Category: Φιλοσοφία

Μια κοινωνία αποκτηνώνεται πολύ περισσότερο από τη συνήθη πρακτική της ποινής παρά από το περιστασιακό φαινόμενο του εγκλήματος. Το να συστήνουμε στους φτωχούς λιτότητα είναι τόσο χονδροειδώς γελοίο όσο και

Η αναρχία είναι μια κατάσταση φυσική. Κάθε φυσιολογικός άνθρωπος δε μπορεί παρά να νιώθει άσχημα όταν κάποιος ή κάποιοι προσπαθούν να περιορίσουν τη φυσική για κάθε άνθρωπο τάση να φέρεται

Κάποτε, το τέρας που κρύβουμε μέσα μας φανερώνεται, ξεπηδάει, και μαζί του ανοίγει η τερατώδης, καταχθόνια άβυσσος της ψυχής μας. Μάταια βάλθηκαν να ανιχνεύσουν και να εξορκίσουν τις πηγές του

Η σοφία δε βρισκόταν στην κορυφή του σχολικού βουνού, αλλά εκεί, στα βουναλάκια από άμμο, στο νηπιαγωγείο. Αυτά είναι τα πράγματα που έμαθα: Να μοιράζεσαι τα πάντα. Να παίζεις τίμια.

Θεέ των χαμένων ψυχών, εσύ που είσαι χαμένος ανάμεσα στους άλλους θεούς, άκουσέ με! Εσύ, μοίρα γλυκιά που μας παραστέκεις, κι εσείς τρελά περιπλανώμενα πνεύματα, ακούστε με: Εγώ, ο πιο

Αμέσως μετά, θα έλθουν τα πρώτα κρούσματα, με συμπτώματα πυρετού, λήθαργο, κόκκινα μάτια, σκασμένα χείλη, πρησμένοι βουβώνες, παραλήρημα, κηλίδες στο σώμα και που, εικοσιτέσσερις ώρες μετά, καταλήγουν στον θάνατο. Ο

Το σ’ αγαπώ δεν έχει χρήσεις. Η λέξη αυτή, όπως και οι λέξεις που προφέρει το παιδί, δεν υπόκειται σε κανέναν κοινωνικό καταναγκασμό. Μπορεί να είναι μια λέξη θεσπέσια, επίσημη,

Στα κορίτσια καλλιεργείται η ψυχολογία της αναμονής της ευτυχίας και του πλούτου από κάποιον «Γοητευτικό Πρίγκιπα» και όχι η ψυχολογία της προσπάθειας να δώσει μάχη για τη δύσκολη και κάπως

Μερικές φορές είναι δύσκολο να ξέρω ποιος είμαι, ενώ άλλες φωνές είναι διατεθειμένες και έτοιμες να με ορίσουν και να με εξηγήσουν. Το να είμαι ο εαυτός μου, κάποτε ήταν

Φίλοι μου και συνοδοιπόροι μου, να λυπάστε το έθνος που είναι γεμάτο πίστη κι άδειο από θρησκεία. Να λυπάστε το έθνος που φορά ένα ρούχο που δεν το έχει υφάνει,

Ο έρωτας ούτε γεννιέται και ολοκληρώνεται μονομιάς, όπως ο θυμός, ούτε περνάει και φεύγει γρήγορα, παρόλο που λένε πως έχει φτερά. Αντίθετα, φουντώνει σιγά σιγά, σχεδόν σα να λειώνει μέσα

16 Νοεμβρίου 1857 Οι έμποροι και οι εταίροι περιφρονούσαν ανέκαθεν τον υπερβατισμό, τους υψηλούς νόμους κ.ο.κ., γκρινιάζοντας: «Φτάνει πια με τις ανοησίες σας», σαν να ήταν γαντζωμένοι από κάτι όχι