Category: Ποίηση

Καθόμουν σε ετούτο το δωμάτιο για ώρες δακτυλογραφώντας, και πίνοντας κόκκινο κρασί. Πίστευα πως ήμουν μόνος εκεί. Η πόρτα είναι κλειστή και το παράθυρο. Τώρα μια μεγάλη παχιά μύγα άσχημη

– Πιστεύετε στην έμπνευση; – Ναι. Νομίζω ότι, τουλάχιστον στην περίπτωσή μου, όλα ξεκινούν με έμπνευση. Με κάτι… Το λέμε Άγιο Πνεύμα ή μούσα ή μεγάλη μνήμη ή υποσυνείδητο. Όταν

Δέκα χρόνια πᾶνε —, δὲ μἔφτανε καμιὰ σταλαγματιά, κανένα ἀγέρι ὑγρούτσικο, καμιὰ δροσιὰ ἀπ’ Ἀγάπη —μιὰ ἄβροχη χώρα… Τόρα παρακαλῶ ἐγὼ τὴ σοφία μου νὰ μὴ γένει φιλάργυρη σ’ αὐτὴ τὴν ξερασιά·

Τ’ απλό παιδί, που εγώ αγαπώ, δεν έζησε στα πλούτη, δεν έχει τρόπους να φερθεί και μήτε να ντυθεί, – μα ’ναι το πιο καλό παιδί, που μες στην πλάση

Γράφω γι’ αυτούς που περπατούν μόνο μεσάνυχτα για να μην φαίνονται οι πληγές στα πόδια, γράφω γι’ αυτούς που κάνουν τους άλλους επιβάτες ν’ απορούν γιατί κλαίνε δίχως λόγο στο

Αρθούρε! On t’ appela pas Jean! Το 1854 γεννήθηκες βλαστημώντας στη Σαρλβίλ Στρώνοντας έτσι το δρόμο για την αποτρόπαια φονικότητα των Αρδενών. Πώς να μη το σκάσει ο πατέρας σου!

Η πιο εξαιρετική πνευματική φυσιογνωμία της Αιγύπτου είναι χωρίς άλλο ο ποιητής Καβάφης. Στο μεσόφωτο του αρχοντικού σπιτιού του, προσπαθούσα να διακρίνω τη μορφή του. Ανάμεσά μας είναι ένα μικρό

Κι εγώ, Μεγαλειότατε, ποσώς δεν αμφιβάλλω, πως στο ταξίδι σας αυτό περάσατε καλά, και κρίμα που δεν βρέθηκα κι εγώ εκεί να ψάλλω, και να φωνάξω Ζήτω μας και τράλαλαλαλά.

Κάθεται μόνος καί καθαρίζει τ’ ὅπλο του δίπλα στο τζάκι Κανείς δέ θά’ ρθει καί τό ξέρει, κλεῖσαν οἱ δρόμοι ἀπό το χιόνι, σάν πέρυσι, σαν πρόπερσι, Χριστούγεννα καί πάλι

Το όνειρό μου πέθανε χθες αργά το βράδυ. Μόνος τώρα κι έρημος τι μπορώ να πω; Κι όμως το `ξερε καλά το βαθύ του χάδι πόσο τ’ αγαπώ. Μου κρατούσε

Απ’ όσα πράγματα έχω δει, μονάχα εσένα θέλω να εξακολουθώ να βλέπω, απ’ ό,τι έχω αγγίξει, μονάχα το δέρμα σου θέλω ν’ αγγίζω: αγαπώ το πορτοκαλένιο γέλιο σου, μ’ αρέσεις

Στά έβδομηντα χρονιά του o Γιάννης Ρίτσος είναι πάντα ένας από τούς μεγαλύτερους ζώντες ποιητές Κι ακόμα από τούς πιο δραστήριους χρειάζεται κανείς να τον διαβάζει και να τον ξαναδιαβάσει