Αφού ψαχνόμαστε
σε άγνωστες συχνότητες
γιατί θιγόμαστε τόσο εύκολα;
Ας ηθικολογήσουμε
στο ισοζύγιο
των απόντων καθρεφτών.
Εξεγέρσεις στα δίκτυα
της προσποιητής ευαισθησίας
ανταλλάσσουν δεδομένα
με μια απλή κίνηση δακτύλου.
Συμπυκνώνουμε τη μοναξιά
σε εικονίδια
για μια επιφανειακή προσέγγιση
στον έρωτα.
Φιλτραρισμένες φωτογραφίες
με προκατασκευασμένα λάθη
προβάλλουμε εκδοχές του εαυτού
που δεν αγαπήσαμε ποτέ
συλλέγουμε likes
ως αποδείξεις ύπαρξης.
Και ποια η ανταμοιβή;
Μια στιγμιαία επαφή
στα social media
μια αγκαλιά που ίσως δεν έρθει.
Το αυθεντικό συναίσθημα
φαντάζει οξύμωρο
αποτιμήθηκε
ξεθωριασμένο εισιτήριο
μιας ξεχασμένης παράστασης.
Φωτογραφία: Antonio Palmerini