμάτη από ψευδαισθήσεις, ίσως επειδή η αλήθεια συχνά μας φαίνεται αβάσταχτη. Κι όμως, η αλήθεια είναι τόσο αναγκαία, που η άγνοιά της έχει υψηλό κόστος,
Οδυσσέας Ελύτης – Αναφορά στον Ανδρέα Εμπειρίκο
Είναι Παρασκευή βράδυ απόψε αγαπημένε μου Ανδρέα και όμως δεν πρόκειται, όπως συνήθως, να συναντηθούμε. Το λέω λιγότερο με λύπη και περισσότερο με αμηχανία, πίστεψέ με. Από την ημέρα που
Pablo Neruda – Περί Έρωτος
Απ’ όσα πράγματα έχω δει, μονάχα εσένα θέλω να εξακολουθώ να βλέπω, απ’ ό,τι έχω αγγίξει, μονάχα το δέρμα σου θέλω ν’ αγγίζω: αγαπώ το πορτοκαλένιο γέλιο σου, μ’ αρέσεις
Ο Μάνος Χατζιδάκις για το Πολυτεχνείο
Οι εθνικές γιορτές έχουν καταλήξει να είναι τελετουργίες χωρίς αντίκρισμα και με αμφιλεγόμενο περιεχόμενο. Τα γεγονότα του Πολυτεχνείου είναι πρόσφατα –γιορτάζουμε μόλις τη 12η επέτειο– κι όμως μοιάζει η γιορτή
