Category: Πεζογραφία

Ο παππούς είχε γεράσει πολύ. Τα πόδια του δεν τον πήγαιναν, τα μάτια του δεν έβλεπαν, τ’ αυτιά του δεν άκουγαν. Δόντια δεν είχε. Κι όταν έτρωγε, του χυνόταν το

Κι εγώ ποτέ δεν είχα νοιώσει πόσο μπορεί η ζωή να είναι αργή κι ανέλπιδη, όταν κανείς βαδίζει ανάμεσα σ’ ένα πλήθος ανθρώπους. Είμαστε σαν ένας σωρός σκουλήκια μπερδεμένα κάτω

Mη ομιλείτε περί ενοχής, μη ομιλείτε περί ευθύνης. Όταν περνά το Σύνταγμα της Hδονής με μουσικήν και σημαίας· όταν ριγούν και τρέμουν αι αισθήσεις, άφρων και ασεβής είναι όστις μένει

Στους χαλεπούς καιρούς μας γεννήθηκε μια νέα τέχνη, η οποία δεν συνέβαλε λίγο στη δημιουργία μιας ανόητης πίστης γι’ αυτήν και στην καταστροφή εκείνου που μπορούσε να είναι ακόμη θεϊκό

Μπροστά στο νόμο στέκει ένας θυρωρός, σ’ αυτό το θυρωρό έρχεται ένας χωρικός και ζητά να μπει μέσα. Μα ο θυρωρός λέει πως δεν μπορεί να τον αφήσει τώρα να

[…] Η προκατάληψη κατά των Εβραίων έχει βαθιές ρίζες στον ελληνικό λαό και έχει αποτυπωθεί στο δημοτικό τραγούδι και σε άλλες εκφάνσεις του λαϊκού βίου που έχουν σχέση με το

Επιβιβάζομαι στο αεροπλάνο με τη φιλενάδα μου, τον ηχολήπτη, τον οπερατέρ και τον παραγωγό. Η κάμερα δουλεύει. Ο ηχολήπτης έχει στερεώσει μικρόφωνα πάνω μου και πάνω στη φιλενάδα μου. Πάω

Δεν ήμουν ποτέ μισάνθρωπος • αγαπούσα πάντα τους ανθρώπους, μα από μακριά • κι όταν έρχουνταν κανένας να με δει, ξυπνούσε μέσα μου ο Κρητικός, γιόρταζα να δεχτώ έναν άνθρωπο

“Αχ” είπε το ποντίκι, “ο κόσμος στενεύει κάθε μέρα. Στην αρχή ήταν τόσο πλατύς που φοβόμουν, συνέχισα να τρέχω, και χάρηκα όταν είδα τελικά στο βάθος δεξιά και αριστερά τοίχους,

Καρδιὰ τοῦ χειμῶνος. Χριστούγεννα, Ἅις−Βασίλης, Φῶτα. Καὶ αὐτὸς ἐσηκώνετο τὸ πρωί, ἔρριπτεν εἰς τοὺς ὤμους τὴν παλιὰν πατατούκαν του, τὸ μόνον ροῦχον ὁποὺ ἐσώζετο ἀκόμη ἀπὸ τοὺς πρὸ τῆς εὐτυχίας

Τὸ πρῶτο φλουρὶ τῆς βασιλόπιτας, ποὺ μοῦ ἔπεσε, βγῆκε μοιρασμένο. Ἦταν ἀληθινὸ φλουρί, γιατί ὁ πατέρας μου τὸν καιρὸ ἐκεῖνο συνήθιζε νὰ βάζει στὴ βασιλόπιτα τοῦ σπιτιοῦ μας μιὰ χρυσὴ