Category: Περί ανέμων γράφω

Δεν υπάρχει πλάσμα που να μην ένιωσε το μυαλό του να θολώνει, που να μην ένιωσε ότι βγήκε έξω από το περίγραμμα του ίδιου του εαυτού του. Σίγουρα θα πέρασες

Η λέξη παιδεία μας έρχεται από το ρήμα παιδεύω που μας δίνει την λέξη παις, παιδί. Αρχικά σήμαινε ανατρέφω, μορφώνω αλλά επειδή η εκπαίδευση συνοδευόταν από τιμωρίες και ξύλο, ήδη

Φτάνεις σε ένα σημείο που δεν ξέρεις τι γίνεται. Δεν μπορείς να προσδιορίζεις το συναίσθημα λύπη; θυμός; απογοήτευση; Τι σκατά γίνεται; Κάνεις συνεχώς λάθη. Λάθη πάνω στα λάθη. Πέφτεις σε

Ας είμαστε ειλικρινείς, ποτέ δεν θα είμαστε μαζί. Όσο και αν το θέλει η ψυχή μας οι δρόμοι μας χαράχτηκαν. Θα πρέπει να αρκεστούμε στις αγκαλιές καλωσορίσματος στην ομιλία των

Σκέψου να μπορούσες να στρέψεις πίσω το ρολόι τα λάθη σου να διορθώσεις τους ανθρώπους που πλήγωσες με πράξεις να δείξεις πως μετανιώνεις την αγάπη που έχασες και ψάχνεις να

Της εξήγησα, όσο απλά μπορούσα. Δεν είναι κάτι ερωτικό είναι πιο βαθύ. Έχει τις ρίζες του στα έγκατα της ψυχής μου. Δεν μπορώ να το αποτυπώσω με λέξεις γιατί ακόμα

Ψες, μπήκα για χιλιοστή φορά να ακούσω μουσική που άκουγα μικρός ή καλύτερα μουσική που δεν ακούω ιδιαίτερα πλέον. Αυτό για μένα είναι ένα πνευματικό ταξίδι στο παρελθόν. Θυμάμαι πρόσωπα,

Το ξέρω ότι ξέρεις το ξέρω… νιώθω τι νιώθεις να το ξέρεις. Μια αύρα ένας ρίγος μια κάψα όλα μα όλα τα νιώθω. Όσο και αν πιστεύεις πως διαφέρουμε τόσο

Μου’ πε μην φοβάσαι όλα θα παν’ καλά και από τότε όλα πηγαίνουν κατά διαόλου. Ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός μα όσο περνούσε ο χρόνος τόσο μου γαμούσε την

Έφευκα που την Λεμεσό τζαι πάεννα έσσω μου, Σκάλα. Εσταμάτησα σε ένα φούρνο να πιάχω ένα καφέ. Πόξω που τον φούρνο εκάθετουν ένας τζαι εσιουμάλιζεν ένα κάττο. Πρέπει να ‘ταν

Μπήκα στον παιχνιδότοπο με τα μικρά μου. Τρελή χαρά. Έβγαλαν παπούτσια και έτρεξαν στους περίεργους λαβύρινθους που χάνονται στα χρώματα. Έσκυψα, πήρα τα παπούτσια και πήγα να κάτσω. Μισώ τους