Εγώ θα σε περιμένω
κάθε μέρα με λαχτάρα
και θα πηδάω πάνω σου
με αγάπη
όταν θα μπαίνεις
και θα σου δίνω υγρά φιλιά
και θα περνάω το χέρι μου
απ’ τα μαλλιά σου
όπως σου αρέσει
θα βγαίνουμε βόλτα οι δυο μας
θα μοιραζόμαστε ένα κρεβάτι
και το πρωί θα σε κοιτάζω
μες στα μάτια προτού φύγω.
Γι’ αυτό σου λέω,
ξέχνα το σκυλί
ας γίνουμε κατοικίδια
ο ένας για τον άλλο.
Εἰς τὸν Θεόκριτο παραπονιούνταν μιὰ μέρα ὁ νέος ποιητὴς Εὐμένης. «Τώρα δυὸ χρόνια πέρασαν ποῦ γράφω, κ’ ἕνα εἰδύλλιο ἔκαμα μονάχα. Τὸ μόνον ἄρτιόν μου ἔργον εἶναι. Ἀλλοίμονον, εἲν’ ὑψηλὴ
Δεν υπάρχουνε παράδεισοι χαμένοι Ο παράδεισος είναι κάτι που χάνεται καθημερνά Όπως καθημερνά χάνονται η ζωή Η αιωνιότητα κι ο έρωτας. Έτσι επίσης χάνουμε την ηλικία Που, ενώ φαίνεται ν’
Στη Στέλλα, στον εκλιπόντα Θάνο […] Μαζί θα σαλπάρουμε προς την παγωμένη θάλασσα του Βορρά στη βροχή θα μας θάψουν μια μέρα με βροχή. […] Το σώμα μου: σκοτάδι και
