Category: Πεζογραφία

Μια φορά κι έναν καιρό –πάνε τώρα χρόνια– μια σκοτεινή κι αλλόκοτη βραδιά, ο Χριστός κατέβηκε στον κόσμο. Πρώτη φορά κατέβαινε στη γη, και μοναχός Του βάδιζε στην τύχη· ήταν

Η προσέγγιση της Ελλάδας μου προξενεί πάντοτε την ίδια ευχαρίστηση -ένα είδος ευθυμίας. Μου φαίνεται ότι επιστρέφω σπίτι μου. Στη Γαλλία, δυστυχώς, δεν αισθάνομαι πλέον σαν στο σπίτι μου. Όσο

Είδα στο ρολόι του μικρού σταθμού ότι ήταν περασμένες έντεκα. Έφτασα με τα πόδια στο ξενοδοχείο. Ένιωσα, όπως άλλες φορές, την εγκατάλειψη και την ανακούφιση που μας γεννούν οι πολύ

O γάτος, αυτός εκεί, είναι, όπως βλέπετε, στη γωνιά του και μέσα στη γούνα του. Έχει τη ζεστασιά του, νιώθει καλά και είναι μονάχος του. Έχει – δεν μπορούσε να

ΤΙ ΩΡΑ είναι;… Περασμένο μεσημέρι!… Έξι σωστές ωρούλες και δεν άκουσα τίποτα! Τα χρόνια, βλέπετε, μου βαρύνανε την ακοή… Αν ο Δυσσέας είχε το κουσούρι μου, δε θα κόπιαζε να

Πριν σοφισθή την προγονικήν ημών σοφίαν, περιήρχετο τα χωρία της Χίου, να συνευφραίνεται με τους άλλους ιερέας φίλους του· αλλά τώρα, παρά την φιλικήν ταύτην επίσκεψιν, ασχολείται και εις έρευναν

Αγαπητή μου, Σε βεβαιώ πως έπρεπε να είμαι λεύθερη. Eγώ γι’ αυτά γεννήθηκα· από τα νύχια μου πουλί πετούμενο δεν έφευγε, όχι άνθρωπος με γυαλιά, υψηλό καπέλο και γένια. Eίσαι

Η υπομονή μου μ’ εγκατέλειψε. «Ο Θεός θα σας συντρίψει!» αναφώνησα. ******************************* «Θα με συντρίψει; Μα το έχει ήδη κάνει. Τί άλλο μπορεί να μου κάνει; Μου πήρε τον γιό

Ο Μπαρμπαστάθης έσπειρε εις το χωράφι του δια να φυτρώσουν στάχυα, να μεγαλώσουν, να μεταστώσουν, να κιτρινίσουν. Και έπειτα να τα θερίση και τα αλωνίση ο Μπαρμπαστάθης, να βάλη το

Μια φορά μου συνέβηκε ένα παράξενο πράμα. Το διηγήθηκα πολλές φορές από τότε κι όσοι το άκουσαν γέλασαν με την αφηρημάδα μου και βρίσκουν ευχαρίστηση να μου το θυμίζουν ακόμη

Κουλτουριάρηδες είναι οι διανοούμενοι που δίνουν μεγαλύτερη σημασία στη γνώση και την πληροφόρηση και λιγότερη στο αίσθημα και το βίωμα. Ότι έμαθαν ή δεν έμαθαν έχει γι’ αυτούς μεγαλύτερη αξία