παραμονή χριστουγέννων, μόνος,
στο δωμάτιο ενός μοτέλ
κάτω στην ακτή
κοντά στον Ειρηνικό—
τον ακούς;
έχουν προσπαθήσει να κάνουν αυτό το μέρος εντελώς
Ισπανικό, υπάρχει
ταπετσαρία και λάμπες, και
η τουαλέτα είναι καθαρή, υπάρχουν
μικροσκοπικά ροζ
σαπουνάκια.
δεν θα μας βρουν
εδώ:
τα μπαρακούντα ή οι κυρίες ή
οι προσκυνητές
ειδώλων.
πίσω στην πόλη
είναι μεθυσμένοι και πανικοβλημένοι
περνώντας τα φανάρια με κόκκινο
ανοίγοντας τα κεφάλια τους στα δύο
προς τιμήν των γενεθλίων
του Χριστού. αυτό είναι καλό.
σύντομα θα τελειώσω αυτό το 750άρι
ρούμι από το Πουέρτο Ρίκο.
το πρωί θα ξεράσω και
θα κάνω ντους, θα οδηγήσω πίσω
στην πόλη, θα φάω ένα σάντουιτς γύρω στη 1 μ.μ.,
θα ‘χω γυρίσει στο δωμάτιό μου μέχρι τις
2,
απλωμένος στο κρεβάτι,
περιμένοντας το τηλέφωνο να χτυπήσει,
χωρίς να απαντήσω,
η αργία μου είναι μια
απόδραση, η λογική μου
όχι.
Το ποίημα γράφτηκε το 1973 και πρωτοδημοσιεύθηκε στο περιοδικό, This Is Not The Titanic No. 1, το 1974. Συμπεριλήφθηκε στην συλλογή Love is a Dog from Hell, το 1977, Black Sparrow Press.
Φωτογραφία: Claude Powell
