Δεν βρίσκεις εύκολα ανθρώπους που θα αφιέρωναν την ζωή τους σε ανθρωπιστικά έργα φλερτάροντας παράλληλα με τον θάνατο…. Δυστυχώς, οι πλείστοι, είμαστε μόνο
για ελεημοσύνη. Τίποτα παραπάνω.
H Alice Seeley Harris δεν ήταν συνηθισμένο άτομο. Όχι. Αν και σπουδασμένη, με καλή δουλειά, πάντα ασχολείτο με αγαθοεργίες έχοντας ως απώτερο σκοπό αυτό που θέλουμε όλοι, αλλά κανείς δεν το κάνει πραγματικά, να βοηθήσει τους συνανθρώπους της έμπρακτα.
Το 1898, αφού παντρεύτηκε τον αγαπημένο της John, αποφάσισε να κάνει τον μήνα του μέλιτος της στο Κόνγκο, ώστε να δουλέψει σε αποστολικό έργο αλλά και να καταγράψει την κατάσταση που όλοι ήξεραν αλλά κανείς δεν μιλούσε.
Φτάνοντας στο Ελεύθερο Κράτος του Κονγκό, υπό το καθεστώς του Λεοπόλδου Β΄, βασιλιά των Βέλγων, σοκαρίστηκε με την κόλαση που ζούσαν. Δεν το έβαλε κάτω όμως, ούτε φοβήθηκε. Αντιθέτως, πήρε βαθιές ανάσες και με όπλο τον φακό της, συνέβαλε στην αποκάλυψη των παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Ο απάνθρωπος δικτάτορας, εκμεταλλευόμενος την ραγδαία αύξηση του καουτσούκ, εξανάγκαζε τον τοπικό πληθυσμό μέσω μαστιγώματος, ομηρίας, βιασμών, φόνων αλλά και κάψιμο ολόκληρων χωριών να δουλεύουν σκληρότερα ώστε να αυξάνει συνεχώς την σοδειά του.
Από τις πιο διάσημες τακτικές του, που τον έκαναν γνωστό ανά το παγκόσμιο, ήταν ο ακρωτηριασμός χεριών επειδή δεν μάζευαν την απαιτούμενη ποσότητα καουτσούκ ανά μέρα.,
Το 1902 το ζευγάρι επέστρεψε για ένα μικρό διάστημα στην Βρετανία ενώ παράλληλα οι φωτογραφίες της δημοσιεύθηκαν σε περιοδικά ανά τον κόσμο.
Λίγα χρόνια αργότερα, άρχισαν να εργάζονται για την Ένωση Μεταρρύθμισης του Κονγκό (Congo Reform Association) μέχρι που τον Νοέμβριο του 1908, ο Λεοπόλδος Β’ παραχώρησε τη διοίκηση του Ελεύθερου Κράτους του Κονγκό στην κυβέρνηση του Βελγίου, δημιουργώντας έτσι το Βελγικό Κονγκό.
Το ζευγάρι επέστρεψε εκ νέου στην χώρα, το 1911, καταγράφοντας τις βελτιώσεις στη μεταχείριση των ιθαγενών που έγιναν λόγων του έργου τους.
Συνέχισαν να εργάζονται για ένα καλύτερο κόσμο μέχρι το τέλος της ζωής τους.
