Το πέταγμα της πεταλούδας έχει πάντα κάποιον λόγο
που δεν θα γνωρίζεις
Μοιάζουμε για κάθε έναν απ’ αυτούς
Τα χρώματα λαμπαδιάζουν και τινάζονται
Βρέχει
Ο αέρας σαρώνει τα δευτερόλεπτα της μέρας
Προβολείς θρυμματίζουν τη βιτρίνα
και τρομοκρατημένος σχεδόν ακολουθώ την παλιά διαδρομή
Οι ζωντανοί έχουν αλλάξει πορεία
Φτύνω τον εγωισμό μου στο ρινγκ,
βυσσινί ποτάμια πνίγουν τις πόλεις μου
Τα κελαϊδίσματα των πουλιών έχουν πάψει,
οι εξατμίσεις έχουν πάψει
Πολιορκούμαι σιωπηλά στα δάση της αστικής μιζέριας
πλέοντας, ενίοτε και παραδόξως, σε ευφορίας πελάγη
Μικρά τσιμπήματα ευτυχίας, τερτίπια της νάρκωσης
