Category: Πεζογραφία

Δεν ξέρω αν είναι μελαγχολικοί οι έρωτες. Χαρμόλυποι θα ‘λεγα. Και το ένα και το άλλο. Δηλαδή άγρια χαρά και άγρια λύπη. Χαρά γιατί καίγεται ο εαυτός σου, κινητοποιείται ο

Το επιστολικό διήγημα της Άννας Εμμανουήλ γράφτηκε ως απάντηση στο ποίημα του Τάσου Λειβαδίτη, Αγαπημένη μου που γράφτηκε για την Μαρία Στούπα. Αγαπημένε μου Ναι, θα σου δώσω τα χέρια

Προσωπικά, δεν έχω τίποτα εναντίον των νεκροταφείων, εκεί κάνω περιπάτους πολύ ευχάριστα, πιο ευχάριστα από αλλού, πιστεύω, όταν είμαι υποχρεωμένος να βγω. Η μυρωδιά των πτωμάτων που ξεχωρίζω καθαρά κάτω

ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ ΥΠΕΡ ΤΟΥ κ. Κ. Π. ΚΑΒΑΦΗ ΒΟΗΘΕΙΑΝ, ΚΥΡΙΟΙ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ “Σὰν ποὺ ταιριάζει σε ποὺ ἀξιώθηκες μιὰ κάποια φήμη. Καβάφη, φύγε τὸν κατήφορο” Τὰ πράγματα στὴν Ἀποικία δὲν πᾶνε καλά.

Εν αρχή ην ο δάσκαλος. Μη ο δάσκαλος η φύση θα ήταν, δε θα ήταν όμως οι κοινωνίες. Θα υπήρχε ο χρόνος, αλλά δε θα υπήρχε η ιστορία. Και στο

Τέσσερις μέρες αργότερα στεκόμουν στον Yμηττό κοιτώντας κάτω το τεράστιο σύμπλεγμα Αθήνας και Πειραιά, πόλεις και προάστια, σπίτια πεταμένα σαν εκατομμύρια ζάρια πάνω στην αττική πεδιάδα. Στο νότο απλωνόταν το

Δεν μ’ αγαπάς πια. Δέχεσαι να μ’ ακούς εδώ και μία ώρα, επειδή φέρεται κανείς με συγκατάβαση απέναντι σ’ αυτούς που εγκαταλείπει. Με έδεσες και τώρα με λύνεις. Δεν σε

Ἡ δὲ [Πασιφάη] Ἀστέριον ἐγέννησε. ΑΠΟΛΛΟΔΩΡΟΣ, Βιβλιοθήκη, Βιβλιοθήκη Γ΄, 1 Ξέρω πὼς μὲ λένε φαντασμένο, ἴσως καὶ μισάνθρωπο, ἴσως καὶ τρελό. Οἱ κατηγορίες αὐτὲς (ποὺ θὰ τὶς τιμωρήσω ὅταν ἔρθει

Είναι αρκετά αξιοπερίεργο να διαπιστώνει κανείς πως σε μια εποχή τόσο επιρρεπή στο να ερμηνεύει τα πάντα, τόσο πρόθυμη να καταργεί το μυστήριο όσο η δική μας εποχή, που είναι

Σου γράφω γιατί σε ποθώ, όπως και σου τηλεφωνούσα κάποτε από πόθο. Όχι για να σου πω και να μου πεις το ένα και τ’ άλλο αλλά για να σ’

Είναι ένα δύσκολο εγχείρημα. Για μένα, η μητέρα μου δεν έχει ιστορία. Ήταν ανέκαθεν εκεί. Όταν μιλάω γι’ αυτήν, η πρώτη μου παρόρμηση είναι να την «παγώσω» σε μια σειρά