16 Απριλίου 1846
Είμαι, όμως, ευαίσθητος από την κράση μου −νευρικός σε εξαιρετικά ασυνήθιστο βαθμό. Ήμουν τρελός, ανάμεσα σε μεγάλα διαλείμματα φριχτής λογικής. Κατά τη διάρκεια αυτών των κρίσεων πλήρους ασυνειδητότητας, έπινα, ένας Θεός ξέρει πόσο συχνά ή πόσο πολύ. Ως εκ τούτου, οι εχθροί μου απέδωσαν την τρέλα στο ποτό και όχι το ποτό στην τρέλα. Πραγματικά, είχα σχεδόν εγκαταλείψει κάθε ελπίδα μόνιμης γιατρειάς, όταν τη βρήκα στον θάνατο της συζύγου μου. Αυτόν μπορώ να τον υπομείνω, και τον υπομένω όσο είναι εφικτό για έναν άνθρωπο −ήταν τη φριχτή, ατέρμονη ταλάντωση μεταξύ ελπίδας και απόγνωσης που ήταν αδύνατον να αντέξω περισσότερο, δίχως να χάσω τελείως τα λογικά μου. Με τον θάνατο αυτής που υπήρξε η ζωή μου, μου επιβάλλεται επομένως ένας νέος σκοπός −Θεέ μου! Τι μελαγχολία η ύπαρξη. Και τώρα, έχοντας απαντήσει σε όλες σας τις απορίες, ας αναφερθώ στο Stylus. Είμαι αποφασισμένος να γίνω εκδότης του εαυτού μου. Σε ελέγχουν θα πει σε καταστρέφουν. Είμαι τρομερά φιλόδοξος. Αν πετύχω, με βλέπω (σε δύο χρόνια) με περιουσία.
Απόσπασμα από την επιστολή του προς τον φοιτητή της Ιατρικής George Washington Eveleth.
Βιβλίο, Περί Τρέλας, εκδόσεις Κοβάλτιο
